Εξακολουθεί να επιμένει, ο Εμανουέλ Μακρόν, να προσπαθεί να οδηγήσει στον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία μέσω της διπλωματίας της ειρήνης. Οι προθέσεις του, ωστόσο, και οι σχετικές προσπάθειες που καταβάλλει προκαλούν ποικίλες αντιδράσεις.

Ο Ντμίτρο Κουλέμπα, για παράδειγμα, ο υπουργός Εξωτερικών της Ουκρανίας επέκρινε με οξύτητα τη στάση του γάλλου προέδρου, δηλώνοντας πως «η Γαλλία ταπεινώνει μόνον τον εαυτό της όταν προειδοποιεί κατά της ταπείνωσης της Ρωσίας». Επειτα από περισσότερες από εκατό ημέρες πολέμου, οι επισκέψεις του Μακρόν στη Μόσχα και οι τηλεφωνικές του συνομιλίες με τον Βλαντίμιρ Πούτιν κατέληξαν να αποτελούν αντικείμενο χλεύης και στη Ρωσία. 

«Διάβασα πρόσφατα ότι ο Μακρόν μετρούσε πόση ώρα μιλούσε στο τηλέφωνο με τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Πριν από κάθε κλήση, φωτογραφίζεται [από την επίσημη φωτογράφο του Ελιζέ Σοαζί Ντε Λα Μουοσονιέρ]», είπε ο Ενρι Σαρνταριάν, κύριος πολιτικός αναλυτής του κρατικού και άκρως φιλοκυβερνητικού ρωσικού τηλεοπτικού σταθμού Rossiya 1, συνομιλώντας με τον Βλαντίμιρ Σολοβιόφ, τον πιο επιφανή από τους παρουσιαστές του σταθμού. «Ο Μακρόν τηλεφωνεί συνέχεια! Ο Πούτιν δεν απαντά όλες τις κλήσεις του!… Εχουμε τώρα μια νέα λέξη: «μακρονίζω»: σημαίνει τηλεφωνώ συχνά, χωρίς λόγο», απάντησε ο Σολοβιόφ, γελώντας στο στούντιο. 

Ομως αποτελεί γεγονός πως έως σήμερα όλες οι προσεκτικά διατυπωμένες δηλώσεις της Γαλλίας, οι εκκλήσεις για άμεση κατάπαυση του πυρός και διαμόρφωση μιας στρατηγικής που θα επιτρέψει στη Ρωσία και στον Πούτιν να οπισθοχωρήσουν δίχως να ταπεινωθούν, δεν έχουν φέρει κανένα αποτέλεσμα.

Η γοητεία δεν φτάνει

«Οπως πολλοί πριν από αυτόν, ο Μακρόν, ο οποίος τον περασμένο μήνα αποφάσισε να διαλύσει το γαλλικό διπλωματικό σώμα, ούτως ώστε οποιοσδήποτε δημόσιος υπάλληλος ή ταλαντούχος πολίτης να μπορεί πλέον να εκπροσωπεί τη Γαλλία στο εξωτερικό, μόλις έπεσε πάνω στον τοίχο των διαπραγματεύσεων με ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Η περίφημη γοητεία του, που τον βοήθησε τόσο πολύ στο να πετύχει το στόχο του στο Ελιζέ, μπορεί να λειτουργεί στη γαλλική πολιτική – αλλά όχι στον πραγματικό κόσμο», υποστηρίζει σε ανάλυσή της η (γαλλίδα) αρθρογράφος της βρετανικής συντηρητικής Telegraph, Αν-Ελιζαμπέτ Μουτέ.  

Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι ο γάλλος πρόεδρος είναι φιλοπουτινικός, ούτε πως συμμερίζεται τον δομικό αντιαμερικανισμό που χαρακτηρίζει σημαντικό κομμάτι της γαλλικής ελίτ. Σύμφωνα με την Μουτέ ο Εμανουέλ Μακρόν «είναι ένας πολιτικός οπορτουνιστής, όχι ένας ιδεολόγος. Αρχές έχει λίγες και αυτές είναι πάντα προσαρμοστικές». Συγχρόνως, όμως, γνωρίζει πολύ καλά πως η γαλλική κοινή γνώμη στηρίζει την Ουκρανία λιγότερο αποφασιστικά σε σχέση με την κοινή γνώμη στη Βρετανία ή στην Πολωνία.  

