Τις προηγούμενες εβδομάδες είχε καλλιεργηθεί συστηματικά η αίσθηση ότι η ελληνική κυβέρνηση ετοιμαζόταν να αναθερμάνει το σχέδιο και το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας.

Με βάση σχετικά δημοσιεύματα που βασίζονταν σε κυβερνητικές πηγές, η έκδοση της αναγκαίας navtex ήταν θέμα ημερών και, χωρίς να έχει γίνει κάποια επίσημη ανακοίνωση, κυβερνητικές πηγές διακινούσαν την «πληροφορία» ότι λίγο πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα αναμενόταν η «επιστροφή στην Κάσο». Την περιέγραφαν μάλιστα ως κρίσιμη παράμετρο για τις ευρύτερες εξελίξεις της προσεχούς περιόδου.

Θα ήταν μια προσπάθεια να ανατραπούν οι αρνητικές εντυπώσεις του προηγούμενου καλοκαιριού, όταν αντίστοιχες πρωτοβουλίες διακόπηκαν κακήν κακώς έπειτα από τουρκικές αντιδράσεις και κινήσεις.

Ηταν σωστή επιλογή; Είχε γίνει η κατάλληλη προετοιμασία; Υπήρχαν κίνδυνοι στρατιωτικής εμπλοκής και είχε καταστρωθεί επιχειρησιακό σχέδιο; Ηταν βάσιμες οι προσδοκίες ότι θα παρενέβαινε η Γαλλία, καθώς έχει άμεσα επιχειρηματικά συμφέροντα στο έργο; Ηταν όλα αυτά μια ριψοκίνδυνη δοκιμή; Η Τουρκία πάντως δεν είχε αδιαφορήσει, απειλούσε με θερμό επεισόδιο και συστηματικά υπενθύμιζε ότι κανένα έργο δεν θα προχωρήσει δίχως τη συγκατάθεσή της.

Ενόψει αυτών είχε οργανωθεί και ένα ταξίδι-αστραπή του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Ισραήλ και μια συνάντηση με τον Μπενιαμίν Νετανιάχου, όπου σύμφωνα με κυβερνητικές ενημερώσεις «ο Πρωθυπουργός υπογράμμισε τη σημασία της συνδεσιμότητας και των ενεργειακών έργων κοινού ενδιαφέροντος για τη σταθερότητα στην περιοχή».

Στην Αθήνα ήταν έκδηλη η προσπάθεια να υπονοηθεί ότι σε περίπτωση κάποιας εμπλοκής λόγω πιθανολογούμενων νέων τουρκικών αντιδράσεων, θα υπήρχε ισραηλινή παρέμβαση υπέρ της Ελλάδας.

Και παράλληλα προβαλλόταν η εκδήλωση ενδιαφέροντος από τη Chevron για τη διενέργεια ερευνών εντός της ελληνικής ΑΟΖ, κάτι που ερμηνευόταν περίπου ως εχέγγυο ασφαλείας και προστασίας των ελληνικών συμφερόντων.

Πώς θα επιδρούσε, άραγε, μια ελληνοτουρκική κρίση μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα ή την ώρα που θα γύριζε το αρνί στη σούβλα;

Ενώ όλα αυτά υποτίθεται ότι δρομολογούνταν, ήρθε ένα ομολογουμένως πολύ θετικό σχόλιο του Ντόναλντ Τραμπ για τον Κυριάκο Μητσοτάκη με αφορμή το θέμα των δασμών. Από επικοινωνιακής άποψης ήταν ένα σημαντικό χαρτί, το οποίο σε κάθε περίπτωση βοηθά στην εμπέδωση μιας αίσθησης ότι ο Πρωθυπουργός έχει ένα διεθνές προφίλ και δυνατότητες προσβάσεων και απευθείας επικοινωνίας με τις ξένες ηγεσίες.

Συμπτωματικά ή μη, σχεδόν ταυτόχρονα και με τον κατά το δυνατόν εύσχημο τρόπο, η ελληνική πλευρά επέλεξε να «κατεβάσει ταχύτητα» και να υπονοήσει ότι θα επανεξεταστεί ο χρόνος επανέναρξης των εργασιών πόντισης καλωδίου διασύνδεσης. Σε δημόσιες παρεμβάσεις του των τελευταίων ημερών ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης απέφυγε να δώσει κάποιο χρονοδιάγραμμα και περιοριζόταν στο να δηλώνει ότι «πρόθεση της Ελλάδας και της Κύπρου είναι να συνεχιστεί κανονικά η έρευνα και η πόντιση του καλωδίου».

Είναι βάσιμη η υποψία ότι τα σχέδια των προηγούμενων εβδομάδων επανεξετάστηκαν και επαναξιολογήθηκαν. Εξίσου βάσιμη είναι και η εντύπωση ότι πίσω από αυτήν την κυβερνητική αμφιταλάντευση βρίσκεται η πίεση που ασκείται από εθνικιστικούς κύκλους εντός και εκτός ΝΔ.

Δυστυχώς, όσο και αν ρητώς διαψεύδεται αυτό, η εσωτερική παράμετρος επιδρά στην εξωτερική πολιτική και επηρεάζει –τουλάχιστον– την επικοινωνιακή της διαχείριση. Τα κρίσιμα εν προκειμένω είναι α) αν υπάρχει πράγματι σχεδιασμός και β) αν η «εκκρεμότητα της Κάσου» έχει προσθέσει ένα ακόμη γκρίζο τετελεσμένο ή όχι.

Οι διαπιστώσεις για αυτά τα δύο είναι από τις κρίσιμες παραμέτρους της περιόδου μετά το Πάσχα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News