Την αξία και πολυχρηστικότητα του διαλόγου ως εργαλείο αντιμετώπισης της απαράδεκτης κατάστασης βίας και ανομίας στα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας, αναδεικνύει το πόρισμα της λεγόμενης Επιτροπής Παρασκευόπουλου «για τη μελέτη ζητημάτων της ακαδημιακής ελευθερίας και ειρήνης» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, που επιτέλους παραδόθηκε και βρίσκεται πλέον στα χέρια του υπουργού Παιδείας.

Με διάλογο θα λυθούν όλα δηλαδή αφού, όπως συμπεραίνουν οι συντάκτες του πορίσματος,  έτσι κι αλλιώς «η πλήρης εξαφάνιση οποιασδήποτε παραβατικής συμπεριφοράς στο ακαδημαϊκό περιβάλλον» είναι «ουτοπικός στόχος και θα υπέθαλπε η ίδια καταστάσεις ανομίας»!

«Ωστόσο», τονίζουν μεταξύ άλλων, «ευκταία αλλά και εφικτή επιδίωξη συνιστά η διασφάλιση ενός πεδίου με μειωμένη παραβατικότητα συγκριτικά με τον περιβάλλοντα κοινωνικό χώρο, ώστε να αναπτύσσονται ελεύθερα οι ακαδημαϊκές λειτουργίες».

Συζήτηση και… κατανόηση για τις καταλήψεις

Στις προτάσεις των μελών της Επιτροπής για το θέμα των καταλήψεων, κυριαρχούν ο  διάλογος, το κοινοβιακό στυλ αντιμετώπισης κρίσεων, αλλά και «συνεύρεσης» -όπως χαρακτηριστικά αναγράφεται- φοιτητών!

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρουν τα μέλη της επιτροπής, «σε διεκδικητικού χαρακτήρα πρόσκαιρες καταλήψεις χώρων από φοιτητές (με φθορές ή μη )» προτείνεται η δημιουργία «Μόνιμης Επιτροπής διαπραγμάτευσης και Επικοινωνίας σε κάθε ΑΕΙ», η οποία θα είναι αρμόδια για να συζητά με τους φοιτητές που προβαίνουν στις καταλήψεις.

Για τις καταλήψεις, τώρα, χώρων των ΑΕΙ εντός ακαδημαϊκής λειτουργίας από μικτές ομάδες νέων (φοιτητών και μη) που χρησιμοποιούν τους χώρους ως στέκια – σημεία συνεύρεσης, προτείνεται η «παραχώρηση χώρων σε κοινωνικούς χώρους, όπου συμμετέχουν κατά πλειοψηφία φοιτητές τους ΑΕΙ, και η λειτουργία τους αυστηρά μέσα από ένα θεσμικό πλαίσιο που πρέπει να συγκροτηθεί(;)».

Αν τώρα η κατάσταση διολισθήσει στο σύνηθες «ως εδώ και μη παρέκει», με παρατεταμένες καταλήψεις και πλήρη παράλυση του ακαδημαϊκού έργου, προτείνεται η εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσίας… Περαιτέρω διευκρινίσεις κρίνονται ως μη αναγκαίες από τους συντάκτες της έκθεσης.

Για περιβόητα μεταμεσονύκτια πάρτι στους χώρους των ΑΕΙ, που σε ορισμένες περιπτώσεις εξελίσσονται σε «πάρτι» με κοκτέιλ μολότοφ στους γύρω δρόμους, οι συντάκτες του πορίσματος προτείνουν τη δημιουργία χώρων και αιθουσών αναψυχής μέσα στο Πανεπιστήμιο, οι οποίοι «θα είναι και φυλασσόμενοι και ελεγχόμενοι εξωτερικά και θα λειτουργούν με ευθύνη εκπροσώπων φοιτητών (αίθουσα για πρόβες μουσικών συγκροτημάτων του ΑΕΙ, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων – συναυλιών, θεάτρου, χορού και χοροεσπερίδων κλπ)».

Σε κάθε περίπτωση συνιστάται η διεύρυνση των αρμοδιοτήτων της υπηρεσίας φοιτητικής μέριμνας σε κάθε ΑΕΙ, «ώστε να περιλαμβάνει ψυχοκοινωνική υποστήριξη φοιτητών, υποστήριξη καλλιτεχνικών και αθλητικών δραστηριοτήτων και αναψυχής».

