Επιστρέφοντας στις προπονήσεις μετά το τριήμερο ρεπό τους, οι παίκτες της Νιούκαστλ δέχτηκαν την επίσκεψη του νέου τους «αφεντικού». Η Αμάντα Στέιβλι εμφανίστηκε στις αθλητικές εγκαταστάσεις του συλλόγου, το απόγευμα της Δευτέρας, φορώντας τζιν παντελόνι κι ένα στενό μπλε πουλόβερ, που αναδείκνυαν το καλλίγραμμο σώμα της. Η εκτελεστική διευθύντρια της PCP Capital Partners, η οποία συνοδευόταν από τον σύζυγό της, Μεχράντ Γκοντούσι, σπανίως αποχωρίζεται τα πανάκριβα μοντελάκια της -σχεδόν αποκλειστικά του οίκου Chanel, αφού ο Καρλ Λάνγκερφελντ υπήρξε προσωπικός της φίλος-, όμως αυτή η δαιμόνια γυναίκα, που φημίζεται για την ικανότητά της να στέλνει τα σωστά «μηνύματα», είχε τους λόγους της. Προορίζεται για CEO της Νιούκαστλ, και ήθελε να δείξει σε όλους ότι είναι «και του λιμανιού».

Αφού μεσολάβησε, ώστε ο σύλλογος να περάσει σε αραβικά χέρια, όπως είχε κάνει και στην εξαγορά της Μάντσεστερ Σίτι από τον σεΐχη Μανσούρ, η 47χρονη επιχειρηματίας -η «Σιδηρά Κυρία του σύγχρονου αγγλικού ποδοσφαίρου», όπως την έχει χαρακτηρίσει το BBC- αναλαμβάνει τώρα τη μεταμόρφωση αυτής της μικρομεσαίας ομάδας της βορειοανατολικής Αγγλίας σε ευρωπαϊκή υπερδύναμη των γηπέδων. Πρώτα πρέπει να επιλέξει τον προπονητή που θα αντικαταστήσει (άμεσα) τον Στιβ Μπρους. Ο οποίος, περιμένοντας την απόλυσή του, δεν εμφανίστηκε στη χθεσινή προπόνηση – συνάντηση. Επειτα, τον Ιανουάριο, να φροντίσει ώστε τα πρώτα 200 εκατομμύρια λίρες που θα δαπανηθούν για την ενίσχυση του ρόστερ, να «πιάσουν τόπο».

Τα αγγλικά media τη λατρεύουν, από την εποχή που περίμεναν ότι θα παντρευόταν τον πρίγκιπα Αντριου, με τον οποίο διατηρούσε δεσμό στις αρχές της χιλιετίας. Θεωρούν πως μια γυναίκα που τα έχει καταφέρει με ό,τι καταπιάστηκε μέχρι σήμερα (μεταξύ άλλων, τη διάσωση της Barclays το 2008), μπορεί να πετύχει και στο κουμάντο ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου. Αλλο είναι το αγωνιώδες ερώτημα που θέτουν, μετά την εξαγορά της Νιούκαστλ από το Ταμείο Δημοσίων Επενδύσεων της Σαουδικής Αραβίας: πόσους, ακόμη, ξένους επενδυτές μπορεί να «αντέξει» η Πρέμιερ Λιγκ, χωρίς να χάσει όλα αυτά που την κάνουν ξεχωριστή σε ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό κόσμο.

Η «παγκοσμιοποίηση» του αγγλικού πρωταθλήματος άρχισε στα τέλη της δεκαετίας των ’90s, με τους πιο δημοφιλείς συλλόγους του Νησιού να πέφτουν, ο ένας μετά τον άλλον, στα χέρια Ρώσων, Αράβων, Αμερικανών και Ασιατών. Από τους 20 που συμμετέχουν στην εφετινή Πρέμιερ Λιγκ, μόνον έξι έχουν απομείνει με βρετανούς ιδιοκτήτες: η Τότεναμ (ENIC Group), η Μπράιτον, η Μπέρνλι, η Γουέστ Χαμ, η Μπρέντφορντ και η Νόριτς, που είναι εταιρεία λαϊκής βάσης.

– Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εξαγοράστηκε το 2005 από τον αμερικανό δισεκατομμυριούχο, Μάλκομ Γκλέιζερ, και τώρα ανήκει στους κληρονόμους του.
– Αμερικανικός όμιλος κατέχει και τη Λίβερπουλ, από το 2010: η Fenway Sports Group, των Τζον Χένρι και Τομ Γουέρνερ. Οπως και την Αρσεναλ, από το 2007: η Kroenke Sports & Entertainment, του Σταν Κρόνκε.
– Η Μάντσεστερ Σίτι έχει περάσει σε fund του Αμπου Ντάμπι (από το 2008), ενώ υπάρχουν και μικρότεροι μέτοχοι (Αμερικανοί και Κινέζοι).
– Η Λέστερ αποκτήθηκε το 2010 από το κονσόρτιουμ Asian Football Investments, του Ταϊλανδού Βιτσάι Σριβαντχαναπράμπχα. Μετά τον θάνατό του πέρασε στον γιο του, Αϊγιαβάτ.
– Δύο από τους τρεις ιδιοκτήτες της Κρίσταλ Πάλας είναι Αμερικανοί.
– Η Αστον Βίλα ανήκει κατά το ήμισυ στον Γουές Εντενς, συνιδιοκτήτη των Μιλγουόκι Μπακς. Το άλλο 50% κατέχει ο Αιγύπτιος Νασέφ Σαουίρις.
– Η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ αγοράστηκε το 2013 από Σαουδάραβες, όπως και η Νιούκαστλ προ ημερών.
– Κινέζοι κατέχουν τα πλειοψηφικά πακέτα στη Σαουθάμπτον και τη Γουλβς.
– Στον Ιρανό Φαρχάντ Μοσίρι ανήκει η Εβερτον, από το 2016.
– Σε Ρώσους, η Τσέλσι από το 2003 και η Μπόρνμουθ από το 2011.
– Σε Ιταλούς, η Γουότφορντ και η Λιντς.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην Τσάμπιονσιπ, τη Β’ Κατηγορία του αγγλικού πρωταθλήματος, όπου θα συναντήσει κανείς και επενδυτές από την Ινδία, το Πακιστάν, τη Μαλαισία, ή την Αίγυπτο. Αλλά και τον Βαγγέλη Μαρινάκη (Νότιγχαμ Φόρεστ).

