Ο Βαγγέλης Βενιζέλος καλωσόρισε ως οικοδεσπότης τον Διονύση Σαββόπουλο στο συνέδριο με τίτλο «Η καμπύλη της Μεταπολίτευσης» (12-14.5.2024) που διοργανώνει ο Κύκλος Ιδεών σε συνεργασία με το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία. Η συζήτηση μεταξύ τους (αναλυτικά εδώ) ήταν απολαυστική και ανοίχτηκε σε όψεις της Μεταπολίτευσης που δεν τις συζητάμε συχνά.

Παράλληλα, ο Σαββόπουλος μίλησε για τη συναυλία με τίτλο «Η δική μας Μεταπολίτευση» που ετοιμάζει για τις 8 και 9 Ιουλίου στο Ηρώδειο μαζί με τους Γιώργο Νταλάρα, Μαρία Φαραντούρη, Δήμητρα Γαλάνη, Ελευθερία Αρβανιτάκη κ.ά.

Πάνω στην κουβέντα, ο Σαββόπουλος ζήτησε την άδεια από τον Βενιζέλο να πει μια ιστορία, εκείνος του την έδωσε, και όσα ακολούθησαν θα μπορούσαν να είναι η «φωτογραφία» της Μεταπολίτευσης, τουλάχιστον των πρώτων χρόνων, αλλά και των επόμενων, σε ό,τι αφορά την ιδεολογική κυριαρχία ενός τμήματος της ελληνικής Αριστεράς και τη δυσανεξία του απέναντι σε οποιαδήποτε απόπειρα κριτικής.

Ας αρχίσουμε από το πλαίσιο της ιστορίας του Σαββόπουλου. Βρισκόμαστε στο 1976. Τον Ιανουάριο, ο σπουδαίος θεατρικός σκηνοθέτης και δάσκαλος υποκριτικής Κάρολος Κουν του αναθέτει να γράψει τη μουσική για τους «Αχαρνής» του Αριστοφάνη, που θα ανέβαζε το Θέατρο Τέχνης.

Οντας από τότε απείθαρχος, ακόμη και απέναντι στον Κουν, ο Σαββόπουλος έκανε τα δικά του. Η μουσική είχε και λόγια και δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην παράσταση. Οδήγησε όμως σε ένα ξεχωριστό δίσκο και μια δική του μουσική παράσταση με τίτλο «Αχαρνής – Ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια» που ανήκει στα κορυφαία έργα του Σαββόπουλου. Επαιζαν και τραγουδούσαν μαζί του οι Σάκης Μπουλάς, Μελίνα Τανάγρη, Νίκος Ζιώγαλας, Ηλίας Λιούγκος, Μανώλης Ρασούλης και Νίκος Παπάζογλου.

Είχε όμως ο δίσκος ένα «ελάττωμα» για την εποχή. Σατίριζε τη μεταπολιτευτική ρητορεία ενός τμήματος της Αριστεράς που ενοχλήθηκε πολύ. Ιδού τι αφηγήθηκε ο Σαββόπουλος στη συζήτηση με τον Βαγγέλη Βενιζέλο:

Δ. Σαββόπουλος: Ανέβασα σε μπουάτ της Πλάκας, στον Ρήγα, το story από τους Αχαρνής του Αριστοφάνη και τραγουδούσαν τα χορικά τα παιδιά, το παρουσιάσαμε σαν μία σάτιρα της μεταπολιτευτικής μεγαλοστομίας. Αυτό δυσαρέστησε λίγο τις νεολαίες, οι οποίες έκαναν κάτι φασαρίες.

Ευ. Βενιζέλος: Ηταν πολύ κυρίαρχες εκείνη την περίοδο, περισσότερο από όσο έπρεπε.

Δ. Σαββόπουλος: Να σου πω ένα περιστατικό, έχουμε ένα λεπτό;

Ευ. Βενιζέλος: Παρακαλώ, αλίμονο.

