Oταν είχε υποβάλει την πρότασή του τον περασμένο Σεπτέμβριο είχε δηλώσει πως το έργο του θα είναι λειτουργικό για τουλάχιστον μια χιλιετία. Σήμερα, ωστόσο, γνωρίζοντας πως η νέα γέφυρα της Γένοβας θα ανεγερθεί με βάση τα δικά του σχέδια, υποστηρίζει πως θα αντέξει «όχι χίλια αλλά δύο χιλιάδες χρόνια (γιατί) δεν γίνεται να καταρρέουν οι γέφυρες».

Ο Ρέντσο Πιάνο ξεκίνησε να δουλεύει την πρότασή του, τον περασμένο Δεκαπενταύγουστο, μία ημέρα μετά από την τραγωδία που εκτυλίχτηκε στην πρωτεύουσα της Λιγυρίας το πρωινό της 14ης Αυγούστου, όταν η γέφυρα Μοράντι, έργο της δεκαετίας του ’60, κατέρρευσε, προκαλώντας τον θάνατο 43 ανθρώπων.

Στον φάκελο με τις σημειώσεις και τα σχέδιά του ο διακεκριμένος αρχιτέκτονας και ένας από τους πιο διάσημους πολίτες της Γένοβας είχε γράψει μόνον «η γέφυρα». Δίχως όνομα. Γιατί η νέα γέφυρα θα είναι απλά η «γέφυρα της Γένοβας. Απλή αλλά όχι κοινότοπη. Ισχυρή σε συμβολικό επίπεδο, πολύ ισχυρή, μακριά τη μεγαλορρημοσύνη. Όμορφη, με μια ομορφιά γενοβέζικη: φευγαλέα, σιωπηλή, ατίθαση», εξήγησε ο ίδιος, μιλώντας στην Corriere della Sera. 

Τα λόγια του η ιταλική εφημερίδα τα κατέγραψε αμέσως μετά την έγκριση της πρότασής του από τις δημοτικές αρχές της πόλης όπου γεννήθηκε πριν από 81 χρόνια. Το έργο θα κοστίζει 202 εκατ. ευρώ. Και θα είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής στα θύματα αυτής της απίστευτης για τα ευρωπαϊκά δεδομένα τραγωδίας, που συνέβη ένα αμέριμνο καλοκαιρινό πρωινό του Αυγούστου.

Για τον Ρέντσο Πιάνο η νέα γέφυρα της Γένοβας «θα πρέπει να ενώσει μια διαιρεμένη πόλη, να επεξεργαστεί το πένθος, να τονώσει την υπερηφάνεια». Και για αυτό την φαντάστηκε «σαν ένα πλοίο, κάτι το συμβολικό το οποίο, ωστόσο, δεν πρέπει να χάσει την επαφή με το θέμα της μνήμης».

Θεωρεί πως «αυτή η τραγωδία δημιούργησε ένα τεράστιο κενό» και εξηγεί πως οι 43 δέσμες φωτός (όσες και τα θύματα του μοιραίου δυστυχήματος) που προβλέπονται στα σχέδιά του, αποσκοπούν στο να «μην ξεχάσουμε. Επεξεργάζομαι το πένθος σημαίνει το οικειοποιούμαι, έως ότου να γίνει κομμάτι του εαυτού μου. Πρέπει να σκάψουμε βαθιά μέσα μας, να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε ένα νέο συναίσθημα, να μην ξεχάσουμε αλλά να βρούμε την ώθηση να αναγεννηθούμε».

Κάνοντας λόγο για «έναν φόρο τιμής σε μια πόλη που αγαπώ και αισθάνομαι δική μου», ο Πιάνο ξεκαθάρισε πως δεν πρόκειται να λάβει καμιά αμοιβή για τη δουλειά του. Θέλησε επίσης να απαντήσει σε όλους όσοι, ειδικά στην πατρίδα του, υποστήριζαν ότι τις γέφυρες τις χτίζουν οι μηχανικοί και όχι οι αρχιτέκτονες και πως ο ίδιος δεν έχει χτίσει καμία. «Έχω φτιάξει μία μεγαλύτερη από τη γέφυρα Μοράντι πριν από 25 χρόνια στην Ιαπωνία. Και μετά στο Σαράγιεβο, στο Σικάγο, στο Λος Άντζελες, στο πλαίσιο του πρότζεκτ που βρίσκεται σήμερα σε εξέλιξη για την Ακαδημία (Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών). Εγώ βάζω παντού γέφυρες. Εγώ στα έργα μου ξεκινώ από τις πλατείες και τις γέφυρες. Η γέφυρα είναι το στοιχείο που ενώνει», υπογράμμισε μιλώντας και στην La Repubblica.

«Η απλότητα δεν είναι συνώνυμο της κοινοτοπίας. Αυτό είναι ένα έργο που γεννήθηκε από τον ενθουσιασμό, από την επιθυμία αναγέννησης. Και εγώ το οραματίστηκα σκεπτόμενος τη Γένοβα – (οραματίστηκα) μια γέφυρα στέρεη, συμπαγή, λίγο εντυπωσιακή, ισχυρή στα θεμέλιά της», ήταν η απάντηση που έδωσε και σε εκείνους που υπονόησαν πως η πρότασή του είναι απλή και στερείται φαντασίας.

Ο ιταλός αρχιτέκτονας επανέλαβε επίσης πως για την ολοκλήρωση του έργου που θα (επαν)ενώσει την πόλη του θα χρειαστούν περί τους δώδεκα μήνες. Αλλά ευελπιστεί πως το εργοτάξιο που θα στηθεί εκεί θα αποτελέσει πρωτίστως «ένα εργαστήριο» για ολόκληρη την Ιταλία.

Γιατί «κάθε ανακατασκευή αποτελεί μια πράξη πίστης. Αλλά η ανακατασκευή αποτελεί και μια πράξη ειρήνης. Μια στιγμή που οι διαφορές υποχωρούν, που πρέπει να υποχωρήσουν. Σήμερα είναι μια στιγμή βαθιάς αλληλεγγύης. Το έζησα στο Βερολίνο σε ένα εργοτάξιο με 5.000 εργάτες, και κάτι ανάλογο βίωσα και στο Τόκιο. Και στα δύο δημιουργήθηκε ένα εξαιρετικό κλίμα, γιατί κατασκευάζεις μαζί με άλλους κάτι σημαντικό, κάτι που ενώνει ανθρώπους και κόσμους».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News