Η ειδική σχέση ανάμεσα στον Σαμ Μέντες και τη Βενετία άρχισε πριν από 33 χρόνια – όταν, 18 χρονών ο ίδιος, εργάστηκε για τέσσερις μήνες στο μουσείο Γκούγκενχαϊμ. Ο πρόεδρος της φετινής Μόστρας είχε φτάσει στην πόλη των Δόγηδων πανευτυχής και με μια τεράστια βαλίτσα με ροδάκια. Βρήκε όλα τα ξενοδοχεία γεμάτα, τελικά στάθηκε τυχερός με το τελευταίο δωμάτιο μιας μικρής πανσιόν. Όταν άνοιξε το παράθυρο στον τελευταίο όροφο σκέφτηκε ότι αυτό ήταν το πιο ωραίο μέρος για να ζει κανείς. Ο σκηνοθέτης των Οσκαρ και των δυο τελευταίων Τζέιμς Μποντ μίλησε στην ιταλική εφημερίδα «Ρεπούμπλικα» για εκείνη του την εμπειρία. Αλλά και για τον Πολ Νιούμαν, τον Ντάνιελ Γκρεγκ, τον 007, τον Φεντερίκο Φελίνι, το φεστιβάλ που ανοίγει την αυλαία του την Τετάρτη 31 Αυγούστου.

Για τη συνεργασία του με τον Πολ Νιούμαν στον «Δρόμο της Απώλειας»

«Ηταν σαν να δούλευα με τον Θεό. Δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος ηθοποιός, ήταν και ένας σπουδαίος άνθρωπος, γενναιόδωρος και αλτρουιστής. Αλλά κι ένας περφεξιονιστής που αγαπούσε φανατικά τη δουλειά του. Ηθελε συνεχώς να δουλεύει, να συζητά, γυρίζει ξανά και ξανά τις σκηνές. Το τροχόσπιτό του ήταν πάντα άδειο γιατί βρισκόταν συνεχώς στο πλατό. Είμαι υπερήφανος για την υποψηφιότητά του για Οσκαρ, ακόμη κι αν εκείνος δεν πήγε καν στην τελετή. “Εκοψα το σμόκιν μου πριν από πολλά χρόνια” μου είχε πει. “Στην ηλικία μου είχα το δικαίωμα να το κάνω, στις τελετές αισθανόμουν πάντα αμήχανα”».

Για μια έμπνευση που λέγεται Φεντερίκο Φελίνι

«Ως σκηνοθέτης καταλαβαίνεις αμέσως ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο να θεωρείς πρότυπό σου έναν δημιουργό από το να προσπαθήσεις να το μιμηθείς. Οταν ήμουν δώδεκα χρονών η μητέρα μου μού αγόρασε ένα φωτογραφικό λεύκωμα για το σινεμά του Φελίνι. Δεν είχα δει καμία του ταινία αλλά εκείνες τις φωτογραφίες τις θυμάμαι ακόμα. Το “Amarcord” είναι το αριστούργημά του. Οπως είναι ο “Θάνατος στη Βενετία” του Βισκόντι, το “Χάος” των αδελφών Ταβιάνι».

Για τον «άνθρωπο» Τζέιμς Μποντ

«Στο επίκεντρο για μένα βρίσκονται πάντα τα πρόσωπα. Το “Skyfall” και το “Spectrum” αποτελούν ένα και μόνο κεφάλαιο. Δεν υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στην υπαρξιακή κρίση ενός 40άρη, όπως συνέβη στο “American beauty”, και την απογοήτευση και το αίσθημα της απώλειας από το οποίο δοκιμάζεται ένας 40άρης που τον λένε Μποντ. Με ενδιαφέρει το συναισθηματικό ταξίδι του πρωταγωνιστή».

Για το μέλλον του Ντάνιελ Κρεγκ στον 007

«Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ο Ντάνιελ έκλεισε τους λογαριασμούς του με τον Τζέιμς Μποντ. Μην πιστεύετε αυτά που γράφει ο Τύπος. Την τελευταία φορά που μιλήσαμε δεν είχε λάβει ακόμη την τελική του απόφαση. Σε ό,τι με αφορά, για μένα οι ταινίες είναι ιστορίες προσώπων. Τώρα χρειάζομαι και θέλω καινούργιες ιστορίες».

Για το φεστιβάλ της Βενετίας

«Πολλές ταινίες αναζητούν απελπισμένα το κοινό, το οποίο παρασύρεται από έξυπνα τηλεοπτικά προϊόντα. Τα φεστιβάλ είναι σημαντικά για την επιβίωση μικρών και ανεξάρτητων φιλμ. Από αυτήν την άποψη, σήμερα είναι πιο απαραίτητα από ποτέ. Εξάλλου γίνεται όλο πιο δύσκολο για τις πιο αυθεντικές και ιδιαίτερες φωνές να βρουν διανομή. Το φεστιβάλ της Βενετίας είναι ένα από τα λίγα που παρακολουθεί ο κόσμος. Ως σκηνοθέτης αισθάνομαι υπεύθυνος για έναν συνάδελφο που αφιέρωσε δυο ή τρία χρόνια από τη ζωή του για να γυρίσει μια ταινία και ποντάρει τα πάντα σε αυτήν».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News