906
Αποψη της έκθεσης «You Say You Want a Revolution? Records and Rebels 1966 - 70» | Victoria and Albert Museum, London

Πώς τα ’60s άλλαξαν τις ζωές μας για πάντα

Σπύρος Σεραφείμ Σπύρος Σεραφείμ 12 Σεπτεμβρίου 2016, 00:02
Αποψη της έκθεσης «You Say You Want a Revolution? Records and Rebels 1966 - 70»
|Victoria and Albert Museum, London

Πώς τα ’60s άλλαξαν τις ζωές μας για πάντα

Σπύρος Σεραφείμ Σπύρος Σεραφείμ 12 Σεπτεμβρίου 2016, 00:02

Πώς μπορεί να σχετίζεται ο Αργεντίνος Τσε Γκεβάρα, που φοιτητής της Ιατρικής ξεκίνησε και κουβανός επαναστάτης εξελίχθηκε, με τη βοηθό πιστολάκι Λέσλι Χόρνμπι που μεταλλάχθηκε σε σούπερ μόντελ υπό το προσωνύμιο «Τουίγκι»; Εντάξει, μπορεί να μη συναντήθηκαν ποτέ, αλλά το κάρμα τους και η ενέργειά τους αναβάπτισαν τη δεκαετία του ’60.

Υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα ανθρώπων που με τον τρόπο τους έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στον διαφορετικό πολιτισμό και τα ρεύματα που γεννήθηκαν εκείνη τη δεκαετία που σάρωσε τον δυτικό κόσμο, τον όργωσε από την αρχή και ξεφύτρωσαν νέες ιδέες, νέες τάσεις. Που δημιούργησαν, εν ολίγοις, μια επανάσταση. Ολα αυτά θα φιλοξενηθούν σε μια νέα έκθεση στο Μπλούμσμπερι του Λονδίνου, στο Μουσείο Βικτόρια και Αλμπερτ (οι φίλοι το λένε «V&A»), μια έκθεση με τους θιασώτες και τους επαναστάτες της δεκαετίας του εξήντα.

Τι θα φιλοξενηθεί εκεί; Ολα εκείνα που αποτέλεσαν τα βασικά συστατικά του μαγικού φίλτρου που μεταμόρφωσε απλούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας σε σταρ, σε επαναστάτες – βασικά, σε σταρ επαναστάτες. Παίρνουμε ψυχεδελικές αφίσες, περιοδικά του -τότε- περιθωρίου, εικόνες από ταραχές σε διαδηλώσεις, ρούχα, καρέ πολέμου, πολλά ναρκωτικά, αναμνηστικά από εκείνη την εποχή, μόδα-με τους καλλιτέχνες της. Ανακατεύουμε με Αντι Γουόρχολ, Velvet Underground, Μαύρους Πάνθηρες, Μπιτλς, Τζίμι Χέντριξ, βάζουμε κι άλλη μουσική, εννοείται μπόλικο σεξ -χωρίς προφυλάξεις- παιδιά λουλουδιών, ιδέες κι άλλο σεξ και έχουμε μια επανάσταση.

3._John_Sebastian_performing_at_Woodstock_1969__Henry_Diltz_Corbis
Ο Τζον Σεμπάστιαν πάνω στη σκηνή, στο φεστιβάλ του Γούντστοκ, το 1969 (© Henry Diltz Corbis)

Η έκθεση έχει επιμεληθεί από τη Βικτόρια (χα, σύμπτωση) Μπρόακς και τον Τζέφρι Μαρς, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για την έκθεση του Μπάουι που έγινε στο ίδιο μουσείο, το 2013.

Μέσα από μια σειρά θεματικών δωματίων, που όλα μπλέκονται μεταξύ τους, παρουσιάζονται πίξελ από την πολιτική αναταραχή της εποχής, την κουλτούρα των ναρκωτικών, τον καταναλωτισμό που έσκαγε τότε μύτη. Ολα αυτά σε μια εποχή πολύ πριν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τότε που η ροκ μουσική έγινε το βασικό όχημα διάδοσης ιδεών και μέσο έκφρασης της κοινωνικής διαφωνίας και της ανάγκης για αλλαγή. Για παράδειγμα, τα 250 εξώφυλλα δίσκων βινυλίου του εμβληματικού ραδιοφωνικού παραγωγού Τζον Πιλ -που δεν βρίσκεται, πια, εν ζωή- αποτελούν τη θεία κοινωνία της δεκαετίας του εξήντα, τη μεταλαβιά της ροκιάς.

