Πριν τον συναντήσει σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο κάπου στο αριστοκρατικό Τσέλσι του Λονδίνου, την είχαν δασκαλέψει: «Καλύτερα να πάτε νωρίτερα, εκείνος φτάνει πάντα νωρίτερα και συνήθως δίνει τον αγκώνα, δεν χαιρετά δια χειραψίας». 

Ωστόσο η Μπάρμπαρα Βιζεντίν, απεσταλμένη της ιταλικής εφημερίδας Corriere della Sera στην πρωτεύουσα της Βρετανίας, έτυχε μιας «πολύ χαλαρής και ανεπίσημης υποδοχής», με το πρώην «Σκαθάρι» και νυν «καουμπόι» Ρίνγκο Σταρ να είναι χαμογελαστός, ευγενής και σε εξαιρετική φόρμα, παρά τα 84 χρόνια που κουβαλάει στις πλάτες του.

Αφορμή για τη συνάντησή τους ήταν η κυκλοφορία του «Look Up», του νέου δίσκου κάντρι μουσικής του θρυλικού βρετανού μουσικού, που μόλις κυκλοφόρησε, 55 χρόνια μετά το «Beaucoups of Blues», του δεύτερου σόλο άλμπουμ του Ρίνγκο Σταρ, το οποίο είχε επίσης κάντρι χαρακτήρα. Τι τον ώθησε να καταπιαστεί ξανά, στα στερνά του, με αυτό το κατεξοχήν και παραδοσιακά αμερικανικό είδος μουσικής;

«Συνέβη τυχαία. Παρευρέθηκα σε μια εκδήλωση αφιερωμένη στον Τζορτζ Χάρισον που διοργάνωσε η σύζυγός του Ολίβια και μεταξύ των καλεσμένων συγκαταλεγόταν ο [διάσημος αμερικανός παραγωγός, κιθαρίστας και τραγουδοποιός] Τι-Μπόουν Μπερνέτ. Τον είχα γνωρίσει πριν από χρόνια, είχε έρθει και στο σπίτι μου, δεν ξέρω ακριβώς γιατί, αλλά εκείνοι ήταν άλλοι καιροί. Τέλος πάντων, τον ρώτησα αν είχε κάποιο τραγούδι για μένα και μου έστειλε ένα υπέροχο κάντρι κομμάτι. Μετά ήρθε στο στούντιο μου και όταν τον ρώτησα πόσα τραγούδια είχε συνολικά, μου απάντησε “εννιά”. Αρχίσαμε να τα ακούμε και εγώ να παίζω ντραμς από πάνω, και κάπως έτσι καταλήξαμε σε αυτόν τον υπέροχο κάντρι δίσκο. Μου αρέσει πολύ το “Look Up”, είναι ένας θετικός τίτλος που σε προσκαλεί να στρέψεις το βλέμμα σου προς το φως» απάντησε ο Ρίνγκο Σταρ.

«Στην πραγματικότητα, για μένα είναι θέμα στάσης απέναντι στα πράγματα: είναι καλύτερα να κοιτάς ψηλά αντί να βλέπεις το έδαφος, διαφορετικά όλα τείνουν να πέφτουν προς τα κάτω. Πραγματικά το πιστεύω, είμαι πολύ απλός άνθρωπος» πρόσθεσε.

Σημειώνοντας η ιταλίδα δημοσιογράφος πως το τραγούδι «Thankful» μιλάει για την ευγνωμοσύνη, ο γηραιός όσο και αεικίνητος μουσικός σημείωσε πως ο ίδιος είναι ευγνώμων «για τα πάντα. Κάποτε ήθελα να ήμουν πιο ψηλός, αλλά πλέον δεν με απασχολεί. Είμαι ευγνώμων γιατί, για παράδειγμα, πρόσφατα πέρασα χρόνο με τα τρία παιδιά μου και όλα τα εγγόνια μου. Είναι υπέροχο να τα βλέπω να τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους. Ημουν μοναχοπαίδι, και σήμερα, όταν βγάζουμε οικογενειακές φωτογραφίες, είμαστε 19 άνθρωποι συνολικά. Οταν τις κοιτάζω, διερωτώμαι: “Μα, έχω πραγματικά όλους αυτούς τους συγγενείς εγώ, ένα μοναχοπαίδι;”». 

Οσο για τη λατρεία του για την κάντρι μουσική, «γεννήθηκε όταν ήμουν παιδί στο Λίβερπουλ: πριν τη ροκ άκουγα κάντρι και μπλουζ. Ειδικά τα μπλουζ μπήκαν μέσα στην καρδιά μου τόσο πολύ, που ήθελα να μεταναστεύσω στο Τέξας για να ζω κοντά στον αγαπημένο μου μουσικό, τον Λάιτνιν Χόπκινς. Ο,τι αισθάνονταν οι δικοί μας θαυμαστές για εμάς, τους Beatles, εγώ το είχα αισθανθεί για εκείνον».

Σημειώνοντας η δημοσιογράφος της Corriere ότι φέτος, 65 χρόνια μετά την ίδρυση και 55 μετά τη διάλυσή τους, οι Beatles διεκδικούν δύο βραβεία Grammy με το τραγούδι «Now and Then» (κυκλοφόρησε το 2023 έχοντας λανσαριστεί ως «το τελευταίο τραγούδι» του θρυλικού συγκροτήματος), o κατά κόσμον σερ Ρίτσαρντ Στάρκι παραδέχτηκε πως «είναι φανταστικό. Λατρεύω τα Grammy […] η ιστορία αυτού του τραγουδιού άρχισε πριν από 25 χρόνια, όταν επεξεργαστήκαμε το “Free As a Bird” από μια κασέτα που μας έδωσε η Γιόκο. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε το ίδιο με το “Now and then” επειδή η φωνή του Τζον δεν ακουγόταν. Δεν είναι εκπληκτικό το πόσα πολλά μπορούν να γίνουν σήμερα με την Τεχνητή Νοημοσύνη; Δεν καταλαβαίνω πραγματικά πώς, αλλά λειτουργεί, και κάπως έτσι ανακτήσαμε τη φωνή του Τζον. Μετά το δούλεψε ο Πολ, με πήρε τηλέφωνο και με ρώτησε “Θέλεις να παίξεις;“ “Φυσικά”, απάντησα. Επαιξα ντραμς και έκανα τα δεύτερα φωνητικά, ήταν υπέροχο».

Πώς εξηγεί ο ίδιος την τεράστια δημοτικότητα των Beatles και την επίδραση που εξακολουθούν να ασκούν, ακόμη και στις νεότερες γενιές; «Είναι η μουσική και ό,τι λένε τα τραγούδια. Απλώς οι τέσσερις μαζί ήμασταν μια υπέροχη μπάντα – και ελπίζω να μην υπερβάλλω. Κάθε χρόνο μας ακούν νέες γενιές. Οταν ανακάλυψα ότι υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που στριμάρουν τραγούδια των Beatles το βρήκα τρελό, γιατί ήμουν εκεί, ανήκα σε αυτό το συγκρότημα, και είναι σαν να είμαστε ακόμα εδώ, στη γωνία, και να προχωράμε. Η μουσική είναι ακόμα υπέροχη» απάντησε ο Ρίνγκο Σταρ.

Ερωτηθείς, όμως, αν θα μπορούσαν οι Beatles να είχαν επανενωθεί αν ήταν ακόμη ζωντανοί ο Τζον Λένον (δολοφονήθηκε το 1980) και ο Τζορτζ Χάρισον (πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα το 2001), απάντησε κοφτά με ένα «όχι»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News