Ο Ερλινγκ Χάαλαντ πήγε στη Μάντσεστερ Σίτι. Ο Κιλιάν Εμπαπέ έμεινε στην Παρί Σεν-Ζερμέν. Ο Ντάργουϊν Νούνιες πήρε μεταγραφή στη Λίβερπουλ, ο Ορελιέν Τσουαμενί και ο Αντόνιο Ρούντιγκερ είναι τα περήφανα αποκτήματα της Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ αναμένονται εξελίξεις για αρκετούς, ακόμη, ποδοσφαιριστές «πρώτης γραμμής»: τον Λεβαντόφσκι, τον Ντεμπελέ, τον ντι Μαρία, τον Ντιμπάλα, ίσως και τον Ρονάλντο, ή τον Νεϊμάρ. Η μετακίνηση του Σαντιό Μανέ, από τη Λίβερπουλ στην Μπάγερν Μονάχου, έκανε λιγότερο «θόρυβο» απ’ όσο θα περίμενε κανείς. Αλλά είναι πολύ πιθανό, να αποδειχτεί το «colpo grosso» του εφετινού καλοκαιριού.

Ο 30χρονος σενεγαλέζος, τον οποίο ο βαυαρικός σύλλογος καλωσόρισε, επισήμως, το μεσημέρι της Τετάρτης (22/6), δεν χρειάζεται συστάσεις, σε ό,τι αφορά τις αγωνιστικές του αρετές. Ο πρώτος παίκτης που έφερε στο «Ανφιλντ» ο Γίργκεν Κλοπ ως προπονητής της Λίβερπουλ, το 2016, πρωταγωνίστησε στην αναγέννηση των «Reds», συνέβαλε καθοριστικά στους θριάμβους τους στο Τσάμπιονς Λιγκ και στην Πρέμιερ Λιγκ, αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ στο πιο απαιτητικό πρωτάθλημα της Ευρώπης, και κατέγραψε εξαιρετικές επιδόσεις: 120 γκολ και 48 ασίστ σε 269 εμφανίσεις. Δικά του τέρματα έκριναν αγώνες ιδιαίτερης σημασίας, ενώ αρκετά από αυτά ήταν υπέροχα σε εκτέλεση.

Αυτόν τον… πυραυλοκίνητο και «γκολτζή» εξτρέμ, οι Βαυαροί τον απέκτησαν με το ίδιο ποσό που η Λίβερπουλ είχε δαπανήσει για να τον αγοράσει (από τη Σαουθάμπτον) πριν από έξι χρόνια. Τότε που οι αξίες των παικτών ήταν χαμηλότερες από τις σημερινές, και ο Μανέ δεν είχε αναδειχθεί, ακόμη, σε έναν από τους κορυφαίους επιθετικούς των γηπέδων. Το deal έκλεισε στα 32 εκατ. ευρώ, και μπορεί να φτάσει τα 41,5, εφόσον επιτευχθούν όλοι οι στόχοι (συμμετοχών και ατομικών διακρίσεων), για τους οποίους προβλέπονται «μπόνους» στο συμβόλαιο.

Είναι πάγια αρχή της Μπάγερν, να μην ενδίδει στις εξωφρενικές απαιτήσεις των ατζέντηδων, ή άλλων συλλόγων. Τα 80 εκατομμύρια ευρώ που διέθεσε για τον Λούκας Ερναντέζ το καλοκαίρι του 2019, υπήρξε η πιο μεγάλη της υπέρβαση. Ο Λιρόι Σανέ αποκτήθηκε από τη Μάντσεστερ Σίτι, το 2020, με 60 εκατ. ευρώ. Ο Κοραντέν Τολισό, το 2017, με 40 εκατ. ευρώ. Οπως και ο Αρτούρο Βιδάλ το 2015, αλλά και ο Χάβι Μαρτίνεθ το 2012. Το 2013 ο Μάριο Γκέτσε είχε κοστίσει 36 εκατ. ευρώ. Το 2014 ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι φόρεσε τη φανέλα της ως ελεύθερος παίκτης. Δεν υπήρχε περίπτωση, λοιπόν, οι Βαυαροί να «πλησιάσουν» ποδοσφαιριστές σαν τον Χάαλαντ, τον Εμπαπέ, τον Νούνιες, τον Τσουαμενί, ή τον Ντεμπελέ. Με 41 εκατομμύρια ευρώ (μάξιμουμ), πιο πολλά υποσχόμενη μεταγραφή δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν. Ο ερχομός του Μανέ θα είναι και μια μεγάλη παρηγοριά για την απώλεια του Λεβαντόφσκι και του Γκνάμπρι.