6._Poster_for_The_Crazy_World_of_Arthur_Brown_at_UFO_16_and_23_June_by_Hapshash_and_the_Coloured_Coat_1967_London_Michael_English_and_Nigel_Waymouth
Αφίσα για τον «Τρελό κόσμο του Αρθουρ Μπράουν», 1967 (Michael English and Nigel Waymouth)

Αυτή η δεκαετία, έτσι κι αλλιώς, αποτέλεσε μία πολιτιστική επανάσταση, η οποία έγινε μόδα από μόνη της και διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στα επόμενα χρόνια, στις επόμενες γενιές. Hταν μία νέα έκφραση της μοναδικότητας, της πρωτοτυπίας και του πνεύματος ανανέωσης που κουβάλαγε η ίδια η νεολαία, με ολόκληρα κομμάτια νεανικής αμφισβήτησης. Τα σίξτις έφεραν αλλαγές στη μόδα, στο ντιζάιν, στη γραφιστική απεικόνιση των ιδεών και των σκέψεων για εκ βάθρων ανανέωση της ζωής, όπως ήταν μέχρι τότε. H θεματική αυτή έκθεση, στη μητρόπολη του Λονδίνου, θυμίζει όλες τις σαρωτικές αλλαγές που έφεραν τα 60s στην κοινωνία, σε μια εποχή όπου η νεολαία έκανε σαφές πως τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο ξανά, βασικά στα ίδια τα ατίθασα νιάτα. Οχι μόνο στην πρωτεύουσα της Bρετανίας, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Τότε, που δημιουργήθηκε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, με τέκνο του την απαρχή της απόλυτης αλήθειας ότι ολόκληρος ο κόσμος δεν θα ήταν ποτέ, πια, ο ίδιος μετά τη συγκεκριμένη δεκαετία.

2._Anti-Vietnam_demonstrators_at_the_Pentagon_Building_1967_Photo_by_Bernie_Boston_The_Washington_Post_via_Getty_Images
Διαδηλωτές κατά του πολέμου του Βιετνάμ έξω από το Πεντάγωνο, το 1967 (Bernie Boston, The Washington Post via Getty Images)

Μπορεί αυτό το παγκόσμιο ρεύμα αλλαγής να εφησύχασε, να ξεθύμανε, τελικά. Οι ιδέες και τα οράματά του, όμως, όχι. Πλέον, ζωντανεύουν ξανά σε ένα μουσείο 164 ετών που κι αυτό αρνείται να γεράσει, να παλιώσει. Αν -από τις 10 Σεπτεμβρίου, μέχρι τις 26 Φεβρουαρίου του 2017- βρεθείτε στο Λονδίνο, να πάτε μια βόλτα από εκεί. Πιθανώς να είναι ό,τι πιο επαναστατικό κάνατε, εσχάτως…

Μουσειακές λεπτομέρειες
  • Το μουσείο πήρε το όνομά του από τη βασίλισσα Βικτόρια και τον πρίγκιπα Αλβέρτο.
  • Ιδρύθηκε το 1852 και διαθέτει μια πλούσια συλλογή 4,5 εκατομμυρίων αντικειμένων. Τα εκθέματα που φιλοξενεί μέσω εκθέσεων ποικίλουν κάθε φορά. Μπορεί να δεις κομμάτια από την κεραμική τέχνη και τη γλυπτική, μέχρι τα πορτρέτα από μινιατούρες και τη φωτογραφία.
  • Το V&A καλύπτει 12,5 στρέμματα και έχει 145 αίθουσες. Η συλλογή του καλύπτει 5.000 χρόνια τέχνης, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, από τους πολιτισμούς της Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής, της Ασίας και της Βόρειας Αφρικής.
  • Με 3,9 εκατομμύρια φυσικούς επισκέπτες, 14,5 εκατομμύρια διαδικτυακούς επισκέπτες και 90.000 μέλη του μουσείου, τον μεγαλύτερο αριθμό στην πολύχρονη ιστορία του, τιμήθηκε ως μουσείο της χρονιάς το 2016, κερδίζοντας το μεγαλύτερο βραβείο τεχνών στη Βρετανία: 100.000 λίρες.
  • Το 60%, περίπου, της χρηματοδότησης του μουσείου προέρχεται από κρατικούς πόρους με τη μορφή επιχορήγησης, ενώ τα υπόλοιπα είναι χρήματα που προέρχονται από χορηγίες.
  • Η αναδρομική έκθεση «Savage Beauty», αφιερωμένη στον Αλεξάντερ Μακ Κουίν -που συγκέντρωσε περισσότερους από 493.043 επισκέπτες, από 87 χώρες- έγινε η μεγαλύτερη σε επισκεψιμότητα έκθεση του μουσείου.
  • Οι εργαζόμενοι ετοιμάζονται για το νέο κτίριο του V&A, το οποίο θα είναι έτοιμο στις αρχές του 2017.
  • Ο διευθυντής τού μουσείου, Μάρτιν Ροθ, ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει τη θέση του φέτος το φθινόπωρο, έπειτα από χρόνια επιτυχίας, λόγω της θέσεως που πήρε στο… Brexit και της επιθετικής ρητορικής που ανέπτυξε πριν από το δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου. Θα μου πεις, το ίδιο ψήφισαν κι οι πολίτες – εντάξει, λεπτομέρειες. Ο γεννημένος στη Γερμανία Ροθ, ο οποίος διορίστηκε στη θέση τού διευθυντή το 2011, ήταν ο μόνος μη βρετανός διευθυντής του παγκοσμίου φήμης μουσείου-ιδρύματος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...