Είναι ένας εκ των διασημοτέρων αρχιτεκτόνων του κόσμου: ο Ρεντσο Πιάνο εκτός από Ιταλός, όπως λέει, είναι πρωτίστως Γενοβέζος. Γέννημα-θρέμμα μιας πόλης που λατρεύει και που τον κάνει να πονάει όταν την βλέπει πληγωμένη. Όπως αυτές τις ημέρες μετά την αιφνίδια κατάρρευση της γέφυρας Μοράντι που στοίχισε την ζωή, μέχρι στιγμής, σε 39 ανθρώπους, με τον αριθμό να αναμένεται να αυξηθεί κι άλλο.

Όταν ενέσκηψε η τραγωδία, ο Πιάνο, συνεργάτης μεταξύ άλλων και του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, βρισκόταν στη Γενεύη για να εργαστεί σε ένα πρόγραμμα στο CERN. Αμέσως μόλις μαθεύτηκαν τα άσχημα νέα, διέκοψε την συνάντηση, μην μπορώντας να πιστέψει τι είχε συμβεί: «Πέρα από το συναισθηματικό δεσμό που με συνδέει με τη Γένοβα, προσωπικά υπέφερα και σωματικά, καθώς τραγωδίες σαν κι αυτή με «χτυπάνε» με έντονους πόνους στο στομάχι. Αμέσως σκέφτηκα τα θύματα και μετά φυσικά την τραυματισμένη Γένοβα, την πόλη μου», λέει στη Repubblica.

«Μιλάμε για μια τραγωδία απολύτως άδικη, που δεν οφείλεται απλώς σε περιβαλλοντικούς, γεωλογικούς ή τοπογραφικούς παράγοντες. Δεν ξέρω τι συνέβη, ούτε θέλω να ακουστώ αλαζόνας ή να ξεκινήσω κάποια διαμάχη, αλλά δεν πιστεύω στην μοιρολατρία εκείνη που θεωρεί ανεξέλεγκτη την “αναρχία” της φύσης, τις αστραπές και την βροχή», σημειώνει.

Ο Πιάνο δίνει στη συνέχεια την δική του οπτική σχετικά με τις αιτίες που οδήγησαν στην κατάρρευση της και παρά το γεγονός πως η συγκεκριμένη γέφυρα «είχε μακρά ιστορία συντήρησης και αυστηρής παρακολούθησης».

«Όλα έχουν να κάνουν με την επιστήμη της διάγνωσης, μια τέχνη τόσο χρήσιμη στην ιατρική που θα έπρεπε να χρησιμοποιείται εξίσου και στις κατασκευές. Η ιατρική λοιπόν θέτει μια σειρά από ερωτήματα: Τι είδους συντήρηση μπορείτε να κάνετε στο σώμα σας, αν δεν ξέρετε από τι πάσχετε; Πώς μπορούμε να προσδιορίσουμε αν χρειαζόμαστε να λάβουμε φαρμακευτική αγωγή ή αντ’ αυτού πρέπει να προχωρήσουμε σε χειρουργική επέμβαση; Μόνο η ακρίβεια μιας καλής διάγνωσης εγγυάται την αποτελεσματικότητα μιας επέμβασης. Έτσι λοιπόν και οι γέφυρες πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ζωντανοί οργανισμοί. Στην Ιταλία παράγουμε εξελιγμένο διαγνωστικό εξοπλισμό και προηγμένα όργανα, τα οποία κατόπιν εξάγουμε σε όλο τον κόσμο. Γιατί λοιπόν δεν μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε στα κτίρια μας;», αναρωτιέται ο διάσημος αρχιτέκτονας.

Ήταν λοιπόν η γέφυρα Μοράντι σαν ένα ταλαιπωρημένο ανθρώπινο σώμα; «Πιστεύω ότι δεν έγιναν λάθη στη συντήρησή της. Αλλά η Γένοβα είναι μια εύθραυστη πόλη, που αν την δείτε είναι χωρισμένη σε δυο μεγάλα τμήματα. Απλώς η γέφυρα αυτή υπέστη πιέσεις πέραν των δυνατοτήτων της. Και αυτή τη στιγμή η Γένοβα, ως πόλη που διαθέτει ένα μεγάλο λιμάνι, πρέπει να μεταφέρει την «βαριά» κυκλοφορία της προς όλες τις πιθανές κατευθύνσεις. Δεν μπορούμε να φορτώσουμε όλο αυτό το βάρος πάνω σε ελαστικά αυτοκινήτων, πρέπει να σκεφτούμε κι εναλλακτικούς τρόπους μεταφοράς μέσω σιδήρου και νερού», επισημαίνει.

«Θυμάστε πως κάναμε μικροί πυργάκια στην άμμο;», συμπληρώνει ο Πιάνο, «σκάβαμε μια τρύπα, αφήναμε το νερό να κάνει πρώτα εύπλαστη την άμμο και στη συνέχεια φτιάχναμε το κάστρο, με τέτοιο τρόπο, ώστε το κύμα της θάλασσας, όταν έρθει, να το περιβάλλει αλλά να μην το καταστρέψει. Όπως κι εμείς, έτσι και η Γένοβα μπορεί να μάθει να χειρίζεται τον υδάτινο παράγοντα. Και κατόπιν να μάθει να διαχειρίζεται τόσο τον εαυτό της, όσο και τον πόνο της απώλειας. Να χρησιμοποιήσει την καταστροφή ως παράγοντα αλλαγής», καταλήγει με νόημα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News