Ο Σενεγαλέζος είναι το πιο «μεγάλο όνομα» ποδοσφαιριστή που αφίχθη στο Μόναχο τα τελευταία χρόνια. Ο νεαρός προπονητής της Μπάγερν, Γιούλιαν Νάγκελσμαν, τον ήθελε «σαν τρελός» στην ομάδα του, όχι μόνο για τις ικανότητες, αλλά και για τον χαρακτήρα του, που ταιριάζει, απολύτως, με την «αντι-σταρ» νοοτροπία του συλλόγου. Είναι, ίσως, ο πιο ταπεινός και σεμνός από τους σημερινούς top-class παίκτες. Κυκλοφορεί με ένα φθηνό αυτοκίνητο. Τον έχουν δει να κρατάει κινητό με ραγισμένη οθόνη. Να καθαρίζει τους χώρους του τζαμιού αλ-Ράχμα, το οποίο επισκεπτόταν συχνά για να προσευχηθεί. Ενας ευγενικός, χαμογελαστός, χαμηλών τόνων άνθρωπος, που, ποτέ, δεν προκάλεσε προβλήματα.

Ηταν, ήδη, «ντίβα» όταν ο Κλοπ τον κάλεσε στο γραφείο του για να του ζητήσει να μετακινηθεί στην αριστερή πτέρυγα της Λίβερπουλ, προκειμένου να «κάνει χώρο» στον Σαλάχ. Συμφώνησε αμέσως, κουνώντας καταφατικά το κεφάλι του. Μόλις το έμαθαν οι ρεπόρτερ, σκέφτηκαν ότι η δυσαρέσκειά του θα μπορούσε να τους δώσει ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. «Δεν σε ενοχλεί, που ο Αιγύπτιος θα παίζει πιο κοντά στην αντίπαλη περιοχή;», τον ρώτησαν για να τον… κουρδίσουν, όμως η απάντησή του, τους απογοήτευσε: «Ποδοσφαιριστής είμαι, όχι ντίβα, να μαλώνω για τον ρόλο μου». Στο Μόναχο, που απεχθάνονται κάθε λογής «θόρυβο», θα τον λατρέψουν. Οσο και στο Λίβερπουλ.

Σε περιόδους διακοπών δεν θα τον συναντήσουμε σε κάποιο πολυτελές θέρετρο. Προτιμά να επισκέπτεται την πατρίδα του, να περπατά στους χωματόδρομους του χωριού του, και να παίζει μπάλα με τα παιδιά σε αυτοσχέδια γήπεδα μέσα στη λάσπη. Το χωριό είναι το Μπαμπαλί, στις όχθες του ποταμού Κάζαμανς, και το κατοικούν περίπου 2.000 άνθρωποι. Ψαράδες, ως επί το πλείστον, και πάμφτωχοι. Ο Μανέ είναι ο μέγας ευεργέτης τους. Πλήρωσε για να χτιστεί νοσοκομείο, σχολείο, ταχυδρομείο, βενζινάδικο κι ένα καινούργιο τζαμί. Επίσης, καταβάλλει σε κάθε οικογένεια 70 ευρώ το μήνα, ως βοήθημα.

Από τη Λίβερπουλ δεν είχε κανένα παράπονο. Αλλά και ο αγγλικός σύλλογος τον εκτιμούσε απεριόριστα – στην ανάρτηση με την οποία τον αποχαιρέτησε, τον χαρακτηρίζει «θρύλο». Τότε; Γιατί έφυγε; Ασφαλώς όχι, επειδή στην Μπάγερν θα εισπράττει τριπλάσιες αποδοχές. Το χρήμα δεν ήταν, ποτέ, η «πυξίδα» του στη ζωή. Εφυγε, επειδή πιστεύει ότι οι άνθρωποι πρέπει να ζουν σαν νομάδες. Οτι η αλλαγή συνθηκών και η προσαρμογή τους σε νέα δεδομένα, τους κάνει καλύτερους σε όλα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News