«Αδέλφια που ζείτε στις δυτικές ακτές, πιστέψτε με, αυτή η φωτιά καίει παντού. Ακόμη και στη Σμύρνη…». Το ρεπορτάζ της Corriere della Sera ξεκινάει από αυτήν την προειδοποίηση που είχε απευθύνει ένας κούρδος αντάρτης πριν από λίγο καιρό για να υπενθυμίσει ότι στην Τουρκία δεν υπάρχουν πια «ουδέτερες ζώνες». Κι ότι εάν μέχρι τώρα η τρίτη μεγαλύτερη μητρόπολη της Τουρκίας με τα τέσσερα εκατομμύρια των κατοίκων ήταν εκτός της λίστας των στόχων, κάτι τέτοιο δεν ισχύει πια. «Η πόλη του Ομήρου και του Σεφέρη – σημειώνει ο απεσταλμένος της ιταλικής εφημερίδας – έγραψε το δικό της κεφάλαιο στο μαύρο έπος των μακελειών».

Μπορεί να οφειλόταν και στο γεγονός – συνεχίζει ο ιταλός δημοσιογράφος – ότι στη Σμύρνη είχε γεννηθεί ο Ωνάσης  (χρήμα) αλλά και ο θεωρητικός της «συγκατοίκησης», πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας Εντουάρ Μπαλαντίρ (πολιτικός ρεαλισμός).  Γεγονός είναι πάντως ότι οι εχθροί του Σουλτάνου, από το PKK και το ISIS έως την επαναστατική άκρα αριστερά, απέφευγαν να ταράξουν τα νερά του Αιγαίου: «Ευτυχώς – έλεγε τρεις ημέρες πριν από την επίθεση ο καθολικός αρχιεπίσκοπος της πόλης – η Σμύρνη είναι μια όαση σχετικά ήσυχη».

Ηταν. Γιατί δεν είναι μόνο η προειδοποίηση του κούρδου αντάρτη για τη φωτιά που καίει παντού. Είναι και μια πραγματικότητα που λέει ότι οι έρευνες για το χτύπημα στο Reina Club έχουν μεταφερθεί στη Σμύρνη με τη σύλληψη καμιά 20αριά ατόμων από το Νταγκεστάν, το Κιργιστάν και την επαρχία Ουιγούρων. Στη Σμύρνη έχει παρουσία το ISIS, το PKK, το KCK (κούρδοι κομουνιστές), το DHKP-C (μαρξιστές – λενινιστές). «Από την πόλη δεν λείπει κανένα αρκτικόλεξο. Αλλά αντίθετα από αυτό που συνέβαινε στην υπόλοιπη Τουρκία, εδώ κανένας δεν ήθελε να δημιουργήσει ένταση» λέει στην Corriere ευρωπαίος διπλωμάτης.

Ο λόγος – εξηγούσαν πρόσφατα οι New York Times – ήταν ότι η Σμύρνη είχε μια ανθηρή οικονομία και παραοικονομία (στην οποία περιλαμβάνεται και το λαθρεμπόριο πετρελαίου). Με άλλα λόγια, ήταν καλύτερα να κάνεις μπίζνες παρά πόλεμο. Ακριβώς όμως γι’ αυτό, θα ήταν σχεδόν αδύνατο να μην μπει η Σμύρνη στον χάρτη της αναταραχής. Σε εγχειρίδιο του ISIS που κατασχέθηκε το 2015 αναφερόταν ότι η πόλη ήταν καλή περίπτωση επειδή οι έλεγχοι ήταν πλημμελείς. Και πράγματι: από τη Σμύρνη ξεκίνησαν τον περασμένο χρόνο δυο πλοία με όπλα που προορίζονταν για το ISIS της Λιβύης και, σύμφωνα με την Corriere, κατασχέθηκαν από τις ελληνικές αρχές.

Από τη Σμύρνη είχαν περάσει στη Λέρο με προορισμό το Παρίσι και δυο από τους τρομοκράτες που χτύπησαν το Μπατακλάν. Ηταν λοιπόν ζήτημα χρόνου να γίνει και η ίδια η Σμύρνη στόχος. Ή, σύμφωνα με τη διατύπωση του κούρδου αντάρτη, να (ξανα)καεί.