Τώρα, αν αρχίσουν να τα σπάνε και να τα καίνε  (στην έκθεση γίνεται χαρακτηριστικά λόγος για «σποραδικά περιστατικά (στο σύνολο της περιόδου αναφοράς) καταστροφών περιουσίας, εμπρησμών, παραβιάσεων του νόμου περί όπλων κλπ κακουργημάτων») και στις περιπτώσεις όπου οι καταληψίες δεν έχουν την παραμικρή σχέση με φοιτητές, τότε, λέει, «χωρεί εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσίας από τη Διοίκηση του ΑΕΙ»!

Για το ξύλο και τους τραμπουκισμούς σε καθηγητές και πρυτάνεις

Όσον για τη «βίαιη παρακώλυση της λειτουργίας οργάνων ΑΕΙ, φθορές περιουσίας, ψυχολογική βία, εκφοβισμός καθηγητών κλπ», όπως «ευγενικά» περιγράφονται οι τραμπουκισμοί και οι επιθέσεις κατά των πρυτανικών αρχών και των καθηγητών (όπως πχ. στην περίπτωση του Αγγελου Συρίγου στο Πάντειο), συνιστάται να γίνεται  «συστηματική ενημέρωση – κατάρτιση της διοίκησης των ΑΕΙ σε ήπια (!) διαχείριση κρίσεων μέσω ανάπτυξης εργαλείων διαπραγμάτευσης διαμεσολάβησης κλπ»!

Προτείνεται επίσης να καταρτιστεί Κώδικας Δεοντολογίας για τους φοιτητές και καθηγητές, ο οποίος, όπως διευκρινίζεται, «θα δημιουργηθεί σε συνεργασία και με τους εκπροσώπους φοιτητών, από όλους τους κοινωνικούς χώρους, θα προσαρμόζεται ανάλογα ανά πανεπιστήμιο και θα είναι αποκλειστικά προσανατολισμένος στην προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας, της ανάπτυξης ιδέας του πανεπιστημίου και στον αλληλοσεβασμό καθηγητών – φοιτητών».

Το καλύτερο το αφήνουν για το τέλος, προτείνοντας τη δημιουργία φόρουμ σε κάθε πανεπιστήμιο, που θα συνεδριάζει τακτικά ή έκτακτα και στο οποίο θα συμμετέχουν φοιτητές, διοικητικό και άλλο προσωπικό και καθηγητές, εκπρόσωποι συλλόγων του ΑΕΙ, ομάδων και παρατάξεων. Εκεί, λένε, θα συζητείται η κατάσταση στα πανεπιστήμια, τα προβλήματα και η δημοκρατική λειτουργία των πανεπιστημίων…

Τι θα γίνει με τα ναρκωτικά στα ΑΕΙ;

Οσο για το πρόβλημα με τη διακίνηση ναρκωτικών και τις ανοιχτές αγορές ναρκωτικών μέσα στα πανεπιστήμια, η επιτροπή Παρασκευόπουλου προτείνει την ανάπτυξη street work «για τον περιορισμό της βλάβης», τη δημιουργία συμβουλευτικών σταθμών – μονάδων ψυχοκοινωνικής στήριξης φοιτητών σε όλα τα ΑΕΙ αλλά και την οργάνωση σχετικών μεταπτυχιακών προγραμμάτων.

Για τα εγκλήματα, όπως κλοπές ληστείες, διακίνηση ναρκωτικών κλπ, συνιστάται η «ευαισθητοποίηση των φοιτητών και των εκπροσώπων τους ώστε να γίνει σαφές ότι όταν το θύμα είναι συνάδελφος ή καθηγητής δεν πλήττεται η άρχουσα τάξη, ότι όταν “θύμα” είναι το πανεπιστήμιο τα καταστρεφόμενα δεν μπορούν εύκολα και χωρίς τελική επιβάρυνση των φορολογουμένων να αντικατασταθούν».

Στο πλαίσιο αυτό προτείνεται, μεταξύ άλλων, η δημιουργία συστήματος ιχνηλασίας για τον σταθερό και φορητό εξοπλισμό που αγοράζεται από τα ΑΕΙ (στα οποία συμπεριλαμβάνονται και τα ΤΕΙ) και η συνεργασία με την αστυνομία για ενημέρωση ιδίως στο θέμα της παράνομης αγοράς ηλεκτρονικών εξαρτημάτων!

Αχ αυτά τα ΑΤΜ!

Ειδική αναφορά γίνεται εξάλλου στις ληστείες – καταστροφές στα ΑΤΜ που υπάρχουν στους χώρους των ΑΕΙ.

