Συναντηθήκαμε στο θέατρό του, το Θέατρο Πορεία, στο οποίο έχει δώσει τον καλύτερό του εαυτό εδώ και μία πολύ δημιουργική εικοσαετία. Το θέατρο αυτό επιβιώνει, ζει και βασιλεύει στην οδό Τρικόρφων 3, στην πολύπαθη πλατεία Βικτωρίας και εξακολουθεί να κάνει απανωτά sold out, με πιο πρόσφατη, την επιτυχία του «Γιούγκερμαν» που έχει κόψει μέχρι στιγμής 30.000 εισιτήρια και θα συνεχιστεί και του χρόνου. Ο Δημήτρης Τάρλοου, επιτυχημένος ηθοποιός και σκηνοθέτης, αυτή την εποχή, εκτός από το να σχεδιάζει το ρεπερτόριο του θεάτρου για την επόμενη σεζόν, πρωταγωνιστεί στην ήδη πολυσυζητημένη ταινία του Κώστα Γαβρά, «Adults in the room», που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη.

Εχοντας δει τον Τάρλοου να παίζει στο θέατρο και ξέροντας ότι έχει το μοναδικό ταλέντο να μετατρέπει τους «δεύτερους» ρόλους σε πρώτους, με το που άκουσα ότι στην ταινία υποδύεται τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, το άτομο που ήρθε σαν δευτερορολίστας στην πολιτική και διαδέχτηκε τον Βαρουφάκη στο υπουργείο Οικονομικών, ενθουσιάστηκα. «Θεωρώ ευφυέστατο το κάστινγκ του Γαβρά!» του είπα με έμφαση και εκείνος, αφού με κοίταξε με απορία, μου απάντησε με μία ερώτηση: «Λες να ‘μαι ο Τσακαλώτος και να μην το ξέρω;».

Καθισμένοι στο φουαγιέ του θεάτρου, μιλήσαμε για την ταινία, τον τρόπο με τον οποίο προσέγγισε τον συγκεκριμένο ρόλο, την έμπνευσή του από το… ζωικό βασίλειο, την απαραίτητη ψυχανάλυση που έκανε στον «τρελό επιστήμονα» Ευκλείδη, αλλά και για τα μελλοντικά θεατρικά του σχέδια, όταν, μετά τη φρενίτιδα των απαιτητικών γυρισμάτων, επιστρέψει και πάλι στο αγαπημένο του σανίδι.

Ψυχαναλύοντας τον Ευκλείδη

«Αντιμετώπισα με χιούμορ την πρόταση του Γαβρά, όταν μου ζητήθηκε να του στείλω ένα βίντεο με δικό μου αυτοσχεδιασμό, έχοντας στο μυαλό μου τον Τσακαλώτο. Στο βίντεο μιλούσα αγγλοελληνικά, πότε σα να είμαι εγώ και πότε σα να είμαι εκείνος, έκανα έναν αχταρμά και τον έστειλα. Διασκέδασα πολύ όταν το έκανα, μάλλον διασκέδασε και ο Γαβράς όταν το είδε και έτσι με επέλεξε. Δεν μου εξήγησε τον λόγο που σκέφτηκε εμένα για τον Τσακαλώτο. Ολα έγιναν στο βουβό».

«Αρχισα να μελετάω τη σωματικότητα του Τσακαλώτου, τον τρόπο ομιλίας, την εκφορά του λόγου, το πού γεννήθηκε, το πώς μεγάλωσε και από πού προέρχεται αυτή η αριστοκρατικότητα. Μην ξεχνάμε ότι σπούδασε στο βρετανικό ιδιωτικό σχολείο του Ιτον και πιστεύω πως έχει υιοθετήσει το στιλ του Ιτον. Αυτό το τσαλακωμένο ύφος, το επιμελώς ατημέλητο, με το σακίδιο κτλ, το έχουν όσοι σπουδάζουν εκεί, ίσως και ως ένα δείγμα άρνησης της αστικής καταγωγής τους».

