Αυτό που συνέβη εφέτος με την Ιταλία στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν έχει ξανασυμβεί. Ποτέ! Μπαίνοντας στην τελευταία ημέρα των Αγώνων, οι ιταλοί αθλητές και οι ιταλίδες αθλήτριες είχαν κατακτήσει 39 μετάλλια (τελικά έφτασαν τα 40), προσπερνώντας παραδοσιακές ευρωπαϊκές δυνάμεις στον αθλητισμό, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, και ξεπερνώντας τη συγκομιδή των Ολυμπιακών Αγώνων της Ρώμης το 1960, όταν —σε λιγότερα αθλήματα είναι αλήθεια, αλλά και πάλι— είχαν κατακτήσει 36 μετάλλια.

Το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε η ιταλική ομάδα στη σκυταλοδρομία 4χ100 στους άνδρες —λίγες ημέρες μετά τον θρίαμβο στα 100 μ. του Ιταλοαμερικανού Μαρσέλ Τζέικομπς— ήρθε απλώς να επισφραγίσει ένα καταπληκτικό ιταλικό καλοκαίρι, που ξεκίνησε με την επιτυχία της Σκουάντρα Ατζούρα στο Euro και συνεχίστηκε με τις πολλές και μεγάλες νίκες των αθλητών της γείτονος στο Τόκιο.

Τι συνέβη; Πώς η Ιταλία κατάφερε να έχει φτάσει την επίδοση των 28 μεταλλίων του Ρίο ντε Τζανέιρο (2016) και του Λονδίνου (2012), μέσα σε μόλις 10 ημέρες στους Αγώνες και να προσθέσει άλλα 11 (!) μέσα σε άλλες τρεις ημέρες; Πώς μια χώρα, που 17 μήνες πριν βίωνε μια εθνική τραγωδία με χιλιάδες νεκρούς από τον κορονοϊό, εμφανίστηκε στο Τόκιο τόσο δυνατή;

Κάποιοι διάβασαν σε αυτές τις επιτυχίες έναν θρίαμβο της πολυπολιτισμικής Ιταλίας. Δεν έχουν άδικο, ιδίως αν δεις την καταπληκτική ομάδα των 4χ100 που νίκησε την Παρασκευή στο νήμα τους Βρετανούς —τα μέλη της ομάδας αυτής αποτελούν «πιστή απεικόνιση της αλλαγής και προόδου της σημερινής ιταλικής κοινωνίας», σημείωσε στην ανταπόκρισή του για την Deutsche Welle ο Θόδωρος Ανδρεάδης Συγγελάκης.

Δύο από τους τέσσερις σπρίντερ, ο Λορέντσο Πάτα και ο Φιλίπο Τόρτου, κατάγονται από την Σαρδηνία, μια από τις φτωχότερες περιοχές της χώρας. Ο Πάτα, 21 ετών, ασχολείται με τον στίβο τα τελευταία πέντε χρόνια, ενώ  ο Τόρτου θεωρείται από τα μεγαλύτερα ταλέντα, είναι ο πρώτος Ιταλός που έτρεξε τα 100 μέτρα σε λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα. Οι άλλοι δυο αθλητές είναι ο Μαρσέλ Τζέικομπς και ο Εσεόζα Φοστίνε Ντεζάλου. Ο Τζέικομπς θριάμβευσε ήδη στα 100 μ. και κατάφερε να πετύχει μια ακόμη ολυμπιακή νίκη στη σκυταλοδρομία, θέτοντας ένα νέο επίτευγμα στη μετά-Μπολτ εποχή του στίβου. Ιταλίδα η μητέρα του, αμερικανός στρατιωτικός ο πατέρας του. Γεννήθηκε στο Τέξας και στην συνέχεια ήρθε να ζήσει με την μητέρα του στην Βιτσέντσα. Παιδί μεικτού ζευγαριού, όταν ήταν μικρός προσπαθούσε να καταλάβει τι το διαφορετικό έχει από τα άλλα παιδιά. Είχε απλώς περισσότερες δυνατότητες και ευτυχώς οι καιροί αλλάζουν.