Οι μεγιστάνες και οι τεράστιοι επενδυτικοί όμιλοι που εξαγόρασαν συλλόγους της Πρέμιερ Λιγκ έσπειραν δισεκατομμύρια, συμβάλλοντας στη μεγαλύτερη άνθιση που γνώρισε, ποτέ, το αγγλικό ποδόσφαιρο. Οι ομάδες των ξένων μονοπώλησαν τους τίτλους, την τελευταία δεκαετία, ενώ το Νησί έκανε αισθητή την παρουσία του και στα Κύπελλα Ευρώπης (Τσάμπιονς και Γιουρόπα Λιγκ). Τα τηλεοπτικά δικαιώματα των αγώνων πουλήθηκαν σε τιμές – ρεκόρ σε όλο τον Κόσμο. Μέχρι στιγμής, τα χρήματα των ξένων έφεραν αγωνιστική ευημερία. Καμία έκπληξη. Ταυτοχρόνως, όμως, ο κίνδυνος αλλοτρίωσης του αγγλικού φούτμπολ όλο και μεγαλώνει.

Το παιχνίδι που οι Αγγλοι καμαρώνουν ότι εκείνοι εφηύραν, έχει αρχίσει να ξεφεύγει από τον έλεγχό τους μέσα στο ίδιο τους το «σπίτι». Στην ολομέλεια της Πρέμιερ Λιγκ, οι ξένοι ιδιοκτήτες αποτελούν την πλειοψηφία. Προς το παρόν, σέβονται τους κανόνες όπως τους βρήκαν. Αλλά αυτό δεν θα κρατήσει για πάντα. Σε αυτήν την περίπτωση, οι αγγλικές ομάδες, που παραδοσιακά είναι κάτι περισσότερο από ποδοσφαιρικές επιχειρήσεις, παίζοντας και κοινωνικό ρόλο, θα βρεθούν στο έλεος των διοικήσεών τους, που θεωρούν το κέρδος ως αυτοσκοπό.

Σήμερα, για παράδειγμα, οι σύλλογοι προσφέρουν στις τοπικές κοινωνίες ποικιλοτρόπως: υποστηρίζουν άπορες οικογένειες, πραγματοποιούν δωρεές σε νοσοκομεία, ανακαινίζουν σχολεία, παραχωρούν τα γήπεδά τους για να χρησιμοποιηθούν ως εμβολιαστικά κέντρα κατά της Covid-19. Δέχονται να μοιράζονται ένα μέρος από τα τηλεοπτικά τους έσοδα με τις χαμηλότερες επαγγελματικές κατηγορίες. Δεν μεταδίδουν αγώνες τους από τις 14:45 έως τις 17:15 (ώρα Αγγλίας) κάθε Σάββατο, προκειμένου να μην ερημώσουν τα γήπεδα των τοπικών πρωταθλημάτων. Παίζουν και στις Γιορτές. Κρατούν ήθη και έθιμα που κάνουν το αγγλικό ποδόσφαιρο να φαίνεται πιο αλτρουϊστικό, πιο αγνό στα μάτια των απανταχού φιλάθλων.

Τι θα συμβεί, άραγε, αν μια μέρα οι ξένοι επενδυτές προτάξουν τα οικονομικά τους συμφέροντα, αδιαφορώντας για τις παραδόσεις δεκαετιών; Εάν, λόγω διαφορετικής θρησκείας ή κουλτούρας, καταργήσουν τις γυναικείες ομάδες που διατηρούν οι σύλλογοι; Ή αν σκαρφιστούν κάποια καινούργια European Super League, για να μεγιστοποιήσουν την απόδοση των κεφαλαίων τους;

Χάρη στους Αραβες, τους Κινέζους, τους Αμερικανούς, ή τους Ρώσους, η Πρέμιερ Λιγκ αναπτύχθηκε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, ακόμη και στα πολύ δύσκολα για την Ευρώπη χρόνια. Τώρα, όμως, αυτός ο κατακλυσμός των επενδύσεων που προήλθαν από πολύ μακρινούς και διαφορετικούς πολιτισμούς, απειλεί να πνίξει τον χαρακτήρα της: όλα όσα την καθιέρωσαν στη συνείδηση των φιλάθλων ως το κορυφαίο πρωτάθλημα του Κόσμου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News