Η ημέρα, γράφει η Monde με έναν λυρισμό που θυμίζει ερωτικό μυθιστόρημα, άρχιζε με τον ίδιο τρόπο: «Ο “Φλοριάν” τηλεφωνούσε στην “Μαρίν” ή η “Μαρίν” τηλεφωνούσε στον “Φλοριάν”». Και επειδή συνεχίζει στο ίδιο ύφος αξίζει η παράθεση του αποσπάσματος που περιγράφει το πάθος να είναι πιστή – mot a mot όπως θα έλεγε και ένας Γάλλος:

«Ενώ κάποιοι θα τρέξουν το πρωί να κάνουν ντους προτού πάνε στη δουλειά τους, η Μαρίν Λε Πεν και ο Φλοριάν Φιλιππό, επιδίδονταν σε ένα νοητικό πινγκ-πονγκ. “Είδες τη συνέντευξη του Αντέλ χθες το βράδυ;”. “Ναι, θα πρέπει να βγάλουμε μια ανακοίνωση”. “Λοιπόν, να το συζητήσαμε σε λίγο στο γραφείο”.

» Αυτό το πολιτικό ζευγάρι, το οποίο έμεινε μαζί για οκτώ χρόνια, από το 2009 έως το 2017, και ηγήθηκε του Εθνικού Μετώπου για έξι χρόνια, καθιστώντας αυτό το κόμμα ένα προπύργιο της γαλλικής πολιτικής σκηνής, είναι δομημένο γύρω από αυτή τη μόνιμη ανταλλαγή: Η “Μαρίν” έχει μια ιδέα, ο “Φλοριάν” βρίσκει τρόπους να την υλοποιήσει. Η “Μαρίν” έχει μια αμφιβολία, ο “Φλοριάν” μια απάντηση.

» Εκείνη έχει πει τα καλύτερα για εκείνον. “Ένα λαμπρό παιδί, ένας πραγματικός πολιτικός”. “Η συνάντηση με τον Φλοριάν ήταν ανθρώπινη και πνευματική”. “Ποτέ δεν διαφώνησα μαζί του”.

» Η πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου αγνόησε τα τελευταία χρόνια τα σημάδια από το πρώην δεξί της χέρι, που δήλωναν την επιθυμία του για χειραφέτηση. Αλλά η Μαρίν Λε Πεν δεν θέλει να ακούσει τις κριτικές. “Οταν επιτίθεσαι στον Φλοριάν, επιτίθεσαι και σε μένα”, απαντά πάντα. “Και οι δύο έχουμε έναν κοινωνικό δεσμό, τον οποίο αναπτύξαμε μαζί”, λέει ακόμη.

» Η κόρη του Ζαν Μαρί Λε Πεν είναι πολύ ευχαριστημένη που βρήκε έναν υποστηρικτή κι έναν θεωρητικό μαζί για να υπερασπιστεί τη γραμμή που από καιρό είχε περιθωριοποιηθεί μέσα στο Εθνικό Μέτωπο. Οι σκληροπυρηνικοί του Εθνικού Μετώπου είχαν κάνει τη ζωή δύσκολη σε αυτό το “κοριτσάκι”, την “αριστερή”, γεννημένη το 1968 και πολύ πιο φιλελεύθερη από εκείνους στα κοινωνικά ζητήματα.

» Η ιστορία της Μαρίν Λε Πεν και του Φλοριάν Φιλιππό είναι και προσωπική. Ποτέ δεν έχαναν την ευκαιρία να προβάλουν την σχέση τους, είτε με φωτογραφίες στο Twitter είτε με τα αστεία τους για το γαλλικό τραγούδι, που ήταν και ένα από τα κοινά τους πάθη. Κάτι που εξηγεί γιατί οι αντίπαλοί τους, έχουν κατά καιρούς παρουσιάσει την Μαρίν ως μια Δαλιδά που περιβάλλεται από μια αυλή στο κέντρο της οποίας βρισκόταν ο αντιπρόεδρος της.

» Η διάδοχος και ο σύμβουλος ονειρεύτηκαν να κυβερνήσουν τη Γαλλία. Αλλά η διάδοχος δεν είδε – ή δεν ήθελε να δει – ότι ο σύμβουλος ήταν ανυπόμονος και λαχταρούσε να καθίσει στον δικό του θρόνο. Ο Φλοριάν Φιλιππό έφυγε και πήρε το τιμόνι του δικού του πλοίου: των Πατριωτών».