Λύση; Μα τι άλλο παρά από την απομάκρυνση όλων των σχετικών μηχανημάτων από τους πανεπιστημιακούς χώρους (ούτε μέσα ούτε εξω δηλ. γιατί τι να τα κάνουν τα λεφτά οι φοιητές στη σχολή τους, ας έχουν καλύτερα πάνω τους μετρητά).

Αφήνουν πάντως και έναν αστερίσκο, καθώς όπως αναφέρουν, εναλλακτικά μπορεί να επιτρέπεται η εγκατάσταση των… «προκλητικών»  ΑΤΜ σε ειδικούς χώρους, που να μπορούν να επιτηρούνται ειδικά και ηλεκτρονικά.

Το άσυλο, «αυτή η πηγή του κακού»

Για τον θεσμό του πανεπιστημιακού ασύλου τέλος, σημειώνεται ότι «ακραίες επιλογές, αφενός της διαρκούς και χωρίς σοβαρό λόγο επέμβασης της δημόσιας δύναμης, αφετέρου της παντελούς απουσίας της, προφανώς θα πολλαπλασίαζαν τα προβλήματα και τις δυσλειτουργίες. Επομένως, ένας ρυθμιστικός αυτών των επεμβάσεων θεσμός, όπως το πανεπιστημιακό άσυλο, μπορεί να είναι αποτελεσματικός».

Παρέχεται ωστόσο η δυνατότητα στα πανεπιστήμια να αποφασίζουν πότε θα ζητούν την επέμβαση της αστυνομίας -εξαιρουμένων βέβαια των εγκλημάτων για τα οποία ο νόμος προβλέπει αυτεπάγγελτη επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων. Στο πλαίσιο αυτό προτείνεται να διαμορφωθούν κριτήρια για την επέμβαση της αστυνομίας στα ΑΕΙ που θα διευκολύνουν τα πρυτανικά τους συμβούλια να λύνουν τα προβλήματα παραβατικότητας στο εσωτερικό τους.

Στη 19σέλιδη έκθεση ξεχωρίζει η διαπίστωση από τους συντάκτες του πορίσματος ότι το άσυλο παρουσιάζεται και πάλι ως η κύρια πηγή του κακού στα πανεπιστήμια. «Εστω  και αν -όπως επισημαίνουν – τα τελευταία τρία με τέσσερα χρόνια “δεν κινείται φύλλο” στα πανεπιστήμια, έστω και αν η μακρόχρονη καταργηση του ασύλου απο το νόμο Διαμαντοπούλου μέχρι πέρυσι δεν άλλαξε τίποτε, έστω και αν τα δεδομενα των ίδιων των – εχθρικών προς το άσυλο – διοικήσεων των ΑΕΙ αποδεινύουν ότι η παραβατικότητα και εγκληματικότητα στα ΑΕΙ είναι σαφώς μικρότερη σε σύγκριση με την κοινωνία.

Σύμφωνα με τα μέλη της Επιτροπής Παρασκευόπουλου, η καθημερινή λειτουργία της ακαδημαϊκής ζωής είναι δυνατόν να διαταραχθεί απο διαφορες αιτίες οι οποίες ταξινομούνται σε δύο τελείως διαφορετικές κατηγορίες.

Η πρώτη σχετίζεται με την πιθανή τέλεση εγκλημάτων (εγκληματα κατά της ζωής, κακουργήματα όπως η εμπορία ναρκωτικών, κοκ), για την αντιμετώπιση των οποίων επεμβαίνει η αστυνομία αυτεπάγγελτα.

Η δεύτερη κατηγορία σχετίζεται με τις πιθανές άρρυθμίες της ακαδημαϊκής λειτουργίας (όπως διακοπή συνεδρίασης οργάνων, καταλήψεις λειτουργικών χώρων, κλπ) οι οποίες προκαλούνται από κινητοποιήσεις φοιτητών.

Η κατηγορία αυτή, διευκρινίζουν, σχετίζεται με δυσλειτουργίες της ακαδημαϊκής ζωής, οι οποίες, παρά τις κυρίαρχες αντιλήψεις, δεν προκαλούνται αποκλειστικά και μόνον απο τους φοιτητές.

Ασχετα πάντως από τις αιτίες τους, αποτελούν καθαρά ακαδημαϊκά προβλήματα, τα οποία οφείλει να αντιμετωπίσει η ίδια η ακαδημαϊκή κοινότητα χωρίς τις παρεμβάσεις κατασταλτικών μηχανισμών, τονίζεται χαρακτηριστικά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News