Δ. Σαββόπουλος: Μας ζητάνε μετά επιτάσεως από την Κέρκυρα, πολιτιστικός σύλλογος, το θέλουν πολύ, κλείνουμε ημερομηνία, όμως ο πολιτιστικός σύλλογος των Κερκυραίων έχει πολύ στενό συνεργάτη του, συμπαθέστατο κόμμα της Βουλής των Ελλήνων, οι οποίοι μόλις μαθαίνουν, «τον Σαββόπουλο βρήκατε να φωνάξετε; Είναι black list σας λέμε!». Οι καημένοι οι Κερκυραίοι ντρεπόντουσαν να με πάρουν να ακυρώσουν, αλλά δεν μπορούσαν και να μην ακούσουν τον κορυφαίο συνεργάτη τους, δεν έκαναν τίποτα. Φθάνουμε με το πλοίο όλοι, τα μηχανήματα. Ευθυτενής Κερκυραίος ηλικιωμένος, αριστοκρατικότατος, «ήθελα να σας ευχηθούμε μαέστρο,  καλώς αριβάρατε, σας είπαμε; Η συναυλία δεν γίνεται, διότι είχαμε την εκδήλωση για τον Μπετόβεν και μήτε αφίσες κολλήσαμε, μήτε εισιτήρια κόψαμε».

Τώρα τι λες, του λέω; Είμαστε εδώ όλοι. «Σας έχουμε κρατημένα δωμάτια εις το Αλμπέρκο, να ευχηθούμε και το απόγευμα παίρνετε το βαπόρι και φεύγετε, ψυχή μου». Του λέω, δεν γίνεται, πού είναι το θέατρο; Πρέπει να στήσουμε, πρέπει να κάνουμε πρόβα.

Πήγαμε στο θέατρο, δουλεύαμε εκεί, στήναμε, έρχεται ένας αστυνόμος, ντυμένος πολιτικά, χαιρετάει υπηρεσιακά, «κ. Σαββόπουλε, γεια σας, την άδειά σας, παρακαλώ, για τα τραγούδια που θα πείτε». Παιδί μου, του λέω, δεν χρειάζεται, αυτά ήταν στη χούντα. «Δεν χρειάζεται; Γιατί εγώ αποσπασμένος από το Άργος είμαι». Και ποιος σου είπε; «Να, λέει, οι δύο κυρίες» και τις βλέπω σαν τις συμπεθέρες πίσω από μία κουρτίνα, μετά βγήκαν χαμογελαστές: «θέλαμε να σας παρακαλέσουμε, μαέστρο, ορισμένα τραγούδια να μην  τα πείτε». Ποιο να μην πω; «Εκείνο που λέει «το κόμμα με τραβάει απ’ το μανίκι». Και πού το ξέρετε, λέω, εσείς για ποιο το λέω; Η φωτογραφία της Μεταπολίτευσης.

Ευ. Βενιζέλος: Ναι, όντως. Και ορισμένες ασυλίες της Μεταπολίτευσης…

Δ. Σαββόπουλος: Και ασυλίες.

Ευ. Βενιζέλος: …οι οποίες διατηρούνται μέχρι σήμερα.

Ο Σαββόπουλος δεν χωρούσε σε κόμματα, από τότε. Σε δύσκολες περιόδους της ελληνικής ιστορίας, σε εποχές αμφιβολιών, αναζητήσεων και αγωνίας, όχι για το αύριο αλλά για το σήμερα, ξεπήδησαν δημιουργοί που αποτύπωσαν τη στιγμή και μας βοήθησαν να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει. Μας έδωσαν πυξίδα και όραμα. Τα τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου, όχι τυχαία, έγιναν το «σάουντρακ της ζωής» χιλιάδων Ελλήνων, πέρα από κομματικές γραμμές.

Οπως χαρακτηριστικά είπε ο Βαγγέλης Βενιζέλος, απευθυνόμενος στον Σαββόπουλο: «Πιστεύω ότι εσύ είσαι και η επιτομή της Μεταπολίτευσης, η μουσική τουλάχιστον, και η καμπύλη της Μεταπολίτευσης, γιατί και τα έργα σου και οι τοποθετήσεις σου παρακολουθούν πολύ πιστά την πεντηκονταετία αυτή και την κοινή γνώμη και το φρόνημα το εθνικό μπορώ να πω, όχι απλώς το λαϊκό».

Ολόκληρη η συζήτηση του Βαγγέλη Βενιζέλου με τον Διονύση Σαββόπουλο:

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News