Την ώρα που ο 27χρονος βραζιλιάνος αρχηγός της, Μπρούνο Γκιμαράες, σήκωσε στον ουρανό του «Γουέμπλεϊ» το τρόπαιο του Λιγκ Καπ, ο χρόνος πάγωσε για τη Νιούκαστλ. Ηταν η στιγμή που ο σύλλογος -ένας από τους δημοφιλέστερους στην Αγγλία- περίμενε 70 ολόκληρα χρόνια.

Την τελευταία φορά που οι «Καρακάξες» πανηγύρισαν έναν εγχώριο τίτλο, το Κύπελλο Αγγλίας, το ημερολόγιο έγραφε 7 Μαΐου 1955. Η Βασίλισσα Ελισάβετ ήταν 27 ετών και είχε ανέβει στο θρόνο μόλις δύο χρόνια πριν. Στην Ελλάδα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν είχε γίνει, ακόμη, πρωθυπουργός. Στη διάρκεια αυτών των επτά δεκαετιών η Νιούκαστλ έδωσε 2.759 ματς και έχασε όλους τους τελικούς που έπαιξε, εκτός από έναν. Το Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων που κατέκτησε το 1969, σε μια διοργάνωση που δεν υφίσταται πλέον, ήταν η μόνη χαρά που είχε γευτεί.

Ολοι όσοι φορούσαν ασπρόμαυρα στο εμβληματικό λονδρέζικο γήπεδο το βράδυ της Κυριακής, ανέμιζαν τα κασκόλ τους, τραγουδούσαν και φώναζαν συνθήματα, αλλά τα μάτια τους ήταν δακρυσμένα στο τέλος του αγώνα. Ηταν μεθυσμένοι από τον ανέλπιστο θρίαμβο (η Λίβερπουλ ήταν το ξεκάθαρο φαβορί της αναμέτρησης), μα και πολύ συγκινημένοι. Σκέφτονταν πόσες γενιές οπαδών της Νιούκαστλ, πόσοι δικοί τους άνθρωποι, «έφυγαν» από τη ζωή χωρίς να δουν την αγαπημένη τους ομάδα να κερδίζει κάτι σπουδαίο. Βρετανικά media δημοσίευσαν την εικόνα μιας γυναίκας στην εξέδρα, η οποία παρακολούθησε το ματς κρατώντας αγκαλιά τη φωτογραφία του πατέρα της.

Εκτός από τους απανταχού υποστηρικτές της Νιούκαστλ, το χάρηκαν και οι «ουδέτεροι» φίλαθλοι, υπογραμμίζει το Athletic. Από το 2010 κι έπειτα, μόνο τέσσερις ομάδες που δεν ονομάζονται Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μάντσεστερ Σίτι, Τσέλσι, Λίβερπουλ, ή Αρσεναλ, είχαν κατακτήσει κάποιο από τα εγχώρια τρόπαια (της Πρέμιερ Λιγκ, το Κύπελλο Αγγλίας, ή το Λιγκ Καπ): η Μπέρμιγχαμ, η Σουόνσι, η Γουίγκαν και η Λέστερ. Χθες έγιναν πέντε.

Ο συνήθως ψύχραιμος και ανέκφραστος προπονητής της Νιούκαστλ, Εντι Χάου, πανηγύριζε σαν μικρό παιδί. Είναι ο αρχιτέκτονας του θριάμβου. Τον Νοέμβριο του 2021 παρέλαβε την ομάδα στη 19η θέση της Πρέμιερ Λιγκ, μόλις πέντε βαθμούς πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Πέρυσι την οδήγησε στο Τσάμπιονς Λιγκ, και τώρα της χάρισε ένα τρόπαιο – κάτι που δεν είχαν καταφέρει οι 31 συνάδελφοί του που πέρασαν από αυτό το πόστο μετά το 1955. Επιπλέον, ο 47χρονος έγινε ο πρώτος άγγλος τεχνικός μετά το 2008, που κέρδισε Κύπελλο στο Νησί.

Το όνομά του θα γραφτεί στην Ιστορία του συλλόγου με χρυσά γράμματα. Μπορεί και να του στήσουν άγαλμα στο «Σεντ Τζέιμς Παρκ», δίπλα σε εκείνα του σερ Μπόμπι Ρόμπσον και του Αλαν Σίρερ, ο οποίος χθες χόρευε στη VIP εξέδρα του «Γουέμπλεϊ» μαζί με τον γιο του, Γουίλ. Πλέον, ο Χάου είναι ο πιο σημαντικός μάνατζερ της σύγχρονης εποχής της Νιούκαστλ. Πιο αγαπητός, ακόμη και από τον Ρόμπσον ή τον Κέβιν Κίγκαν.

«Απόψε έκλαψα περισσότερο από ποτέ. Ούτε που το φανταζόμουν, ότι θα έχυνα τόσα δάκρυα έπειτα από μια νίκη», τόνισε ο Σίρερ. Ο Νταν Μπερν, σκόρερ του πρώτου γκολ στο χθεσινό ματς (2-1), κοιτούσε τους ρεπόρτερ που τον πλησίασαν, λες και δεν γνώριζε τι είχε συμβεί. «Θέλω πραγματικά να χαρώ τη στιγμή, αλλά μου είναι δύσκολο να νιώσω το οποιοδήποτε συναίσθημα. Μου φαίνεται τόσο σουρεαλιστικό όλο αυτό…», εξήγησε ο 32χρονος παίκτης, ο οποίος στα 10 του έπαιζε στις ακαδημίες της Νιούκαστλ και ήταν ball-boy στο γήπεδό της.

Το Λιγκ Καπ είναι το τελευταίο «ασημικό» που μια αγγλική ομάδα θα ευχόταν να κατακτήσει. Κι όμως, η Νιούκαστλ το πανηγύρισε σαν να κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ, το «ιερό δισκοπότηρο» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου σε επίπεδο συλλόγων. Το πόσο σημαντικό είναι ένα τρόπαιο, δεν έχει να κάνει μόνο με τη θέση του στην αξιολογική σειρά. Τουλάχιστον, όχι για τους οπαδούς. Για εκείνους, όσο μεγαλύτερη ήταν η προσμονή, τόσο πιο μεγάλη αξία έχει.

Από τον Οκτώβριο του 2021, που το Ταμείο Δημοσίων Επενδύσεων της Σαουδικής Αραβίας εξαγόρασαν το 80% των μετοχών τους, οι «Καρακάξες» είναι ο ποδοσφαιρικός σύλλογος με τους πλουσιότερους ιδιοκτήτες στον Κόσμο. Ωστόσο, το κουμπί του restart πατήθηκε ουσιαστικά χθες, τριάμισι χρόνια μετά. Τα πιο ισχυρά club της Αγγλίας θα πρέπει να αρχίσουν να ανησυχούν. Πλέον, η Νιούκαστλ δεν είναι η ομάδα που δεν μπορεί, ποτέ, να κερδίσει τίποτα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News