Η αρθρογράφος της Telegraph εξηγεί πως στη Γαλλία κυρίαρχη δεν είναι η γνώμη σύμφωνα με την οποία στο πλαίσιο του πολέμου που μαίνεται, μία χώρα, η Ουκρανία, δέχεται επίθεση από μία άλλη, τη Ρωσία. Πολλοί υποστηρίζουν πως το Κίεβο πρέπει να παραχωρήσει το Ντονμπάς, «το οποίο είναι ούτως ή άλλως ρωσικό». Εξίσου πολλοί, εάν όχι περισσότεροι, υπογραμμίζουν πως «η Γαλλία δεν πρέπει να παρασυρθεί από τους Ουκρανούς σε έναν παγκόσμιο πόλεμο».

Παρασκηνιακή δράση

«Η Ρωσία εργάστηκε επί χρόνια, προσεχτικά και έξυπνα, για να πάρει με το μέρος της κομμάτια του γαλλικού πολιτικού, θρησκευτικού και πνευματικού κόσμου», εξηγεί η Μουτέ. Σε αυτό το πλαίσιο ρωσικές δεξαμενές σκέψεις προσέλαβαν ευρωσκεπτικιστές ακαδημαϊκούς και ρωσικά ΜΜΕ (το γαλλικό RT και το Sputnik που πλέον, δεν λειτουργούν) προσέφεραν σε γάλλους παρουσιαστές εκπομπές ολόκληρες έναντι αδράς αμοιβής ενώ γάλλοι πολιτικοί, αριστεροί και δεξιοί, προσκαλούνταν σε συνέδρια στη Μόσχα και στη Αγία Πετρούπολη.  

Ο γαλλικός στρατός εξυμνεί τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και τη δράση της γαλλοσοβιετικής μοίρας Normandie-Niemen στο Ανατολικό Μέτωπο, φτάνοντας, μάλιστα, στο σημείο να προβεί ακόμη και σε μια επαναξιολόγηση της οπισθοχώρησης του Ναπολέοντα στη Ρωσία.

Ο Πιερ Μαλινόφσκι, πρώην βοηθός του Ζαν-Μαρί Λεπέν στο ευρωκοινοβούλιο, συνέστησε ένα «Ιδρυμα για την Ανάπτυξη Γαλλο-ρωσικών Ιστορικών Πρωτοβουλιών», το οποίο οργάνωσε «ανασκαφές» στα πεδία των μαχών της Γαλλικής Εισβολής στη Ρωσία (1812) και του Κριμαϊκού πολέμου, με στόχο τον επαναπατρισμό των λειψάνων «γάλλων ηρώων» στη Γαλλία.

Κορυφαίοι εκπρόσωποι της Καθολικής Εκκλησίας της Γαλλίας προσκλήθηκαν σε οικουμενικές εκδηλώσεις στον «ολοκαίνουργο Καθεδρικό Ναό Αγίας Τριάδας του Πούτιν, ένα μάλλον άσχημο μοντέρνο κτίριο με κραυγαλέους χρυσούς τρούλους που έχτισε ο γάλλος αρχιτέκτονας Ζαν-Μισέλ Βιλμότ, κοντά στον Πύργο του Αϊφελ», αναφέρει η Μουτέ.

Οσον αφορά τους πάσης φύσεως σχολιαστές και πολιτικούς αναλυτές που διάκεινται ευμενώς απέναντι στη Ρωσία, η επιρροή όλων όσοι τάσσονται αναφανδόν υπέρ της Μόσχας έχει αρχίσει να μειώνεται, αλλά εξακολουθούν να μιλούν και να ακούγονται οι αποκαλούμενοι «Poutinolâtres» ενώ σε πολλές περιοχές εξακολουθεί να επικρατεί η άποψη πως «δεν πρέπει να εκτεθούμε σε κινδύνους για μια μικρή χώρα για την οποία γνωρίζουμε λίγα». Για ακόμη μια φορά, η Πολωνία και η Βρετανία μας δείχνουν τι σημαίνει ηθικό θάρρος, καταλήγει η γαλλίδα αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας.