To (μουσικό και μη) μέλλον, ως γνωστόν, βρίσκεται στα υβρίδια.

Κάπως έτσι, ένα από τα καλύτερα πράγματα που, σύμφωνα με το περιοδικό Rolling Stone, προέκυψαν στην παγκόσμια μουσική σκηνή το 2018 ήταν μια 25χρονη από τη Βαρκελώνη.

Η Ροζαλία Τομπέγια πιάνει την άκρη του νήματος που ενώνει την ποπ με το ανδαλουσιανό φλαμένκο και την περνάει μέσα από το μάτι της καρφίτσας της μουσικής του σήμερα, την ηλεκτρονική και το χιπ χοπ.

Ήδη το δεύτερο της άλμπουμ, με τίτλο «El Mal Querer» (Τοξική Αγάπη) φιγουράρει στις περισσότερες λίστες με τα καλύτερα δισκάκια της χρονιάς που μόλις μας αποχαιρέτησε, με το αμερικανικό περιοδικό να της αφιερώνει διθυράμβους, βαφτίζοντας την, λίγο ως πολύ, ως το «μέλλον της μουσικής».

Όπως όμως οι.. πιουρίστες του 1965 είχαν εκνευριστεί με τον Μπομπ Ντίλαν που ξαφνικά από ακουστικά τραγούδια διαμαρτυρίας έβαλε την κιθάρα στην πρίζα και έγινε… ηλεκτρικός, έτσι και σήμερα αντίστοιχα πολλοί (υπερ)παραδοσιακοί Ισπανοί ήδη διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους με την 25χρονη Καταλανή -το τελικό αποτέλεσμα, ωστόσο, δικαιώνει ξεκάθαρα την νεαρή.

«Πολλοί στην πατρίδα της την κατηγορούν πως χρησιμοποιεί με υπέρ την δέουσα ελευθεριότητα ένα τόσο λαϊκό μουσικό ιδίωμα όπως το φλαμένκο. Ωστόσο η ίδια θεωρεί πως η πρόσμειξη του φλαμένκο με την ποπ και το χιπ χοπ δεν γίνεται από διάθεση ασέβειας, αλλά από έμφυτη μουσική περιέργεια του τί αποτελέσματα μπορεί να παράξει αυτό το υβρίδιο», σημειώνει το περιοδικό.

«Γνωρίζω καλά την παράδοση. Ξέρω όλους τους κανόνες γύρω από το φλαμένκο», λέει η ίδια στο Rolling Stone, «αλλά έτσι μπορώ να ερμηνεύσω το φλαμένκο μέσα από τη δική μου ματιά. Πρέπει να είμαι ξεκάθαρη σε αυτό. Έτσι το βιώνω βάσει της ηλικίας και των εμπειριών μου. Θέλω να είμαι ελεύθερη να το ερμηνεύσω όπως εγώ θέλω», υποστηρίζει.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο Αλεξις Πετριδις στον βρετανικό Guardian: «Η φωνή της είναι εντυπωσιακά εκφραστική και συναισθηματική και κινείται σε μια διαφορετική κατεύθυνση σε σχέση με την συνήθη στην ποπ μουσική και κουλτούρα», σημειωνει τονίζοντας τις ομοιότητες της με εκείνες της Γουίτνι Χιούστον, της Κέιτ Μπους και της Εϊμι Ουάινχαους.

Και το άλμπουμ της φυσικά αξίζει κάθε εγκώμιο που έχει λάβει μέχρι στιγμής: «Ανεξάρτητα αν το “El Mal Querer” προλειαίνει ή όχι το έδαφος για την άφιξη ενός νέου ποπ φαινομένου, το μόνο σίγουρο είναι πως αποτελεί την πιο τρανή απόδειξη για το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της Ροζαλία», καταλήγει ο Πετρίδις.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News