Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 οι τίγρεις στην Ινδία δεν ξεπερνούσαν τις 1.800. Ενας πληθυσμός που υπολογίζονταν σε δεκάδες χιλιάδες το 1947, χρονιά ανεξαρτητοποίησης της χώρας, αποδεκατίστηκε μέσα σε περίπου 25 χρόνια, προκαλώντας ανυπολόγιστη ζημιά στα ευάλωτα οικοσυστήματα της Ινδίας, όπου το αιλουροειδές παίζει κομβικό ρόλο.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ των New York Times, αυτό φαίνεται να έχει αλλάξει, πλέον, δραστικά. Την Κυριακή 9 Απριλίου η Ινδία γιόρτασε τα 50 χρόνια του «Project Tiger», ενός εντατικού σχεδίου προστασίας του αριθμού των τίγρεων, το οποίο έχει στεφθεί με επιτυχία: σήμερα οι τίγρεις που ζουν στην Ινδία είναι 3.167.

«Η Ινδία είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη εξάπλωση τίγρεων στον κόσμο» δήλωσε ο πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι μετά από σαφάρι στο οποίο συμμετείχε στα δάση του νότιου κρατιδίου Καρνατάκα. «Αυτά είναι τα αποτελέσματα της κουλτούρας διατήρησης και της συμμετοχής των ανθρώπων».

Ο λόγος που οι αριθμοί τους είχαν πέσει τόσο απότομα τις δεκαετίες μετά την ανεξαρτησία ήταν η διάδοση του κυνηγιού με στόχο την επίδειξη του θηράματος ως τροπαίου, συνήθως εντός του οικογενειακού περιβάλλοντος. Το «σπορ» αυτό, μέχρι πρότινος αποκλειστικό προνόμιο της αποικιακής ελίτ, είχε γίνει πλέον δημοφιλές σε μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού, με αποτέλεσμα να μειωθούν δραματικά οι αριθμοί των τίγρεων, αλλά και να εξαφανιστούν εντελώς τα τσιτάχ.

«Η περίοδος μεταξύ της ανεξαρτησίας και του 1972 ήταν μια από τις χειρότερες για την άγρια ζωή στην Ινδία. Οι τίγρεις ήταν ένας από τους κύριους στόχους» δήλωσε, σύμφωνα με τους New York Times, ο Γιαντβεντράντεφ Τζάλα, πρώην πρύτανης του Ινστιτούτου Αγριας Ζωής της Ινδίας, ο οποίος μελετούσε τις τίγρεις για περίπου δύο δεκαετίες. «Αν δεν υπήρχε το “Project Tiger”, αναμφίβολα η Ινδία θα είχε χάσει μέχρι σήμερα όλες τις τίγρεις της».

Για να επιτχύχει αυτά τα εντυπωσιακά αποτελέσματα, η κυβέρνηση της Ινδίας έλαβε δραστικά μέτρα κατά της λαθροθηρίας, ενώ προέβη ακόμα και σε μετεγκαταστάσεις ολόκληρων χωριών για τη διεύρυνση των καταφυγίων για τίγρεις, καθώς και για την καλύτερη ποιότητα  ζωής τους.

Τα 5.405 τετραγωνικά μίλια που προορίζονταν για καταφύγια στην αρχή της προσπάθειας, σήμερα έχουν αυξηθεί σε 28.958, δηλαδή περίπου στο 2,3% της συνολικής έκτασης της χώρας.

Μαζί, όμως, με τις τίγρεις, έχουν αυξηθεί και οι άνθρωποι. Από 340 εκατ. στα μέσα του 20ού αιώνα, ο πληθυσμός της ασιατικής χώρας αγγίζει πλέον το ενάμισι δισ., αφήνοντας πολύ μικρότερα περιθώρια για τις τίγρεις, κάθε μία από τις οποίες χρειάζεται το λιγότερο 27-39 μίλια ζωτικού χώρου.

Με τη χώρα να αδυνατεί να φιλοξενήσει περισσότερες από 10.000 τίγρεις, και παρά το γεγονός ότι περιστατικά μεταξύ ανθρώπων και ζώων εξακολουθούν να προκύπτουν, η Ινδία νιώθει αρκετά ασφαλής ώστε να αρχίσει να συζητάει την εξαγωγή αιλουροειδών στην Καμπότζη.

Αντίστοιχα, η Ινδία έχει λάβει 20 τσιτάχ από τη Ναμίμπια και τη Νότια Αφρική. Ενα ζώο πέθανε έξι μήνες μετά την άφιξή του εξαιτίας ιατρικού προβλήματος, αλλά ένα άλλο κατάφερε να γεννήσει τέσσερα μικρά στο Εθνικό Πάρκο Κούνο. «Μετά από 75 χρόνια γεννήθηκαν τσιτάχ σε ινδικό έδαφος» δήλωσε ο πρωθυπουργός, σύμφωνα με τους New York Times. «Αυτό είναι ένα ένα πολύ ευοίωνο ξεκίνημα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News