Ένα συναρπαστικό ρεπορτάζ των New York Times αποκαλύπτει όλο το παρα-εμπόριο των καθημερινών συντεταγμένων μας από «αθώες εφαρμογές» που χρησιμοποιούμε στα κινητά μας.

Μια 46χρονη δασκάλα έδωσε άδεια στην αμερικανική εφημερίδα να ελέγχει για τέσσερις μήνες τα δορυφορικά και επίγεια δεδομένα που έστελνε το κινητό της.

«Η Λίζα Μάρτζιν είναι δασκάλα. Φεύγει από το σπίτι της στις 7 π.μ. και διανύει περίπου 20 χιλιόμετρα μέχρι το σχολείο όπου μένει μέχρι αργά το απόγευμα. Είναι η μόνη που κάνει ακριβώς αυτό το δρομολόγιο κάθε ημέρα. Μία εφαρμογή στο κινητό της συλλέγει τα δεδομένα για τις συντεταγμένες της και τα πουλά εν αγνοία της. Καταγράφει τα σημεία που βρίσκεται, ακόμα και κάθε δύο δευτερόλεπτα. Η ίδια βρίσκει ενοχλητική αυτή την συλλογή πληροφοριών», σημειώνει το εκτενές δημοσίευμα.

«Είναι η σκέψη ότι άλλοι μαθαίνουν προσωπικές πληροφορίες για σένα που δεν θα ήθελες να γνωρίζει κανείς», δηλώνει η Μάρτζιν, την οποία οι εφαρμογές του κινητού της την εντοπίζουν άμεσα ενώ πηγαίνει στον δερματολόγο της για μία μικρή επέμβαση, ενώ βγάζει βόλτα τον σκύλο της ή περνά τη νύχτα στο σπίτι του πρώην της.

Καθώς όμως η τεχνολογία εντοπισμού γίνεται πιο ακριβής, η παρακολούθηση των καθημερινών μας συνηθειών αποδεικνύεται όλο και πιο λεπτομερειακή.

Στους τέσσερις μήνες που οι NYT παρακολουθούσαν την θέση της Μάρτζιν, συσσωρεύθηκαν 8.600 ακριβείς συντεταγμένες – κατά μέσο όρο μία φορά κάθε 21 λεπτά της ώρας, σε διάστημα 120 ημερών. Οι εφαρμογές του κινητού της έκαναν την Μάρτζιν ορατή σε κάθε της δραστηριότητα, σαν τον Τρούμαν Μπέρμπανκ, τον ήρωα της ταινίας «Τρούμαν Σόου: Ζωντανή μετάδοση».

Το παρα-εμπόριο των συντεταγμένων

Στις ΗΠΑ, τουλάχιστον 75 εταιρείες λαμβάνουν ανώνυμες αλλά ακριβείς πληροφορίες για τη θέση των χρηστών smartphone και στη συνέχεια τις πωλούν, σύμφωνα με τους NYT.

Αρκετές από αυτές τις εταιρείες υποστηρίζουν ότι παρακολουθούν ακόμη και 200 εκατομμύρια κινητά στις ΗΠΑ – αριθμός διπλάσιος από τον αντίστοιχο περσινό.

Η βάση δεδομένων που ελέγχθηκε από τους NYT διατηρεί αρχεία για την παραμικρή κίνηση του καθενός από τους ανθρώπους αυτούς, ανανεώνοντας τα στοιχεία ακόμα και 14.000 φορές μέσα σε ένα 24ωρο.

Αυτές οι εταιρείες πουλούν, χρησιμοποιούν και αναλύουν τα δεδομένα για λογαριασμό διαφημιστών ή ακόμα και επενδυτικών fund που θέλουν να συλλέξουν πληροφορίες για την καταναλωτική συμπεριφορά του κάθε χρήστη -και πως να είναι διαφορετικά, όταν η αγορά των στοχευμένων διαφημίσεων με βάση την τοποθεσία και τις συνήθειες των χρηστών είναι ιδιαίτερα επικερδής, με ετήσιο κύκλο που ξεπερνά τα 21 δισεκατομμύρια δολάρια;

Για παράδειγμα, το δίκτυο Foursquare επαναπροσδιορίστηκε ως εταιρεία πώλησης δεδομένων θέσης, επισημαίνει το άρθρο.

Όπως παρατηρούν οι NYT, «πολύ συχνά οι εξηγήσεις που δίνονται στους χρήστες για να αποσπάσουν την συγκατάθεσή τους είναι είτε ελλιπείς, είτε παραπλανητικές. Μια εφαρμογή μπορεί να υποστηρίζει ότι, με την άδειά τους, θα τους βοηθήσει στις πληροφορίες για την κίνηση στους δρόμους, χωρίς να αναφέρει ότι μοιράζεται και πουλά τα δεδομένα αυτά, ένα στοιχείο που κρύβεται σε μία ασαφή ενημέρωση για την πολιτική προσωπικών δεδομένων».

«Τα δεδομένα για τη θέση μας μπορούν να αποκαλύψουν τις πιο προσωπικές πληροφορίες για την ζωή κάποιου – είτε επισκέπτεται κάποιον ψυχίατρο είτε παρακολουθεί κάποια συνάντηση ανώνυμων αλκοολικών», λέει ο Δημοκρατικός γερουσιαστής από το Όρεγκον, Ρον Γουάιντεν, που έχει προτείνει τον νομοθετικό έλεγχο και περιορισμό της συλλογής και πώλησης τέτοιων δεδομένων.

«Δεν είναι σωστό να μένουν οι καταναλωτές στο σκοτάδι, χωρίς να είναι σε θέση να κάνουν τίποτα», προσθέτει ο Γουάιντεν, ειδικά σε περιπτώσεις που αφορούν σε ζητήματα υγείας.

Λόγου χάρη, η διαφημιστική εταιρεία Tell All Digital, διεξάγει καμπάνιες για δικηγόρους που αναλαμβάνουν υποθέσεις τραυματισμών, στοχεύοντας ανώνυμα αλλά και στοχευμένα όσους επισκέπτονται τους θαλάμους «Έκτακτων Περιστατικών» σε νοσοκομεία, φυλακές, σχολεία, στρατιωτικές βάσεις, πυρηνικοί σταθμοί και ακόμα και τόποι εγκλημάτων.

«Ένας άνθρωπος, πιθανότατα ντετέκτιβ, φτάνει αργά το βράδυ σε χώρο που έχει σημειωθεί δολοφονία, μετά πηγαίνει στο κοντινό νοσοκομείο και ύστερα επιστρέφει στο αστυνομικό τμήμα», αναφέρει το άρθρο.

Σύμφωνα με την εταιρεία ανάλυσης δεδομένων MightySignal, υπάρχουν εκατοντάδες εφαρμογές που περιέχουν κώδικα γεωγραφικού εντοπισμού.

Περισσότερες από 1.200 τέτοιες εφαρμογές κυκλοφορούν στο «οικοσύστημα» των Android ενώ περίπου διακόσιες λειτουργούν στο λογισμικό iOS της Apple.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News