«Προσπάθησα επίσης, να ερμηνεύσω ψυχαναλυτικά τις ιδέες και τις θέσεις του. Το πιο φλέγον στοιχείο που βρήκα, ήταν αυτό του θείου του. Ο Θρασύβουλος Τσακαλώτος, αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, ήταν κομμουνιστοφάγος και “εκκαθαριστής” στην Πελοπόννησο, την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου. Σίγουρα επηρεάστηκε από αυτό το γεγονός ο ανιψιός Ευκλείδης και θέλησε να αποτινάξει όλα αυτά από πάνω του. Μοιάζει με τα τέκνα των Ναζί που τους μιλάς για Χίτλερ και κοκκινίζουν».

Η σκωτσέζα σύζυγος και η αξέχαστη σαρανταποδαρούσα

«Ακόμη και το όνομά του, αν σκεφτούμε ότι το ονοματεπώνυμό μας μάς καθορίζει, είναι πολύ αστείο: Ευκλείδης Τσακαλώτος! Αν είχα καθηγητή με αυτό το όνομα, σίγουρα θα σκουντιόμασταν κάθε φορά που θα έμπαινε στην τάξη. Εχει και κάτι το τρελούτσικο. Σαν τρελός επιστήμονας. Πάντως, οφείλω να ομολογήσω ότι σε όλη αυτή την ιστορία της διαπραγμάτευσης, ήταν ο πιο λογικός. Ανέλαβε μια δουλειά που δεν έχει τελειώσει ακόμα, η ιστορία ακόμα γράφεται. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι και δελφίνος, ένας που ήρθε ξαφνικά με κάποιον τρόπο και θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Βρήκα επίσης ενδιαφέρον το ότι είναι παντρεμένος με Σκωτσέζα, η οποία έχει μία θέση στην Τράπεζα της Ελλάδος».

«Παρατηρώντας τις κινήσεις του, στάθηκα στον τρόπο με τον οποίο κλείνεται. Αυτό δείχνει ερμητικότητα, άνθρωπο δύσκολο στην επικοινωνία ακόμη και εντός του κόμματος. Τι να πω, ίσως να έχω κάτι απ’ το ψώνιο του… Βρίσκω επίσης πολύ ενδιαφέρον όλο αυτό το ύφος με το οποίο απαγγέλλει αγγλική ποίηση εντός Βουλής, με απόπληκτους από κάτω Καμμένο και Κασιδιάρη. Ή, το άλλο το αμίμητο που είχε πει για τη φυματική σαρανταποδαρούσα με μηνίσκο στα 25 πόδια που κρατάει σακούλες από ψώνια στα Lidl και περνά πάνω από τον πήχη που έβαλε η αξιωματική αντιπολίτευση. Αν το άκουγε αυτό ο Ανδρέας Εμπειρίκος, θα ξετρελαινόταν».

Βαρουφάκης, ο άνθρωπος-παγώνι

«Προτίμησα λοιπόν να βασιστώ στο method acting και σε μία χιουμοριστική παρατήρηση και πολύ λιγότερο στην πολιτική τοποθέτηση. Οπως βλέπω τον Τσακαλώτο, βλέπω και τον Βαρουφάκη. Σαν ένα είδος ζώου με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Η έρευνά μου έχει να κάνει με το ζωικό βασίλειο. Ο Βαρουφάκης είναι άνθρωπος-παγώνι. Ο Τσακαλώτος, παραπέμπει σε νυφίτσα. Εχει πονηριά, έχει βέβαια και εξυπνάδα. Δεν μιλάει πολύ όταν δεν πρέπει, π.χ σε περιβάλλον Eurogroup. Είναι εντελώς διαφορετικός από τον Βαρουφάκη. Ο ένας θέλει να κάνει εντύπωση και ο άλλος θέλει να περάσει απαρατήρητος. Στο σχολείο ήμουν συμμαθητής με τη γυναίκα του Βαρουφάκη, τη Δανάη Στράτου. Πιστεύω πως είναι ένα αδιάσπαστο ντουέτο».

