Την 13η Νοεμβρίου, οι τζιχαντιστές επιτέθηκαν στο Bataclan την ώρα που ένα μέταλ συγκρότημα έδινε συναυλία. Η συγκεκριμένη ενέργεια δεν ήταν τυχαία. Μάλιστα, στην επιστολή του ο ΙSIS με την οποία αναλάμβανε την ευθύνη της τρομακρατικής επίθεσης, αιτιολόγησε με ειδική μνεία το λόγο που επέλεξε τη συγκεκριμένη συγκέντρωση πολλών ανθρώπων σε ένα κοσμικό συμβάν. Η μέταλ μουσική κατηγορείται ώς συνδετικός κρίκος με τη «μουσική του διαβόλου» και για αυτό εντελώς αντίθετη με τη θρησκεία του Ισλάμ.

Στην Αλγερία, όμως, διοργανώθηκε το Fest 213, μια μουσική γιορτή της μέταλ σκηνής, καταδεικνύοντας πως η θρησκεία του Ισλάμ μπορεί να συνυπάρξει με το συγκεκριμένο είδος μουσικής. Κορίτσια και αγόρια με δερμάτινα βραχιόλα, μαύρα ρούχα και τατουάζ βρέθηκαν στο φεστιβάλ στην πόλη Κωνσταντίνη δηλώντας την αντίθεσή τους με την κρατική αποκλειστική προώθηση της παραδοσιακής μουσικής και πιστεύοντας πως το να είσαι πιστός μουσουλμάνος δεν αντικρούει με την αγάπη για την επαναστατική αυτή μουσική. Μάλιστα, η μέταλ σκηνή έχει σταθερή απήχηση εδώ και δυο δεκαετίες στο μουσικόφιλο κοινό της Αλγερίας και προσελκύει όλο και περισσότερους εφήβους παρά την «χρέωση» της θεματολογίας των στίχων και της ηλεκτρικού νευρώδους ήχου της στη «λατρεία του διαβόλου».

Οι Αλγερινοί μουσουλμάνοι φαν της σκληροπυρηνικής μουσικής λένε πως το ντύσιμο που επιτάσσει το είδος της μουσικής που τους αρέσει, είναι σχετικά απαγορευτικό στην καθημερινότητά τους λόγω της πιθανολογούμενης προκλητικότητάς του  που μπορεί να προκαλέσε στο κοινό θρησκευτικό αίσθημα. Γι’ αυτό, πολλές έφηβες φορούσαν τις μαντήλες συνδυασμένες με τα μαύρα ρούχα και την υπόλοιπη εξάρτυση για την περίσταση, μέχρι την είσοδό τους στο συναυλιακό χώρο.

Οι νεαροί φαν της αντερκγράουντ αυτής σκηνής (για τα συντηρητικά δεδομένα της κοινωνίας της Αλγερίας) βρήκαν περιθώριο να δημιουργήσουν μια κοινότητα μέταλ σκηνής από το 1990, αφού οι αυστήρες αρχές απασχολημένες στο να καταστείλουν τον όλο και διογκούμενο εξτρεμισμό, δεν προέβλεψαν τον θεωρητικό «κίνδυνο».

Όμως, το κανάλι El Biled, γνωστό για την αυστηρή κριτική και τις πουριτανικές του θέσεις, κάνοντας ρεπορτάζ στοχοποιούσε τους «μεταλάδες» ώς «πιστούς του διαβόλου» βασιζόμενο στα σύμβολα της μέταλ μουσικής όπως οι νεκροκεφαλές. Η νεολαία της Αλγερίας που αγαπά τη μέταλ σκηνή αντέδρασε σε αυτό το μονοδιάστατο ρεπορτάζ δημιουργώντας μια σελίδα στα social media και προσπαθώντας να μεταδώσουν το μήνυμα πως η μέταλ σκηνή ούτε συνδέεται με τη λατρεία του Σατανά ούτε λειτουργεί αποτρεπτικά προς την πίστη στον ισλαμισμό. Αντίστοιχα, για λογοκρίσια στους στίχους των τραγουδιών κάνουν λόγο τα συγκροτήματα της μέταλ μουσικής που καταγγέλλουν και απαγόρευση live εκδηλώσεών τους.

Η προσωπική επιλογή στα μουσικά ακούσματα που δεν θα καθοδηγείται από τον κρατικό παρεμβατισμό και αφήνει περιθώρια στη δημιουργία ενός ρεύματος, μιας κουλτούρας έστω και μια τάσης μπορεί να λειτουργήσεί μόνο θετικά και να σημάνει μια πρώτη προσπάθεια, σαν μια «χαραμάδα  ανάσας» για τη διαφορετικότητα. Η συσπείρωση της νεολαίας προς την κατεύθυνση της διεκδίκησης είναι κάτι ζωογόνο για τα αυστηρά πλαίσια μιας τέτοια κοινωνίας και επενδύει σε μια νέα ταυτότητα πολίτη με άλλες αξίες και ελευθερίες.

Ας ελπίσουμε ότι η καλλιτεχνική απαίτηση της ελεύθερης έκφρασης δεν θα σταματήσει εδώ και ότι θα αποτελέσει έναυσμα για μια περισσότερο ελεύθερη και ισότιμη μουσουλμανική κοινωνία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News