Μικρή ήταν μεγάλο ταλέντο. Από τα 16 της, κιόλας, έδειχνε ικανή να κατακτήσει τον κόσμο των αλμάτων εις μήκος. Τον Ιούνιο του 2010, στα 19, είχε πηδήσει 7,03μ, που ήταν η δεύτερη καλύτερη επίδοση στον Κόσμο εκείνη τη χρονιά. Στις διεθνείς διοργανώσεις για κορίτσια της ηλικίας της, συνήθως επέστρεφε στη Ρωσία με το χρυσό μετάλλιο. Η κορυφαία της στιγμή ήταν τα 7,05μ στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U-23 στην Οστράβα (Τσεχία), το 2011. Αυτό είναι και το ατομικό της ρεκόρ. Πολύ παράξενο για μία αθλήτρια που σήμερα είναι 26 ετών, να μην έχει κάνει τίποτε καλύτερο από τότε που ήταν 20.

Η εξήγηση που βολεύει τους Ρώσους είναι ότι η Ντάρια Κλίσινα ενέδωσε στους πειρασμούς που ποτέ δεν αφήνουν στην ησυχία της μία νέα, πανέμορφη και πασίγνωστη κοπέλα. Και αρκετά εύπορη, επίσης, χάρη (και) στην καριέρα της ως μοντέλο. Τα καλοσχηματισμένα 180 εκατοστά της είναι περιζήτητα στις ΗΠΑ, όπου ζει μονίμως από το 2014. Κι όμως, δεν έχει δώσει δικαιώματα, ώστε να πιστέψει κάποιος ότι… το ‘χει ρίξει στο σορολόπ. Κατοικεί σε μία γειτονιά φραγκάτων συνταξιούχων στη Φλόριντα, μακριά από τη νυχτερινή ζωή, προπονείται σκληρά έξι μέρες την εβδομάδα, και στο μοναδικό της ρεπό κάνει βόλτες στην ακροθαλασσιά, pilates και yoga, εάν δεν διαβάζει για να τελειοποιήσει τα Αγγλικά της.

Μία άλλη εξήγηση για το γεγονός ότι η Ντάρια δεν έγινε η αθλήτρια που υποσχόταν το ταλέντο της, είναι πως την έβρισκαν αντίθετη οι μέθοδοι εξέλιξης που η ρωσική αθλητική βιομηχανία θέλησε να της επιβάλει. Οταν έσκασε η βόμβα του τεράστιου σκανδάλου ντόπινγκ -με κρατική ενορχήστρωση- που έβαλε τη συντριπτική πλειονότητα των ρώσων αθλητών σε «καραντίνα», το δικό της όνομα δεν βρέθηκε σε καμία από τις μαύρες λίστες. Ποτέ δεν έτυχε (;) να συνεργαστεί με τους προπονητές ή τους γιατρούς που περιλαμβάνονται στο κατηγορητήριο γι’ αυτή την υπόθεση. Γι’ αυτό και πέρυσι, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, η Κλίσινα ήταν η μόνη εκπρόσωπος του ρωσικού στίβου στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Τότε άρχισε ο εφιάλτης της. Οι επιθέσεις και οι απειλές -ακόμη και για τη ζωή της- που δέχτηκε στα social media από συμπατριώτες της, οι οποίοι την κατηγορούσαν ότι πρόδωσε τη χώρα της, δεν είχαν προηγούμενο. Οπως έχει εξομολογηθεί, «δέκα χρόνια ονειρευόμουν τη στιγμή που θα αγωνιστώ σε Ολυμπιακούς, όμως ουδέποτε φαντάστηκα αυτό που έζησα. Πέρασα πάρα πολύ δύσκολα, αλλά παρέμεινα ψύχραιμη». Στην ίδια συνέντευξη μίλησε με οργή για την Στεπάνοβα, την αθλήτρια που βοήθησε έναν γερμανό κινηματογραφιστή να αποκαλύψει το σκάνδαλο. Επειδή «εάν θες να πεις κάτι, μίλα για τους ένοχους, μην τους βάζεις όλους στην ίδια μοίρα – γιατί έπρεπε να βασανιστούν και οι αθώοι;».

Τη ρώτησαν, βεβαίως, εάν σκέφτηκε ποτέ να βελτιώσει τις επιδόσεις της με απαγορευμένες ουσίες. «Ναι, μου πέρασε από το μυαλό όταν ήμουν 15 ετών. Είχα ρεκόρ 6,30μ και έβλεπα κάποιες κοπέλες, μεγαλύτερες από μένα, να ξεπερνούν τα επτά μέτρα. Είχα σκεφτεί πως αυτό είναι απίθανο να συμβεί χωρίς απαγορευμένες ουσίες. Εκανα σκληρή προπόνηση, όμως δεν έβλεπα μεγάλη πρόοδο. Ωσπου έκανα ρεκόρ Ρωσίας, στην κατηγορία των Νεανίδων (6,52μ). Ημουν τόσο χαρούμενη, που -πλέον- δεν με ένοιαζε τίποτ’ άλλο. Οταν ξεπέρασα τα επτά μέτρα για πρώτη φορά, έλεγα στον εαυτό μου “η ζωή είναι τέλεια. Μπορείς να κάνεις σκληρές προπονήσεις και να διακρίνεσαι, χωρίς να παρανομείς”».

Περίμενε την απόφαση (για το αν θα της επιτραπεί η συμμετοχή στο Ρίο) για πάνω από έξι μήνες. Με τι μυαλό να συγκεντρωθεί στην προετοιμασία της; Το οριστικό ok το έλαβε την τελευταία στιγμή. «Μια ημέρα πριν από τους προκριματικούς τηλεφώνησαν στον προπονητή μου, ξημερώματα, για να του πουν ότι μπορώ να αγωνιστώ. Από την υπερένταση, δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ετρεμα ολόκληρη. Οι πληροφορίες ανέφεραν ότι θα αγωνιζόμουν υπό «ουδέτερη» σημαία. Εγινα στόχος των δικών μου ανθρώπων, που πίστεψαν αυτή τη φήμη. Προσπαθούσα να μη διαβάζω τα σχόλια που έκαναν όσοι με ακολουθούν στο Instagram, όμως ήταν αδύνατον. Κάποιοι φίλοι μου τα έστελναν στο inbox». Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η ένατη θέση που κατέλαβε (με 6,63μ), ήταν άθλος. Για πρώτη φορά σε μία εικοσαετία, η Ρωσία δεν κατέκτησε μετάλλιο στο μήκος γυναικών.

Μετά την πρόκρισή της στον τελικό, πέρασε την… ανάκριση της «μεικτής ζώνης» (είναι ο χώρος του σταδίου όπου οι εκπρόσωποι των ΜΜΕ μπορούν να συναντήσουν τους αθλητές). Επί μιάμιση ώρα, δεκάδες δημοσιογράφοι την βομβάρδιζαν με ερωτήσεις. Οχι για την επίδοσή της, αλλά για την απόφασή της να αγωνιστεί, για τον αποκλεισμό της Ρωσίας, για τους συναθλητές της που αμάρτησαν. Τι να τους πει για όλα αυτά; «Ενιωσα πολύ μόνη στους Αγώνες, κι αυτό έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Δεν είχα μυαλό να σκεφτώ τι πρέπει να κάνω στον τελικό. Ισως γι’ αυτό δεν τα κατάφερα…».

Μόνη είναι και τώρα, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Λονδίνου. Αυτή τη φορά, υπό την «ουδέτερη» σημαία της IAAF. Πρόκειται για μία εφεύρεση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής που χρονολογείται από το 1980. Σκοπός της ΔΟΕ, τότε, ήταν να δώσει το δικαίωμα σε αθλητές που οι χώρες τους είχαν αποφασίσει να μποϊκοτάρουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, να λάβουν μέρος σε αυτούς – για να μην πάνε χαμένοι οι κόποι μιας ολόκληρης τετραετίας. Αργότερα, η «ουδέτερη» σημαία χρησιμοποιήθηκε για τη συμμετοχή αθλητών από χώρες που είχαν τιμωρηθεί με αποκλεισμό. Πέρυσι, στο Ρίο, αγωνίστηκε με αυτήν η ομάδα των προσφύγων.

Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου του Λονδίνου, που βρίσκεται σε εξέλιξη, είναι η σημαία της Κλίσινα. Στον τελικό του μήκους γυναικών (Παρασκευή 11, 21.10 – ΕΡΤ2) η κατάξανθη ρωσίδα με τους 122.000 ακόλουθους στο Instagram δεν θα φορά τα χρώματα της πατρίδας της, εάν κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο δεν θα ακούσει τον εθνικό της ύμνο, και δεν επιτρέπεται να κρατήσει τη ρωσική σημαία, ακόμα κι αν κάποιος της τη δώσει στον γύρο του θριάμβου. Πώς νιώθει για όλα αυτά; Στο ESPN απάντησε με μία λέξη: μοναξιά.

Θα μπορούσε να αποφύγει αυτή την ψυχοφθόρο διαδικασία. Να μην αγωνιστεί. «Θα ήταν σαν να πετάω τους κόπους μου στα σκουπίδια», εξήγησε. Πήγε στο Λονδίνο για να γευτεί τη χαρά της συμμετοχής σε αυτή τη μεγάλη αθλητική γιορτή. Η θέση που θα καταλάβει, δεν την απασχολεί και τόσο. Αλλη είναι η αγωνία της. «Πώς θα με κρίνουν γι’ αυτό (για την παρουσία της εκεί) οι συμπατριώτες μου; Τι θα σκεφτούν για μένα;». Πάντως, τα υβριστικά σχόλια και οι απειλές δεν έχουν σταματήσει. Από τη μέρα που κατέθεσε την αίτησή της για να αγωνιστεί στο Λονδίνο, δεν ξαναμπήκε στους λογαριασμούς της. Τι άλλο να κάνει;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News