Ενα πρόσωπο του περιβάλλοντος του αειμνήστου Ζακ Σιράκ, σύμβουλός του την εποχή της προεδρίας του, η ρωσικής καταγωγής Ελένα Περού (Héléna Perroud), η οποία συνέγραψε και βιογραφία του Πούτιν, μίλησε στο γαλλικό Μέσο Le Point και ανέλυσε την οπτική γωνία όχι μόνο του «τσάρου», αλλά γενικώς των Ρώσων. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ήταν η αφορμή για να κοινοποιήσει λεπτομέρειες που αφορούν τον ρωσικό τρόπο του σκέπτεσθαι στα κεφαλαιώδη ζητήματα της πατρίδας, της γλώσσας και του πολιτισμού, της εθνικής ασφαλείας, κ.λπ. Το νόημα όσων είπε η Περού, εμφανώς φιλικότερη άλλων Δυτικών αναλυτών προς τον ρώσο πρόεδρο, μπορεί να συνοψισθεί στη φράση: «ο Πούτιν δεν είναι παράφρων, η εισβολή είναι πράξη ανθρώπου με συνέπεια και όχι κάποιου με διαταραγμένο νου».

Η Περού το 1999 είχε αποδελτιώσει ένα άρθρο του Πούτιν που είχαν δημοσιεύσει οι New York Times. Το έβγαλε από το συρτάρι της και το παρουσίασε ξανά ως πειστήριο της ανάλυσής της. Ο σκοπός του άρθρου εκείνου ήταν η εξήγηση του πολέμου στην Τσετσενία. Μία από τις βασικές θέσεις του Πούτιν, την οποία υπερασπίστηκε με πάθος, ήταν ο πολυεθνικός χαρακτήρας της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Το οποίον σημαίνει ότι ο Πούτιν πάντα ήθελε να διατηρήσει τον πολυεθνικό, πολυθρησκευτικό και πολυγλωσσικό χαρακτήρα της χώρας του, είπε η Περού, κάτι που οι Δυτικοί αναλυτές το αγνοούν.

Υπάρχει στην Ομοσπονδία «η μεγάλη ρωσική συνιστώσα με την ορθόδοξη έννοια» βέβαια, ωστόσο υπάρχουν και οι μουσουλμάνοι μαζί με ένα «μωσαϊκό εθνοτήτων» – οι εθνοτικές ομάδες της Ομοσπονδίας είναι περί τις 170.

«Να το κλειδί για να καταλάβετε τι τον συγκλόνισε στην ουκρανική περίπτωση: Μετά το 2014 υπήρξε καταστολή (οι Ρώσοι μιλούν για γενοκτονία) με στόχο την εξάλειψη της ρωσικής γλώσσας από την Ουκρανία. Και αυτό έγινε σε ένα πληθυσμό του οποίου μητρική γλώσσα είναι τα Ρωσικά. Πρόκειται για τραγωδία που έχει προσβάλει τους Ρώσους και ιδιαίτερα τον Πούτιν». 

Το 2014 και απευθυνόμενος στους Γερμανούς, ο Πούτιν μνημόνευσε την αποδοχή από πλευράς Γκορμπατσόφ της γερμανικής ενοποίησης με αντάλλαγμα προφορικές διαβεβαιώσεις ότι το ΝΑΤΟ δεν αποβλέπει σε επέκταση προς τα ανατολικά. Τους είπε ότι ενοποίηση έγινε και στην Κριμαία, αφού η Κριμαία και η Ρωσία είναι ένα πράγμα, οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι χωρίστηκαν τεχνηέντως το 1954 με μία υπογραφή του Χρουστσόφ. Η Περού χαρακτήρισε τον Πούτιν «πραγματικά φιλελεύθερο» από πολιτικής απόψεως, τουλάχιστον τη δεκαετία του ’90, «όταν είχε καθηγητή στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αγίας Πετρούπολης τον Ανατόλι Σόμπτσακ». Και σχολίασε ότι «δικηγόρος είναι ο Πούτιν, βλέπει παντού αδικίες εις βάρος της Ρωσίας».

Το κομβικό σημείο, αυτό που ξεχείλισε το ποτήρι για τον Πούτιν ύστερα από τις ενδείξεις των αμερικανικών βλέψεων (τις οποίες καθόρισε το βιβλίο-οδοδείκτης του «ιέρακος» Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι «Η μεγάλη σκακιέρα», του 1997), η Περού το προσδιόρισε στην επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Σερβία, το 1999, πέρα φυσικά από τα γεγονότα της πλατείας Μαϊντάν, το 2014. «Αυτή η ιστορία έθεσε τα θεμέλια για την κοσμοθεωρία που έχει χτίσει ο Πούτιν, η οποία συμπυκνώνεται στο εξής: οι Αμερικανοί κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να αποκαλούνται δολοφόνοι, ενώ άλλοι υπόκεινται στο διεθνές δίκαιο». Και σχολίασε η Περού: «Αυτό το διπλό μέτρο ισχύει, σύμφωνα με τους Ρώσους, και στις υποθέσεις Σκριπάλ και Κασόγκι. Ο πρώτος φέρεται να δηλητηριάστηκε από τη Ρωσία, η οποία υπέστη κυρώσεις. Ο δεύτερος κομματιάστηκε από τη Σαουδική Αραβία, η οποία, ως σύμμαχος των ΗΠΑ, ουδέν έπαθε».

Πατρίδα, εθνική ασφάλεια και εθνική κουλτούρα είναι οι ύψιστες αρχές των Ρώσων. Στα προβλήματα που δημιούργησε η από πλευράς Ουκρανίας καταστολή του ρωσισμού στις ανατολικές επαρχίες της (Ντομπάς, Μαριούπολη, κ.α.) αναφερθήκαμε, ας δούμε τα ζητήματα εθνικής ασφαλείας στα οποία παραπέμπουν συνεχώς οι Ρώσοι για να δικαιολογήσουν την εισβολή ισχυριζόμενοι ότι απειλούνται. Η Περού ερμηνεύει τη ρωσική στάση ως εξής: «Δείτε τον χάρτη. Δεν υπάρχει κανένα φυσικό σύνορο που να μπορεί να σταματήσει έναν πιθανό εχθρό, είτε αυτός προέρχεται από τη Δύση, όπως ο Ναπολέων και ο Χίτλερ, είτε από τον Νότο και την Ανατολή, όπως κάποτε οι Μογγόλοι».

Το κείμενο της Le Point έκλεισε με την εκτίμηση της Περού ότι οι Δυτικοί (οι πολίτες πρωτίστως) δεν μπορούν να κατανοήσουν τη ρωσική στάση αν δεν διαβάσουν το προαναφερθέν βιβλίο του Μπρεζίνσκι: «Εκεί ο Μπρεζίνσκι έγραψε ότι τη δεκαετία 2005-2015 πρέπει να πραγματοποιηθεί η μετακίνηση της ευρωπαϊκής σκακιέρας και η Ουκρανία να επιστρέψει στην Ευρώπη προς το συμφέρον των ΗΠΑ. Οι Ρώσοι, ύστερα από αυτό το βιβλίο, έχουν πολύ διαφορετική ανάγνωση της λεγόμενης “Πορτοκαλί Επανάστασης” του 2004 και της “Επανάστασης της Μαϊντάν” του 2014».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News