Λίγες ώρες μετά το μεγάλο ουφ (όπως αυτό αποτυπώθηκε και στο πρωτοσέλιδο της Liberation/δείτε το κάτω) της απρόσμενης νίκης-ανατροπής του Νέου Λαϊκού Μετώπου επί της ακροδεξιάς της Λεπέν (Εθνικός Συναγερμός), η Γαλλία βρίσκεται και επισήμως πια σε αχαρτογράφητα νερά.

Με ένα κοινοβούλιο όπου κανένα κόμμα δεν έχει την αυτοδυναμία, τη γαλλική Εθνοσυνέλευση ουσιαστικά χωρισμένη στα τρία: Αριστερά, Κεντρώοι, Ακροδεξιά, χωρίς καμία απολύτως παράδοση συνεργασίας και τον επόμενο πρωθυπουργό άγνωστο Χ. Και μόνη βεβαιότητα ότι για την συγκρότηση απόλυτης πλειοψηφίας θα πρέπει να συνεργαστούν δύο, η τουλάχιστον τα μεγαλύτερα τμήματα τους.

Από τον εφιάλτη για την ίδια τη Γαλλία και την Ευρώπη, της εκλογικής επικράτησης του Εθνικού Συναγερμού (RN) στο β΄γύρο των βουλευτικών εκλογών, το κόμμα της Μαρίν Λεπέν βρέθηκε τελικά στην τρίτη θέση, ενώ η αριστερή συμμαχία του Νέου Λαϊκού Μετώπου πέτυχε μία ιστορική νίκη-ανάσχεση στο κύμα της ακροδεξιάς που γιγαντώνεται όχι μονο στο Εξάγωνο ( l’Hexagone) αλλά σε όλη τη Γηραιά Ηπειρο.

Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν νωρίς τη Δευτέρα, ο αριστερός συνασπισμός του Νέου Λαϊκού Μετώπου λαμβάνει 182 έδρες, μπροστά από την κεντρώα συμμαχία του προέδρου Μακρόν, που δείχνει να συγκεντρώνει 168 έδρες.

Στην τρίτη θέση η ακροδεξιά Εθνική Συμμαχία της Μαρίν Λεπέν με 143 έδρες – πολύ πάνω απο την προηγούμενη εκλογική επίδοση των 89 εδρών το 2022, αλλά τρίτη δύναμη όταν όλες δημσοκοπήσεις τη έφερναν καθαρά πρώτη, και ακολουθούν οι Ρεπουμπλικάνοι .

Οπως είναι πρόδηλο, και τα τρία μεγάλα μπλοκ απέχουν πολύ απο τις 289 έδρες (απόλυτη πλειοψηφία) που απαιτούνται για τον έλεγχο της Εθνοσυνέλευσης των 577 εδρών, του ισχυρότερου από τα δύο νομοθετικά σώματα της χώρας.

Και με δεδομένο ότι η Γαλλία δεν έχει κουλτούρα μετεκλογικών συνεργασιών (η Πέμπτη Δημοκρατία της σχεδιάστηκε το 1958 από τον Σαρλ ντε Γκωλ για να έχει ισχυρούς προέδρους με τη στήριξη μεγάλων, σταθερών κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών) για τη συγκρότηση κυβέρνησης, θα χρειαστεί πιθανότατα μία νέα μεγάλη ανατροπή σαν αυτή του εκλογικού αποτελέσματος.

Εκκληση για συμπεριφορές… ενηλίκων απηύθυνε ο μετριοπαθής αριστερός ευρωβουλευτής Ραφαέλ Γκλούκσμαν, την ώρα που ο Ζαν-Λικ Μελανσόν, επικεφαλής της αριστερής Ανυπότακτης Γαλλίας (LFI), απέκλεισε έναν ευρύ συνασπισμό κομμάτων διαφορετικών αποχρώσεων, διαμηνύοντας πως ο Μακρόν «έχει καθήκον» να καλέσει την αριστερή συμμαχία να κυβερνήσει.
Από την πλευρά του ο επικεφαλής του κόμματος του Μακρόν, Στεφάν Σεζούρν, δήλωσε έτοιμος να συνεργαστεί με τα κυρίαρχα κόμματα, αλλά απέκλεισε οποιαδήποτε συμφωνία με το LFI του Μελενσόν.

Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας δήλωσε ότι θα περιμένει να βρει κάποια «δομή» η νέα εθνοσυνέλευση προκειμένου να αποφασίσει τις επόμενες κινήσεις του.

Μεταξύ των σεναρίων βέβαια, και αυτό του να μη γίνει -ή να μην καταστεί εφικτό να γίνει- απολύτως τίποτα, με τη χώρα να εισέρχεται σε μία επικίνδυνη περίοδο χωρίς πολιτική πυξίδα, δεδομένου ότι σύμφωνα με το γαλλικό σύνταγμα ο πρόεδρος δεν μπορεί να προκηρύξει νέες βουλευτικές εκλογές για άλλους 12 μήνες.

Η επιλογή του νέου πρωθυποργού γίνεται από τον πρόεδρο ο οποίος όμως θα πρέπει να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από την Εθνοσυνέλευση. Ετσι ο Εμανουέλ Μακρόν ίσως ευελπιστεί να αποσπάσει από το μπλοκ της αριστερής συμμαχίας Σοσιαλιστές και Πρασίνους, την ίδια ώρα όμως ένα τέτοιο ενδεχόμενο φαντάζει μάλλον απίθανο.

Ο νυν πρωθυπουργός Γκαμπριέλ Αττάλ δήλωσε ότι θα υποβάλει την παραίτησή του στον Μακρόν τη Δευτέρα το πρωί, αλλά και ότι είναι διαθέσιμος να ενεργήσει ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός.

Μια άλλη πιθανότητα για την επόμενη ημερα της «μεγάλης ανατροπής» είναι μια κυβέρνηση τεχνοκρατών-διαχειριστών. Μένει όμως και πάλι απαντηθούν ερωτήματα όπως ποιοι, πώς και με ποιου/ων τη στήριξη…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News