Ο Εσεόσα Φοστίνε Ντεζάλου εξάλλου στην Ιταλία είναι για όλους απλά ο «Φάουστο». Γεννήθηκε από νιγηριανούς μετανάστες γονείς και μπόρεσε να πάρει την ιταλική υπηκοότητα μόλις στα 18 του χρόνια (εδώ θυμίζει σε πολλά —σε πάρα πολλά— τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, τον οποίο το ελληνικό κράτος αναγνώρισε μόνο όταν ήταν να πάει στο NBA).

Οι «εξαιρέσεις» του lockdown

Αλλά είναι μόνο αυτό; Οι επιτυχίες των Ιταλών στο Τόκιο ήταν απλώς το απότοκο της εξέλιξης και ενδυνάμωσης της ιταλικής κοινωνίας που και αυτή κάποια στιγμή, σύντομα, θα πρέπει να δει τι θα κάνει με τα παιδιά των μεταναστών;

«Αυτοί ήταν οι καλύτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες όλων των εποχών για την Ιταλία» θριαμβολόγησε ο Τζοβάνι Μαλάγκο, πρόεδρος της Ιταλικής Ολυμπιακής Επιτροπής. «Είμαι υπερήφανος για όλη την αποστολή, για αυτήν την καταπληκτική ομάδα που έδωσε στην Ιταλία μεγάλη χαρά, μετά και το Euro, γεμίζοντας με θετικά συναισθήματα τους Ιταλούς που υπέφεραν τόσο τα τελευταία χρόνια λόγω της Covid-19».

Όπως ωστόσο σημείωσε σε ανάλυσή του το Reuters, ήταν ακριβώς και αυτό, η Covid-19, που έδωσε τελικά στην Ιταλία ένα προβάδισμα στο Τόκιο.

Τούτο διότι ενώ άλλες χώρες είχαν κλείσει γυμναστήρια, πισίνες και στάδια, η Ιταλία παρείχε εξαιρέσεις για περίπου 250 διακεκριμένους αθλητές ώστε να συνεχίσουν να προπονούνται όσο περισσότερο μπορούν τους τελευταίους 18 μήνες.

Ένας από αυτούς που ουσιαστικά δεν έμειναν χωρίς ούτε μία ημέρα προπόνηση, ήταν, σύμφωνα με το Reuters, ο ιταλός άλτης Τζιανμάρκο Ταμπέρι, ο οποίος κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο άλμα εις ύψος και το μοιράστηκε με τον Μουτάζ Εσα Μπαρσίμ από το Κατάρ. Ο Ταμπέρι έχασε μόλις δύο εβδομάδες προπόνησης στους 18 μήνες που μεσολάβησαν από το φονικό ξέσπασμα της πανδημίας μέχρι τους Αγώνες. Ολη η Ιταλία είχε τεθεί σε ένα ασφυκτικό lockdown, αλλά αυτός μπορούσε να προπονείται. Οπως και πολλοί άλλοι ελίτ αθλητές.

Έτσι, από την ποδηλασία ως την ιστιοπλοΐα και από την ξιφασκία ως το καράτε και βεβαίως τον στίβο, τα χρυσά μετάλλια συνέχιζαν να έρχονται για την Ιταλία σε αυτούς τους Αγώνες —συνολικά η χώρα πανηγύρισε μετάλλιο σε 16 από τα 33 αθλήματα της διοργάνωσης και δεν υπήρξε ούτε μία ημέρα που να μην είχε μια τέτοια επιτυχία.

Κάποιοι το είχαν μαντέψει νωρίτερα, ότι η Ιταλία θα τα πήγαινε πολύ καλά στο Τόκιο: συνολικά 384 αθλητές και αθλήτριες είχαν καταφέρει να προκριθούν σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες, περισσότεροι και από τους 367 που είχαν συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004.

Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον παράγοντα χρήμα: εφέτος ο κάθε ιταλός χρυσός Ολυμπιονίκης θα λάβει 180.000 ευρώ πριμ, τα τριπλάσια σε σχέση με έναν Γάλλο και τα οκταπλάσια σε σύγκριση με έναν Γερμανό…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News