«Στην υπόθεση της φυλάκισης του Φραντσέσκο Τζόρτζι και της Εύας Καϊλή υφίσταται το ζήτημα της απαραβίαστης αρχής του βέλτιστου συμφέροντος του παιδιού, της κόρης τους, ηλικίας δύο ετών. Είναι μια αρχή που κατοχυρώνεται στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού του ΟΗΕ, η οποία υιοθετήθηκε και από το Βέλγιο το 1989. Το ότι ένα παιδί πρέπει να είναι μαζί με τουλάχιστον έναν από τους δύο γονείς είναι αναντίρρητο, το δηλώνει η κοινή λογική, πριν από το διεθνές δίκαιο».

Αυτά επισήμανε στη La Repubblica o Ρικάρντο Νούρι, εκπρόσωπος Τύπου του παραρτήματος της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ιταλία, εκφράζοντας την ξεκάθαρη άποψη της οργάνωσης όσον αφορά την ανάγκη προστασίας των αναφαίρετων και απαραβίαστων δικαιωμάτων της κόρης του ζεύγους Τζόρτζι-Καϊλή, που συγκαταλέγονται μεταξύ των πρωταγωνιστών του Qatargate.

Προς το παρόν, την επιμέλειά της φέρεται ότι την έχει αναλάβει ο πατέρας της πρώην αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η Amnesty International, ωστόσο, επισημαίνει πως είναι εξαιρετικά σημαντικό για τα παιδιά να μη χάνουν την επαφή με τους γονείς τους, ειδικά με τη μητέρα. Σε κάποιες χώρες της ΕΕ η σχετική νομοθεσία είναι πιο χαλαρή σε σχέση με την αντίστοιχη βελγική, καθώς επιτρέπει στα παιδιά να παραμένουν με τις μητέρες τους, ακόμη και στη φυλακή. Πρέπει, όμως, πάντα να λαμβάνεται υπόψη και η σχετική σύσταση του Συμβουλίου της Ευρώπης, στην οποία επισημαίνεται πως εάν το όποιο περιβάλλον είναι βλαπτικό για την υγεία του παιδιού, θα πρέπει να επιλέγονται εναλλακτικά μέτρα.

«Σε αυτή την περίπτωση, η πιο προφανής λύση είναι αυτή του κατ’ οίκον περιορισμού, αλλά το θέμα δεν είναι να προτείνει η Διεθνής Αμνηστία στη βελγική Δικαιοσύνη ποιο μέτρο να λάβει. Η έκκληση είναι να ληφθεί υπόψη το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, ακόμη και σε σχέση με οποιοδήποτε ζημιά θα μπορούσε να προκληθεί στις έρευνες, εάν υιοθετούνταν οποιοδήποτε άλλο μέτρο πλην της φυλακής», σημείωσε ο ιταλός ακτιβιστής.

«Διαφορετικά δημιουργείται το εξής παράδοξο: μια έρευνα που προκύπτει από μια επιχείρηση διαφθοράς με στόχο την απόκρυψη του δράματος της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχει ως αποτέλεσμα την παραβίαση των δικαιωμάτων ενός και μόνο ατόμου», προσέθεσε.

Στην προκειμένη περίπτωση, το δράμα της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αφορά, φυσικά, το Κατάρ, με το οποίο ο Ρικάρντο Νούρι ασχολείται εδώ και περισσότερο από μία δεκαετία. «Διερωτώμουν γιατί κανείς δεν μιλούσε για αυτό. Τώρα η απάντηση δόθηκε: υπήρχαν άνθρωποι που χρηματίζονταν, ούτως ώστε να λέγεται ό,τι το δυνατόν καλύτερο για το Κατάρ. Εάν όμως η εν λόγω έρευνα οδηγεί, παρά τα πάμπολλα θετικά αποτελέσματα, και σε μια κατάσταση παραβίασης θεμελιωδών δικαιωμάτων ενός ευάλωτου υποκειμένου που σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, τότε κάτι δεν πάει καλά», τόνισε.

Δεν παρέλειψε, όμως, να επισημάνει πως «το Βέλγιο δεν είναι Λευκορωσία», όπου οι Αρχές επιδιώκουν να κάμψουν το φρόνημα των αντιφρονούντων απειλώντας τους με αφαίρεση γονικής μέριμνας. «Αυτή είναι μια έρευνα για διαφθορά σε ένα κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεν θέλω να φανταστώ πως ένα κοριτσάκι δύο ετών χρησιμοποιείται ως μέσο άσκησης πίεσης, γιατί αυτό θα σήμαινε πως είμαστε πιο κοντά στη Λευκορωσία», ανέφερε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News