Πώς έφτασε αυτός ο πολιτικός έρωτας να καταλήξει σε ένα διαζύγιο με εκατέρωθεν δηλητηριώδη βέλη; Η εξήγηση είναι μάλλον απλή. Στην πολιτική συμβαίνει περίπου ό,τι και στην κανονική ζωή.

Φωτό: Της λείπει ήδη. Πηγή: Reuters/Christian Hartmann

Πριν από λίγες ημέρες, το Politico έγραφε ότι στην Αμερική δημιουργήθηκε φαν κλαμπ της Μαργκρέτε Βεστάγκερ, της Επιτρόπου Ανταγωνισμού της ΕΕ, εκείνης δηλαδή που άλλαξε τα φώτα στο Gafa (αρκτικόλεξο για το Google, Amazon, Facebook και Apple).

Και η ίδια δεν φαίνεται να αποποιείται τον ρόλο μιλώντας στους Financial Times και την σελίδα με το περίφημο γεύμα τους. Στο τραπέζι ενός εστιατορίου στην Κοπεγχάγη, ανάμεσα σε καπνιστή ρέγκα. μπουρεκάκια με κοτόπουλο και κρέμα από σπαράγγια, η Βεστάγκερ επιβεβαιώνει ότι είναι «ένα στρείδι που ανοίγει ακριβώς όσο θέλει».

Σε όσους την κατηγορούν ότι διατηρεί μια στάση περισσότερο ηθική παρά πολιτική, η Βεστάγκερ, κόρη λουθηρανού εφημέριου (όπως η Μέρκελ, η Τερέζα Μέι και η Κοντολίζα Ράις, σημειώνουν οι FT) που κάποτε επικαλέστηκε τον Λούθηρο αλλά και τον Αδάμ και την Εύα για να υποστηρίξει ότι η απληστία βρίσκεται στην καρδιά του μονοπωλίου, αντικρούει: «Στο γραφείο μου δεν έχω τις 95 Θέσεις του Λούθηρου, έχω τον ευρωπαϊκό νόμο περί ανταγωνισμού. Με αυτόν δουλεύουμε. Αλλά το θέμα είναι ότι, όποιος κι αν είσαι και ό, τι κάνεις, θα πρέπει να εξετάσεις τους τρόπους με τους οποίους το κάνεις».

Είναι κάτι που ισχύει κατεξοχήν για τους κολοσσούς των νέων τεχνολογιών: «Μερικά από τα πράγματα που κάνουν είναι υπέροχα. Καινοτομίες που έχουν αλλάξει τις κοινωνίες μας. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι έχουν ευθύνες. Και αν μια εταιρεία κατέχει κυρίαρχη θέση θα έχει και μεγαλύτερες ευθύνες».

Αλλά μπορούν να εφαρμοστούν οι παλαιοί κανόνες αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας σε εκείνους που προσφέρουν δωρεάν υπηρεσίες; «Οι καταναλωτές πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι πληρώνουν πάντα. Ίσως να μην χρειάζεται να πληκτρολογήσει κανείς τον αριθμό της πιστωτικής του κάρτας, αλλά εξακολουθεί να πληρώνει. Σε κάποιο βαθμό, μερικές από αυτές τις εταιρείες είναι σαν παλιομοδίτικες διαφημιστικές εταιρείες για εντελώς νέα ρούχα».

Δύσπεπτες λέξεις για την Σίλικον Βάλεϊ. Αλλά γλυκές σαν μέλι για το φαν κλαμπ της Βεστάγκερ.

Φωτό: H Μαργκρέτε Βεστάγκερ, η γυναίκα που τα έβαλε με την Gafa. Πηγή:ΕPA/OLIVIER HOSLET

Είναι ένα δυσαναπλήρωτο κενό – από το οποίο όμως ξεπήδησε ένα νέο έργο ζωής: Τον Μάρτιο του 2017, η φωτογράφος Σουζάνα Μπάτεργουρθ, μόλις 23 χρονών, έχασε τον μικρό Ουόλτερ, το μωρό της που γεννήθηκε νεκρό εξαιτίας μιας γενετικής δυσπλασίας. Ο πόνος – λέει στο Indy100 – την οδήγησε να επινοήσει το Empty (Κενό), ένα έργο για να πει την ιστορία όλων των γυναικών που έχουν χάσει παιδί.