Φωτό: Μέτρα ασφαλείας στη Σμύρνη μετά το χτύπημα. Θα υπάρξει κι άλλη επίθεση; Πηγή: Reuters/ Hakan Akgun 

Η περασμένη δεν ήταν μόνο μια κακή χρονιά για να είναι κανείς διάσημος. Ήταν και η χειρότερη των τελευταίων δυο αιώνων. Και το λέει η στατιστική για μια χρονιά που ξεκίνησε με τον θάνατο του Ντέιβιντ Μπάουι για να ολοκληρωθεί με εκείνον του Τζορτζ Μάικλ, ενώ στο μεταξύ είχαν αφήσει την τελευταία τους πνοή διασημότητες όπως ο Φιντέλ Κάστρο, ο Γιόχαν Κρόιφ, ο Πρινς και ο Λέοναρντ Κοέν.

Γιατί, όμως, ήταν το 2016 μια τόσο καταραμένη χρονιά; Για κάποιους η εξήγηση δεν βρίσκεται στη μεταφυσική αλλά στη λογική. Οι δεκαετίες του ’60 και του ’70 παρήγαν πολλούς διάσημους, είναι φυσιολογικό επομένως κάποιοι από αυτούς να έφτασαν πενήντα και σαράντα χρόνια αργότερα στο τέλος της ζωής τους. Ο μαθηματικός του Κέιμπριτζ Τζέισον Κριζ, γράφουν οι Times, έδωσε και λίγη επιστημονική αίγλη σε αυτήν την υπόθεση. Πώς; Δημιουργώντας μια βαθμολογική κατάταξη διασημότητας με βάση τον αριθμό των επισκέψεων στη Wikipedia και τον αριθμό των αφιερωμάτων για κάθε ένα από αυτά τα πρόσωπα.

Και τι προέκυψε; Οτι ο βαθμός διασημότητας του Κάστρο είναι 94,5% έναντι 93,8% του Μοχάμεντ Αλι και 93,5% του Ντέιβιντ Μπάουι. Συνολικά, ο Μάικλ Τζάκσον είναι ο πιο διάσημος νεκρός όλων των εποχών με 99,3%, καθώς προηγείται κατά 0,4% ακόμη και του Ιησού. Αντιστοίχως, ο Σαντάμ Χουσεΐν είναι πιο διάσημος νεκρός τόσο από Μουαμάρ Γκαντάφι όσο και από τον Τζέραλντ Φορντ.

Αφού δημιούργησε αυτήν την κατάταξη, ο άγγλος μαθηματικός μελέτησε τις ημερομηνίες θανάτου 200 διάσημων από το 2000 έως το 2016. Για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στατιστικά θα έπρεπε πέρυσι να φύγουν από τον μάταιο τούτο  17 διάσημοι. Αλλά πόσοι έφυγαν; 25.  Κάτι που – λέει και πάλι η στατιστική – συμβαίνει μια φορά κάθε δυο αιώνες. Αν, πάλι, βάλει κανείς στο δείγμα 1.000 θανάτους διασημοτήτων, τότε προκύπτει ότι το 2016 ήταν η χειρότερη χρονιά του τελευταίου αιώνα.  και πάλι χάλια δηλαδή.

Φωτό: Ο Τζορτζ Μάικλ έφυγε τα Χριστούγεννα του 2016. Το πένθος ταιριάζει όμως στους διάσημους; Πηγή: Reuters/Eddie Keogh

«Το αποφάσισα γιατί δεν μπορούσα πια να προσποιούμαι ότι δεν υπάρχει το πρόβλημα. Ηθελα να αποδείξω ότι υπάρχω κι εγώ, ότι αξίζω κι εγώ». Φοιτήτρια της Ιατρικής, δασκάλα της γιόγκα, μπλόγκερ και μοντέλο, η 27 χρονη Ντέντε Χάουαρντ από τη Λιβερία είναι ο άνθρωπος που πριν από μερικές εβδομάδες εμπνεύστηκε μια διαφορετική καμπάνια στον χώρο της μόδας. Το όνομά της, «Black Mirror», δίνει μια ιδέα περί τίνος πρόκειται: η Ντέντε ποζάρει έτσι όπως ποζάρουν λευκά μοντέλα σε μια σειρά από διαφημιστικές καμπάνιες γνωστών οίκων για να καταγγείλει ότι αυτό που βασιλεύει στον χώρο της μόδας δεν είναι η ομορφιά αλλά οι διακρίσεις σε βάρος των λεγόμενων BAME (Black, Asian e Minority Ethnic).

