Τον Αντώνη Παπακωνσταντίνου, που την Κυριακή στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης στο σκιφ ελαφρών βαρών, ελάχιστοι τον είχαν ακουστά. Ακόμη και σήμερα, μετά τον θρίαμβό του στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κωπηλασίας του Μονάχου, πρέπει να ψάξεις πολύ για να βρεις το όνομά του στην αθλητική επικαιρότητα. Οι ειδήσεις για τις μεταγραφές στο ποδόσφαιρο -ακόμη και τα fake news γι’ αυτές- ενδιαφέρουν το ελληνικό φίλαθλο κοινό περισσότερο από ένα χρυσό ευρωπαϊκό μετάλλιο που κατέκτησε η χώρα.

Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι ο 23χρονος πρωταθλητής μας δεν διαθέτει χορηγό, αν και πέρυσι είχε αναδειχθεί παγκόσμιος πρωταθλητής στην ηλικιακή κατηγορία κάτω των 23 ετών. Για την ακρίβεια, δίνει τους αγώνες του στο κορυφαίο επίπεδο του αθλήματός του χωρίς την παραμικρή οικονομική βοήθεια. Δεν λαμβάνει, καν, οδοιπορικά από την ομοσπονδία του. Οπως εξομολογήθηκε στο Sport24, το ότι δεν παράτησε το σπορ που λατρεύει από παιδί, το οφείλει στους γονείς του. «Χωρίς τους γονείς μου δεν θα μπορούσα να παραμείνω στην κωπηλασία και να συνεχίσω να τραβάω κουπί. Δεν έχω από κάπου έσοδα και οι γονείς μου, μου καλύπτουν όλες τις ανάγκες μου. Στον αθλητισμό, και όχι μόνο». Είναι οι μόνοι που επενδύουν στο εξαιρετικό του ταλέντο, και τον ακολουθούν όπου κι αν αγωνίζεται –ήταν κοντά του και στη Γερμανία.

Μήπως, αυτή η ιστορία σας θυμίζει κάτι; Πριν από 12 μήνες ο Στέφανος Ντούσκος χάρισε στην Ελλάδα ένα υπερβατικό Ολυμπιακό μετάλλιο. Ενα «χρυσό»… από το πουθενά. Ηταν μια από τις σπανιότατες περιπτώσεις πρωταθλητών, παγκοσμίως, που, λίγο πριν κινήσουν για τους Αγώνες στους οποίους στέφθηκαν Ολυμπιονίκες, δεν είχαν χορηγό. Τον Στέφανο, τον στήριζαν οικονομικά οι γονείς του, από το υστέρημά τους. Με 10 ώρες προπόνηση την ημέρα, 300 μέρες το χρόνο, όχι μόνο δεν είχε χρόνο να εργαστεί, αλλά και είχε αναβάλει τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή Ιωαννίνων για χάρη της κωπηλασίας. Είχε απογοητευθεί. Ενιωθε πως οι θυσίες του είναι άσκοπες. Θα είχε εγκαταλείψει τα κουπιά, αν δεν υπήρχε στον ορίζοντα η πρόκληση του Τόκιο. Το χρυσό μετάλλιο τον λύτρωσε. Βρέθηκαν, επιτέλους, κάποιοι χορηγοί, και τον κράτησαν στην κωπηλασία. Μακάρι να συμβεί το ίδιο και με τον Παπακωνσταντίνου.

Παρεμπιπτόντως, στο Μόναχο ο Ντούσκος κατέκτησε το πρώτο μετάλλιο της καριέρας του (αργυρό) σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Στο μονό σκιφ. Διεκδίκησε το χρυσό μέχρι την τελευταία «κουπιά», αλλά το έχασε για 29 εκατοστά του δευτερολέπτου από τον Ολλανδό, Μέλβιν Τβέλαρ. Ηταν μια υπέροχη Κυριακή για την ελληνική κωπηλασία. Εκτός από τον Παπακωνσταντίνου και τον Ντούσκο, κέρδισαν μετάλλια (αργυρά), η Ευαγγελία Αναστασιάδου και η Ζωή Φίτσιου, ενώ ο Γιάννης Καλανδαρίδης και ο Θανάσης Παλαιοπάνος στο διπλό σκιφ κατέλαβαν την πέμπτη θέση. Η χώρα μας διαθέτει κωπηλάτες με εξαιρετικό ταλέντο, όμως οι περισσότεροι εγκαταλείπουν τον πρωταθλητισμό σε πολύ μικρή ηλικία, για να βρουν μια δουλειά που θα τους εξασφαλίζει τα προς το ζην, ή για να αφοσιωθούν στις σπουδές τους.

Ο Παπακωνσταντίνου, που είναι φοιτητής της Βιολογίας, πραγματοποίησε μια εντυπωσιακή κούρσα (με βάρκα του Ναυτικού Ομίλου Αιγυπτιωτών, κι όχι της Εθνικής ομάδας), εξασφαλίζοντας σημαντικό προβάδισμα σχεδόν από τα μισά της διαδρομής. Τερμάτισε σε 7’.21’’.84, χωρίς να απειληθεί σοβαρά από τον Ιταλό, Γκαμπριέλ Σοάρες (7’.24’’.21), και τον Ελβετό, Αντρι Στρούζινα (7’.31’’.23), που έμειναν στη δεύτερη και την τρίτη θέση, αντίστοιχα.

Πλέον, κάνει όνειρα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Το 2024 θα είναι 25 ετών, κι έχει λαμπρό μέλλον μπροστά του. Η πιο παραγωγική περίοδος για έναν κωπηλάτη αρχίζει στα 28 του χρόνια, και μπορεί να διαρκέσει μια δεκαετία. Το σκιφ ελαφρών βαρών, στο οποίο αγωνίστηκε στο Μόναχο, δεν περιλαμβάνεται στο Ολυμπιακό πρόγραμμα, όμως θα επιχειρήσει να συγκροτήσει πλήρωμα για να «τρέξει» στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών, και του χρόνου θα διεκδικήσει την πρόκρισή του στο Παρίσι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News