Όλες οι φωτογραφίες ελήφθησαν με την ίδια αφηγηματική δομή. «Ο πρωταγωνιστής κρατάει έναν καθρέφτη στο ύψος της κοιλιάς, που αντιπροσωπεύει το χάσμα που ανοίγει στην ψυχή μιας γυναίκας όταν πρέπει να αντιμετωπίσει μία τέτοια απουσία», εξηγεί. «Ο στόχος; Εκφράστε τον πόνο από τους ανθρώπους, τον πόνο που τους συνοδεύει στο παρόν και θα τους συνοδεύει και στο μέλλον. Ακόμη κι αν είναι ένας πόνος που δεν υποχωρεί».

Η πρόθεση είναι να δοθεί ζωή σε μια κοινότητα αποτελούμενη από ανθρώπους που βιώσει αυτήν την τραγική εμπειρία και αναζητούν ένα είδος ένωσης των κενών τους. Το ερώτημα της Σουζάνας είναι απλό: πόσο συχνά μιλάς για τέτοια απώλεια; Με ποιους όρους; «Στην κηδεία του Ουόλτερ, όλοι μου μιλούσαν με διαφορετικό τρόπο και σκέφτηκα ότι κανείς δεν μπορούσε πραγματικά να καταλάβει τι προσπαθούσα να κάνω» λέει στο Metro.

Η φωτογραφική κοινότητα Empty δίνει ένα πρόσωπο στην οδύνη και απομακρύνει τις αποστάσεις και τις δυσκολίες. Οι συμμετέχοντες καλούνται, από τη νεαρή φωτογράφο, να περιγράψουν το «κενό τους» τους σε ένα μήνυμα 200-400 λέξεων. «Να μην απομονωθούν και να αντιδράσουν».

Να βρει κανείς το πλάνο που αντιπροσωπεύει καλύτερα τα συναισθήματα εκείνων που δείχνουν την πιο εύθραυστη και ευαίσθητη πλευρά τους, δεν είναι εύκολο. Αλλά μοιάζει αναγκαίο.

Φωτό: «Γιατί συνέβη σε μένα; Τι έκανα λάθος;». Πηγή: emptyphotoproject.com

Τα αγγλικά έχουν έντεκα λέξεις για να προσδιορίσουν τα βασικά χρώματα, τα ρώσικα δώδεκα, τα «ουομπέ» που μιλάνε στην Ακτή του Ελεφαντοστού «μόνο» τρία. Πέρα από τις δυσκολίες της μετάφρασης μεταξύ των γλωσσών, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Pnas προχώρησε ακόμη περισσότερο: τι χρώματα δείχνουν αυτές οι λέξεις και γιατί μια γλώσσα επιλέγει αυτά τα συγκεκριμένα;

Σύμφωνα με την έρευνα, έχουμε πολλές περισσότερες λέξεις για να περιγράψουμε τα «ζεστά χρώματα» από αυτά που ονομάζονται «κρύα». Οι ειδικοί λένε ότοι πρόκειται για μια υπεροχή μιας πολιτισμικής πτυχής που κατά κύριο λόγο σχετίζεται με τις ανάγκες επικοινωνίας. Μία ομάδα γνωστικών ψυχολόγων του ΜΙΤ και του National Eye Institute συμμετείχαν σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 40 μέλη της φυλής Τσιμάνι, η οποία ζει σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Βολιβίας και έχει αναπτύξει μια γλώσσα διαφορετική από εκείνη των γύρω φυλών.

Οι Τσιμάνι, οι άνθρωποι με την «πιο υγιή καρδιά στον κόσμο», έχουν επιλεγεί επειδή γνωρίζουν πώς να περιγράφουν μαύρες, κόκκινες και λευκές αποχρώσεις, αλλά έχουν δυσκολία με τις πράσινες και τις μπλε. «Οι συμμετέχοντες, στην έρευνα, κλήθηκαν να ονομάσουν και να ζητήσουν 80 διαφορετικά χρώματα και τα αποτελέσματα έδειξαν την υψηλότερη (και αναμενόμενη από τους ερευνητές) ικανότητα περιγραφής για τα ζεστά».

Φωτό: Αντε να το περιγράψεις με ακρίβεια στα «ουομπέ». Πηγή: Shutterstock