Κάπως έτσι, και με τη βοήθεια του συντρόφου της και φωτογράφου Ραφαέλ Ντικρετέρ, η Ντέντε «πήρε τη θέση» της Ζίζι Χαντίντ, της Λίντα Εβανγκελίστα, της Ζιζέλ και των υπόλοιπων καυκάσιων θεοτήτων. Με μια επιτυχία που δεν περίμενε ούτε η ίδια. «Ηταν ένα σοκ» λέει στη Repubblica. «Αλλά αυτό που με συγκίνησε περισσότερο ήταν η υποστήριξη όλων εκείνων των μοντέλων που επί χρόνια βρίσκονται απέναντι σε αυτόν τον αξεπέραστο τοίχο». Εξίσου αρνητική ήταν η δική της εμπειρία: «Σε κάθε πρακτορείο που πήγαινα μου έλεγαν ότι είχαν δυο τρεις κοπέλες σαν και μένα, δηλαδή μαύρες, όταν τα συμβόλαια με λευκές κοπέλες ξεπερνούσαν τα εκατό. Σύντομα διαπίστωσα ότι ούτε σε μια πόλη σαν το Λος Αντζελες δεν βλέπεις μαύρες η ασιάτισσες στις διαφημιστικές αφίσες στον δρόμο».

Ε ναι, μόνο μια Ναόμι Κάμπελ δεν φέρνει την άνοιξη.

 Φωτό: Αριστερά η Ζιζέλ, δεξιά η Ντεντέ. Δεν χρειάζεται να μπεις στον πειρασμό να διαλέξεις. Πηγή: blackbeautyandhair.com

Για το επισκεφθούν οι μελλοντικοί αγοραστές και ενοικιαστές, θα πρέπει να περιμένουν τον Μάρτιο – όταν θα έχουν λιώσει τα χιόνια. Μπορούν πάντως να δουν από τώρα στην υπολογιστή φωτογραφίες από το χωριό που φιλοδοξεί να γίνει το πρώτο και μεγαλύτερο οργανωμένο πυρηνικό καταφύγιο στον κόσμο.

Σύμφωνα με το Business Insider, το αντιπυρηνικό χωριό χτίζεται σε μια πρώην στρατιωτική βάση στη Νότια Ντακότα. Και ποιοι θα μένουν; Εκείνοι που φοβούνται ότι ο πλανήτης δεν θα αποφύγει τελικά μια θερμοπυρηνική σύγκρουση, έναν Αρμαγεδδώνα από τον οποίο θα πρέπει κάπως να κρυφτείς. Η κατασκευάστρια εταιρία, Vivos Group, λέει ότι τα μπούνκερ του αντιπυρηνικού χωριού θα μπορούν να φιλοξενήσουν ως και 5.000 άτομα σε συνθήκες απολύτως ασφαλείς ακόμη και από έναν καταστροφικό βομβαρδισμό.

Για όποιον ενδιαφέρεται, το κόστος ενοικίασης φτάνει τα 26.000 δολάρια τον χρόνο, ενώ με 12.000 επιπλέον βάζει κανείς θωρακισμένη πόρτα, γεννήτρια, αποθήκη καυσίμων και μπόιλερ για ζεστό νερό. Δηλαδή, έξω θα πέσει η ατομική βόμβα. Εσύ μέσα να μην το κάνεις το ντουζάκι σου;

Φωτό: Μοιάζουν με φωλιές από τεράστιους τυφλοπόντικες. Μέσα πάντως έχουν ακόμη και μπιλιάρδο. Πηγή: Business Insider / Terravivos