«Δεν θέλω να σχολιάσω την ταινία. Το σινεμά έχει να κάνει με πολλά πράγματα. Με το μοντάζ, πώς θα ντυθεί η ιστορία με τη μουσική, οι γωνίες λήψης, εδώ υπάρχει και ένας εξαιρετικός διευθυντής φωτογραφίας, ο Γιώργος Αρβανίτης. Γίνεται καλή δουλειά. Δεν είμαι βέβαιος για το αποτέλεσμα, αυτό είναι θέμα του Γαβρά, καλλιτεχνικό. Το σημαντικό είναι ότι υπάρχουν κωμικές νότες, πολύ ανακουφιστικό για μένα. Απεχθάνομαι τη σοβαροφάνεια στην τέχνη, όπως και τον διδακτισμό και τον διαχωρισμό “οι καλοί, οι κακοί, οι άσχημοι”, κτλ. Μπορούμε λοιπόν να περιμένουμε κάτι ενδιαφέρον. Εχει επίσης τεράστια σημασία να γνωρίζεις έναν καλλιτέχνη τέτοιου βεληνεκούς όπως είναι ο Γαβράς».

«Ο Χρήστος Λούλης ως Βαρουφάκης, αντιμετωπίζει μια μεγάλη πρόκληση. Εκανε γρήγορη και αποτελεσματική μελέτη για κάτι που ανέλαβε την τελευταία στιγμή. Οσο για εκείνους που του επιτίθενται απλά και μόνο επειδή ως ηθοποιός καλείται να υποδυθεί τον συγκεκριμένο χαρακτήρα, έχω να πω πως στην Ελλάδα είμαστε, η ψυχραιμία, όπως επίσης και η μετριοπάθεια είναι λέξεις άγνωστες. Λες και έχουμε ανάγκη την ταινία του Γαβρά για να αλλάξουμε, ή να μην αλλάξουμε κυβέρνηση. Λες και θα ανεβοκατεβάσει κυβερνήσεις ο Γαβράς. Είναι προσβλητικό για τον ίδιο. Αν έκανε ταινία για να παρατείνει τη θητεία μιας κυβέρνησης, θα ήταν ολίγιστος σκηνοθέτης».

Ο Γαβράς έχει χιούμορ και γενναιότητα

«Το γεγονός ότι όλα όσα συνέβησαν το 2015 ο Γαβράς τα παρακολουθούσε από το εξωτερικό, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να εκφέρει άποψη. Τώρα, το ότι στηθήκαμε στα ΑΤΜ για να βγάλουμε ένα 60άρι ευρώ, κάποιος που δεν το έζησε αυτό, δεν το καταγράφει. Το ενδιαφέρον που έχει ως σκηνοθέτης, είναι ότι δεν περιμένει να κατακαθίσει ο κουρνιαχτός. Και αυτό θέλει μεγάλη γενναιότητα, να ασχολείσαι με την ιστορία, ενώ ακόμη γράφεται. Οχι ότι στα 86 του περιμένει αυτήν την ταινία για να κριθεί… Δείχνει πάντως γενναιότητα. Ζήτησε και τη δική μου γνώμη για όσα συνέβησαν τότε και την έλαβε υπόψη του. Με άκουσε με προσοχή».

Το θέατρο κόντρα στη γκετοποίηση

«Το θέατρο Πορεία βρίσκεται πολύ κοντά στην πλατεία Βικτωρίας. Είμαστε εδώ και χρόνια μπαρουτοκαπνισμένοι, αντέξαμε σε όλες τις φάσεις, εδώ και 20 χρόνια. Ξέρουμε καλά τον εθιμοτυπικό πετροπόλεμο του Σαββατοκύριακου και τις μολότοφ, ο κόσμος όμως μας έχει ξεχωρίσει και έρχεται κανονικά, σα να μην τρέχει τίποτα. Αντιμετωπίσαμε και πιο επικίνδυνες περιόδους, με τη Χρυσή Αυγή να κάνει κουμάντο στην περιοχή. Ηταν όταν έγινε μία άγρια δολοφονία ενός Ελληνα κάτω από το σπίτι του το 2011, (σ.σ όταν πήγαινε να πάρει το αυτοκίνητό του επειδή γεννούσε η γυναίκα του). Τότε επικρατούσε τέτοιος τρόμος, που η Αστυνομία είχε κρατήσει κλειστό το θέατρο επί έναν μήνα, είχε βάλει κανονικά κορδέλα γύρω από το θέατρο. Δεν μας αποζημίωσε ποτέ κανείς. Σταθήκαμε όμως με γενναιότητα και ειλικρίνεια απέναντι σ’ αυτό, αντισταθήκαμε γιατί δεν θέλαμε να εξαφανιστεί η δημοκρατία. Ζωντανέψαμε ξανά την περιοχή, στο δύσκολο οικοδομικό τετράγωνο πλατείας Βικτωρίας – Ηπείρου».

