Ονειρο ήταν και πάει… Το γερμανικό εμπόδιο αποδείχτηκε ανυπέρβλητο για τη γαλανόλευκη ομάδα, η οποία ηττήθηκε 107-96 και αποχαιρέτησε πρόωρα το Βερολίνο.

Τι φταίει και τι διαφορετικό έπρεπε να γίνει θα το κρίνουν οι ειδικοί, ωστόσο ουδείς μπορεί να αμφιβάλλει ότι ο Ιτούδης και οι παίκτες του κατέθεσαν στο παρκέ του «Μερσέντες-Μπενζ Αρίνα» την ψυχή τους και μπόλικο ιδρώτα. Ομως στον αθλητισμό τα πράγματα έτσι είναι. Κάποιος νικάει και κάποιος, μοιραία, χάνει.

Ηταν καλύτεροι ο Σρέντερ και η παρέα του από τους διεθνείς μας; Στο συγκεκριμένο ματς και με τεκμήριο το τελικό σκορ, ναι. Δυστυχώς…

Πολλοί θα σταθούν στην εμφάνιση του Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος θεωρείται –και όχι άδικα– η φιλοσοφική λίθος αυτής της ομάδας. Το στοιχείο εκείνο που μετατρέπει τα μέταλλα σε χρυσάφι. Προσπάθησε να το κάνει και τώρα. Ομως ένας, άντε, δύο με τον Λαρεντζάκη, παίκτες δεν μπορούν να τα βάλουν με δώδεκα…

Το ματς ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς για την Εθνική, με τους Γερμανούς να ευστοχούν σε συνεχόμενα σουτ και να προηγούνται με 10 πόντους (19-9) σε λιγότερο από 4 λεπτά. Βεβαίως, σε αυτό το επίπεδο, όταν ένας παίκτης σουτάρει χωρίς πίεση, το λογικότερο είναι να στείλει τη μπάλα στο καλάθι. Η περιφερειακή μας άμυνα, προφανώς, δεν ήταν αυτή που έπρεπε και ο Ιτούδης ζήτησε άρον άρον το πρώτο του τάιμ άουτ για να συνεφέρει τους παίκτες του.

Παρότι ο γερμανικός «βομβαρδισμός» συνεχίστηκε με αδιανόητη ευστοχία (στα επίπεδα του 80%), η ελληνική ομάδα βρήκε τους τρόπους να ανταποδώσει, κυρίως χάρη στον Γιάννη Αντετοκούνμπο, και να διατηρηθεί σε απόσταση βολής. Σχεδόν 2 λεπτά πριν από το τέλος της πρώτης περιόδου, η διαφορά μειώθηκε στην ελάχιστη τιμή της (28-27).

Ολα από την αρχή, λοιπόν…

Η δεύτερη περίοδος ξεκίνησε με πολύ πιο φυσιολογικά ποσοστά ευστοχίας για τους Γερμανούς (αποτέλεσμα της βελτίωσης της ελληνικής άμυνας και του «κοντού» σχήματος που επέλεξε ο Ιτούδης) αν και διατηρούσαν σταθερά ένα προβάδισμα 4-5 πόντων. Ομως με τον Λαρεντζάκη να πραγματοποιεί εξαιρετική εμφάνιση σε αυτό το σημείο του αγώνα και τον Ντόρσεϊ να ανεβάζει την απόδοσή του, η διαφορά ροκανίστηκε και 3.40 πριν το τέλος του πρώτου μέρους, η Ελλάδα ισοφάρισε (44-44), έβγαλε φλας και προσπέρασε για πρώτη φορά. Οχι για πολύ, όμως…

Οι Γερμανοί πάλι με τρίποντα (είχαν 11/17 δύο λεπτά πριν το τέλος του ημιχρόνου) πήραν το προβάδισμα, όμως οι παίκτες του Ιτούδη είχαν τις απαντήσεις που απαιτούνταν ώστε να κρατηθούν κοντά στο σκορ και να περάσουν μπροστά στο τέλος του ημιχρόνου (61-57). Κερασάκι στην τούρτα ένα buzzer beater τού Σλούκα πίσω από τη μεσαία γραμμή, πλάγια και υπό ασφυκτική πίεση. Σημάδι; Πολύ καλό για να είναι αλήθεια…

Το δεύτερο μέρος άρχισε όπως και το πρώτο, με τους Γερμανούς πιο συγκεντρωμένους και με ένα σερί 20-1 η διαφορά ξέφυγε από τον έλεγχο της Εθνικής. Τέσσερα λεπτά πριν από το τέλος της τρίτης περιόδου, ουδείς θα πόνταρε τα λεφτά του σε ανατροπή της κατάστασης. Ισως μόνο ο Λαρεντζάκης, ο οποίος ήταν κάτι παραπάνω από μαχητικός. Ισως και ο Γιάννης που με προσωπικές ενέργειες προσπαθούσε να κρατήσει ζωντανές τις όποιες ελπίδες της Εθνικής. Επί μέρους σκορ 26-14 και συνολικό 83-71. Διαφορά 12 πόντων έχει ανατραπεί πολλές φορές στο παρελθόν και εμείς είχαμε μπροστά μας ακόμη δέκα λεπτά. Ομως η εικόνα της γαλανόλευκης δεν άφηνε περιθώρια για μεγάλες προσδοκίες. Κάτι έπρεπε να αλλάξει και μάλιστα θεαματικά…

Και δυστυχώς, δεν άλλαξε τίποτα. Οι Γερμανοί συνέχισαν την εκνευριστική ευστοχία τους, οι παίκτες του Ιτούδη δεν μπόρεσαν να αποβάλουν το άγχος που μεγάλωνε όσο κυλούσαν τα δευτερόλεπτα, ήρθε και η αποβολή του Αντετοκούνμπο με δύο αντιαθλητικά φάουλ πέντε λεπτά πριν τη λήξη και η τελετή έλαβε τέλος. Η τελευταία κόρνα της γραμματείας βρήκε τη γαλανόλευκη κερκίδα βουβή…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News