Η Ευρώπη, λοιπόν, απαγόρευσε τις εισαγωγές ρωσικού πετρελαίου μέσω θαλασσίων οδών, έδωσε και στον Ορμπαν την εξαίρεση που γύρευε, ωστόσο η επέκταση του εμπάργκο και στους πετρελαιαγωγούς είναι πάντα στο τραπέζι σαν μεσοπρόθεσμο ζήτημα. Προβάλλει, συνεπώς, το ερώτημα «πώς θα τα πάμε δίχως το πετρέλαιο του Πούτιν» – ακριβώς όπως το έθεσε ο Ντανίλο Τάινο στην Corriere della Sera. Η αγορά πετρελαίου, σχολίασε ο συντάκτης του ιταλικού Μέσου, δεν έχει αργά αντανακλαστικά. Τουναντίον, εδώ και αρκετό καιρό προετοιμάζεται για τις αλλαγές που επιφέρει η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ηδη από τον Φεβρουάριο, όταν ξεκίνησε ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος, ο κλάδος βρίσκεται σε ένταση, θεωρώντας δεδομένη την επιμονή των ευρωπαϊκών χωρών να μειώσουν την εξάρτησή τους από το ρωσικό πετρέλαιο και από τα παράγωγά του. Μελέτη του πρακτορείου Reuters, το οποίο εξετάζει ιστορικά αυτή την αγορά, δείχνει ότι, μετά την αρχική πτώση του, από τον Μάρτιο μέχρι τον Απρίλιο, η ποσότητα του αργού που εξήχθη από τη Ρωσία επέστρεψε στα επίπεδα προ του πολέμου: περισσότερα από οκτώ εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, εν μέρει μέσω αγωγών και εν μέρει μέσω τάνκερ.

«Ωστόσο, πολλά έχουν αλλάξει τόσο στη γεωγραφία των ανταλλαγών όσο και στους τρόπους με τους οποίους αυτές πραγματοποιούνται». Ας δούμε τι ακριβώς εννοεί ο Τάινο.

Το αργό πετρέλαιο από τη Δυτική Αφρική έχει μεγάλη ζήτηση στην Ευρώπη: τον Απρίλιο ο όγκος των εξαγωγών από χώρες της περιοχής ήταν 17% υψηλότερος από τον μέσο όρο της περιόδου 2018-2021. Από τη Νιγηρία, την Αγκόλα και το Καμερούν 600.000 βαρέλια ακατέργαστου πετρελαίου καταφθάνουν κάθε ημέρα στη Δυτική Ευρώπη. Αλλά και οι εισαγωγές αμερικανικού πετρελαίου στην Ευρώπη καλά κρατούν. Τον Απρίλιο οι εισαγωγές αμερικανικού αργού αυξήθηκαν κατά 15% σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα.

Στην ανατολική πλευρά της Γηραιάς Ηπείρου παρατηρούνται τα εξής: η μέσω θαλάσσης ροή πετρελαίου από τη Ρωσία προς την Ασία έχει αυξηθεί κατά 50% από την αρχή του έτους, κάτι που σημαίνει ότι «προς το παρόν ο Πούτιν καταφέρνει και μετριάζει τη ζημία από τις περικοπές εισαγωγών που αποφάσισε η Ευρώπη, όμως αυτό δεν συμβαίνει χωρίς κόστος για το Κρεμλίνο».

Οι κυρώσεις που έχουν επιβληθεί από τις ΗΠΑ, από την Ευρωπαϊκή Ενωση και από τη Βρετανία απαγορεύουν σε τάνκερ ρωσικής ιδιοκτησίας ή ρωσικής σημαίας να ελλιμενίζονται σε δυτικά λιμάνια. Κατά συνέπεια, τα πετρελαιοφόρα που υπόκεινται σε κυρώσεις πρέπει να «μεταγγίσουν» το αργό πετρέλαιο που μεταφέρουν σε ένα «καθαρό πλοίο», ελεύθερο, μέσα στη θάλασσα. Και αυτό είναι μία δαπανηρή διαδικασία σχολίασε ο Τάινο.

Αυτή τη στιγμή, τέτοιου είδους επιχειρήσεις πραγματοποιούνται κυρίως στη Μεσόγειο, η οποία θεωρείται λιγότερο δύσκολη από άλλες θάλασσες όσον αφορά τη γενική επικινδυνότητα. Η εταιρεία Gerber υπολογίζει ότι 400.000 βαρέλια ρωσικού αργού μεταφέρονται ημερησίως από πλοία σε πλοία, κυρίως με προορισμό την Ασία. «Καθώς τίθενται σε ισχύ οι κυρώσεις που αποφάσισε η Ευρωπαϊκή Ενωση, μέλλει να δούμε πόσο… δημιουργικοί θα γίνουν αυτοί που θέλουν να τις παρακάμψουν, αλλά και αυτοί που θέλουν να τις εφαρμόσουν» σχολίασε δηκτικά ο Τάινο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News