«Την επόμενη σεζόν, εκτός από τις επιτυχημένες μας παραγωγές που θα επαναληφθούν, θα προστεθούν και νέες. Θα σκηνοθετήσω μία παράσταση με τίτλο “Δόξα κοινή”, που βασίζεται στο ποίημα του Εμπειρίκου “Εις την οδόν των Φιλελλήνων” από το κορυφαίο έργο του “Οκτάνα”, που θα διανθίζεται και από ποίηση άλλων σπουδαίων, όπως Σαπφώ, Καββαδίας, Ελύτης, Σεφέρης, Πολυδούρη, Καβάφης, Κάλβος, Σολωμός, Χορτάτσης. Θα ανέβει από τέλη Ιανουαρίου 2020 και θα επιχειρήσει μία καταβύθιση στον ποιητικό λόγο. Είναι πολύ σημαντικό για το κοινό να έρθει σε επαφή με την ποίηση, να την κάνει μέρος της καθημερινότητάς του και ας θεωρούν κάποιοι αμόρφωτοι πολιτικοί τους ποιητές “λαπάδες και ελιτιστές”. Μέσα από την παράσταση θα ασχοληθούμε με όλα τα είδη του έρωτα, από τον εξιδανικευμένο ως τον πληρωμένο κι από τον ομοφυλοφιλικό ως τον ματαιωμένο. Ερωτας είναι, εκεί που κάθεσαι στην Αθήνα και λιώνεις τα δάχτυλά σου πάνω σε ένα iPhone, να βιώσεις ξαφνικά ένα θαύμα. Η εικονική πραγματικότητα ξαφνικά να εξατμιστεί και να δώσει τη θέση της στη μαγεία, σε ένα χειροπιαστό θαύμα».

«Η Αθήνα θα μπορούσε να αποτελέσει και μία πόλη έλξης θεατρικού τουρισμού. Τα θέατρα που υπάρχουν μέσα από ιδιωτικές πρωτοβουλίες είναι πολύ υψηλού επιπέδου, όπως και οι ηθοποιοί μας. Η κυβέρνηση δεν έχει πολλά να κάνει, απλά να εκμεταλλευθεί τον τεράστιο πλούτο. Στις παραστάσεις του Πορεία, μία φορά την εβδομάδα έχουμε υπέρτιτλους για το αγγλόφωνο κοινό, στόχος μας είναι να μπουν και υπέρτιτλοι για κωφούς. Χάρη σε χορηγία από το Ιδρυμα Νιάρχος, το θέατρο είναι πλέον πλήρως προσβάσιμο σε άτομα με ειδικές ανάγκες».

«Σε προσωπικό επίπεδο, αν και απογοητεύομαι οικτρά από την περιρρέουσα μιζέρια, είμαι αρκετά πεισματάρης, ώστε να συντηρήσω το θέατρο και όσα αγαπώ ως κόρη οφθαλμού. Και αν ακόμη δεν έρχονται θεατές από το Λονδίνο, σίγουρα έρχονται από όλη την Ελλάδα!».

«Εφέτος θα αναγκαστώ να απαρνηθώ την αγαπημένη μου Ανδρο και να κάνω Πάσχα στο Παρίσι, λόγω των γυρισμάτων της ταινίας. Οι δικές μου σκηνές, ολοκληρώνονται στις 20 Μαΐου στο Λονδίνο. Τα γυρίσματα είναι 11ωρα και πολύ απαιτητικά. Ξεκινούν από τις 6 το πρωί».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News