Στο πρώτο της παιχνίδι στο εφετινό Κόπα Αμέρικα η Κολομβία είχε νικήσει (2-0) την Αργεντινή, του Λιονέλ Μέσι, πολύ πιο άνετα απ’ ό,τι περίμενε. Το επόμενο ματς, με το Κατάρ, που ήρθε από τη μακρινή Ασία (όπως και η Ιαπωνία) για να συμπληρώσει το ταμπλό των αγώνων, ήταν -στη θεωρία- πολύ πιο εύκολο. Κι όμως, η εξαιρετική ομάδα του Χάμες Ροντρίγκες, του Ραδαμέλ Φαλκάο και του Χουάν Κουαδράδο έπεσε πάνω σε μια εξαιρετική άμυνα και σε έναν απίθανο τερματοφύλακα, τον Αλ-Σιμπ. «Τρόμαξε» να κερδίσει -με γκολ στο 86′- έναν αντίπαλο που την περασμένη δεκαετία… δεν υπήρχε στο χάρτη.

Τα χειρότερα τα έπαθε η Παραγουάη, την περασμένη Δευτέρα. Προηγήθηκε με 2-0, αλλά το Κατάρ την ισοφάρισε, σκοράροντας δύο φορές μέσα σε ένα δεκάλεπτο. Το αποτέλεσμα αυτό θεωρήθηκε μεγάλη έκπληξη, επειδή το σκάνδαλο της ανάθεσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022 στο αραβικό εμιράτο έχει επισκιάσει τα κατορθώματα της εθνικής του ομάδας: ένα ποδοσφαιρικό θαύμα, που έχει τις ρίζες του στο 2004.

Κάποιοι θα θυμούνται πως εκείνη τη χρονιά, που η Εθνική μας έγραφε το «έπος της Πορτογαλίας», η ποδοσφαιρική ομοσπονδία του Κατάρ είχε ζητήσει από τον διάσημο βραζιλιάνο επιθετικό, Αϊλτον, με σπουδαία καριέρα στην Μπουντεσλίγκα, να αποκτήσει την ιθαγένεια του κρατιδίου, ώστε να βοηθήσει την εθνική του ομάδα να προκριθεί στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006. Ο πρώην σούπερ-σταρ της Βέρντερ Βρέμης, που τότε ήταν 31 ετών, δέχτηκε πρόθυμα να γίνει Καταριανός, με το αζημίωτο βεβαίως. Ηταν η πρώτη κίνηση της επένδυσης του Εμιράτου στο ποδόσφαιρο. Η πρώτη, αλλά όχι η πιο σημαντική.

Λίγους μήνες αργότερα, το Φθινόπωρο του 2004, άνοιγε τις πύλες της η αθλητική ακαδημία «Ασπάιρ» («Aspire Academy»), με σκοπό την παραγωγή των αυριανών πρωταθλητών του Κατάρ σε όλα τα σπορ. Το κεντρικό της κτίριο μοιάζει με παλάτι. Οι υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις της απλώνονται σε μια έκταση δυόμισι τετραγωνικών χιλιομέτρων, στην περιοχή αλ-Ουάμπ της Ντόχα, και περιλαμβάνουν γήπεδα, προπονητικά κέντρα, κέντρα αποθεραπείας, χώρους ψυχαγωγίας, ξενώνες, ακόμη και σχολείο. Διότι τα ταλέντα που στρατολογούνται για να σπουδάσουν στον αθλητισμό, μαθαίνουν και γράμματα σε επίπεδο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αν την έχετε ακουστά, την «Aspire Academy», είναι γιατί η Μπάγερν Μονάχου την προτιμά, συχνά, για τη χειμερινή της προετοιμασία.

Η ιδέα για τη δημιουργία της ακαδημίας ήταν του Μπόρα Μιλουτίνοβιτς, του γνωστού προπονητή που ζει και εργάζεται στη χώρα εδώ και πολλά χρόνια (σήμερα είναι σύμβουλος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας του Κατάρ). Αλλά, αυτό το φιλόδοξο project δεν το ανέλαβαν τίποτα τυχαίοι. Κάθε άλλο. Στο «κομμάτι» του ποδοσφαίρου ανέλαβαν καθήκοντα ο Ιβάν Μπράβο (πρώην διευθυντής στρατηγικής στη Ρεάλ Μαδρίτης), ο Φέλιξ Σάντσες Μπας με την πλούσια εμπειρία από τη «Μασία» της Μπαρτσελόνα (από το 2017 είναι ο τεχνικός ηγέτης της εθνικής ομάδας του Κατάρ), ο Τσάβι (πρώην αρχηγός της «Μπάρτσα»), ο Βάλτερ ντι Σάλβο (που έχει δουλέψει ως προπονητής φυσικής κατάστασης στη Λάτσιο, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τη Ρεάλ Μαδρίτης) και πολλοί, ακόμη, επιστήμονες στην ανάδειξη ταλέντων.

Ενα από τα πιο γνωστά «προϊόντα» της αθλητικής ακαδημίας του Κατάρ είναι ο παγκόσμιος πρωταθλητής στο άλμα εις ύψος (δεύτερος κορυφαίος όλων των εποχών), Μουτάζ Εσά Μπαρσίμ. Αλλά, κι όσοι αποτυγχάνουν να εξελιχθούν σε πρωταθλητές, εξακολουθούν να φοιτούν εκεί για να γίνουν προπονητές, γυμναστές, σκάουτερς, μάνατζερ αθλητικών οργανισμών, κ.λπ.

Από το 2010 κι έπειτα, η ακαδημία επικεντρώθηκε κυρίως στο ποδόσφαιρο, με ορόσημο το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022. Και μπήκε σε εφαρμογή ένα παράλληλο σχέδιο: να μην απομακρυνθούν από τη χώρα οι καλύτεροι παίκτες – αυτοί που προορίζονται για την εθνική ομάδα. Με βασιλικό διάταγμα τέθηκε περιορισμός στον αριθμό των αλλοδαπών ποδοσφαιριστών που μπορούν να διαθέτουν οι σύλλογοι της εγχώριας λίγκας (Qatar Stars League), ενώ οι ομάδες επιδοτούνται, ώστε να πληρώνουν καλά όσους επιλέγουν να μη φύγουν στο εξωτερικό. Ακόμη κι όσοι μετακινούνται, το κάνουν ελεγχόμενα. Πηγαίνουν να παίξουν σε κάποιον από τους ευρωπαϊκούς συλλόγους που έχει εξαγοράσει η «Aspire Academy» (όπως η βελγική Εουπεν και η ισπανική Λεονέσα), ή σε συνεργαζόμενες ομάδες όπως η Λιντς.

Η πρώτη «φουρνιά» παικτών που αποφοίτησαν από την ακαδημία στελέχωσε την εθνική του Κατάρ U-19 που κατέκτησε το Πανασιατικό Κύπελλο στη Μιανμάρ. Οταν οι Νέοι έγιναν Ανδρες, το Κατάρ θριάμβευσε στο Κύπελλο Εθνών Ασίας. Στον τελικό, τον περασμένο Φεβρουάριο στο Ντουμπάι, νίκησε την Ιαπωνία με 3-1 και έγινε η πρώτη ομάδα από την Αραβική Χερσόνησο που σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο (αντίστοιχο του Κόπα Αμέρικα στην ασιατική ζώνη).

Το Κατάρ ονειρευόταν να γίνει σημαντική δύναμη στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο από τη δεκαετία των ’70s. Υπήρξε η πρώτη χώρα του Περσικού Κόλπου που διοργάνωσε ένα μεγάλο ποδοσφαιρικό γεγονός, όταν κάλεσε στην Ντόχα την περίφημη Σάντος του Πελέ (1973). Αλλά, τότε, δεν ήταν τόσο πλούσια, όσο σήμερα. Το 1995, μάλιστα, είχε φτάσει στο χείλος της χρεωκοπίας. Και τώρα, που καταγράφει το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στον Κόσμο, είναι αποφασισμένη να κάνει εκείνο το όνειρό της πραγματικότητα.

Εχει, ήδη, κάνει τεράστια βήματα προόδου. Αυτό το Εμιράτο των τριών εκατομμυρίων ψυχών φιγουράρει στην 55η θέση της κατάταξης της FIFA – μόλις δύο θέσεις κάτω από την Ελλάδα. Επειδή πριν από 15 χρόνια, τον καιρό που εμείς μεθούσαμε από τον θρίαμβο στην Πορτογαλία, εκείνο σχεδίαζε το ποδοσφαιρικό του μέλλον. Οχι μόνο με χρήμα, αλλά και με μέθοδο. Με μυαλό. Η εθνική ομάδα του Κατάρ δεν είναι, πια, φολκλόρ. Και την Κυριακή, στις 22.00 ώρα Ελλάδας, η Αργεντινή θα παλέψει μαζί της για την επιβίωσή της στο Κόπα Αμέρικα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News