Όσοι περνούν από τους Αμπελόκηπους, αποκλείεται να μην έχουν προσέξει την πρόσοψη του κινηματογράφου Αθήναιον: 13×2 μέτρα, καλυμμένα από τις εντυπωσιακές γιγαντοαφίσες του τελευταίου -εν Ευρώπη- καλλιτέχνη μιας υπό εξαφάνιση τέχνης. Ο Βασίλης Δημητρίου (δες εδώ), ζωγραφίζει για περισσότερο από 60 χρόνια, έχοντας δημιουργήσει μια τεράστια «πινακοθήκη» ταινιών και ηθοποιών. Πρόσφατα, ο βετεράνος της κινηματογραφικής αφίσας σε μεγάλο μέγεθος, έγινε ο πρωταγωνιστής ενός ντοκιμαντέρ με τίτλο «Ζωγραφίζοντας αστέρια». Το σκηνοθέτησε ο Γιάννης Χριστοφόρου, ένας κινηματογραφιστής που δραστηριοποιείται σε διάφορους τομείς. Μια άτυπη προβολή προς τιμή του Βασίλη Δημητρίου δόθηκε πριν λίγες μέρες, παρουσία του ζωγράφου. Με την τελευταία του δουλειά, μια γιγαντοαφίσα του Mad Max, να υποδέχεται τους καλεσμένους στην είσοδο.

«Για δεκαπέντε χρόνια, σχεδόν καθημερινά, ανέβαινα τη Βασιλίσσης Σοφίας για να φτάσω στον Παράδεισο Αμαρουσίου όπου εργαζόμουνα. Λίγο πριν την Αλεξάνδρας συναντούσα τις ζωγραφιές του Βασίλη Δημητρίου, που πάντα μου χάριζαν μια σύντομη φυγή από τη μονοτονία του τσιμέντου γύρω μου. Εκτός από το αισθητικό αποτέλεσμα, μάθαινα έτσι και το ρεπερτόριο των ταινιών που πρόβαλε ο κινηματογράφος Αθήναιον κάθε βδομάδα», λέει ο Γιάννης Χριστοφόρου. «Αυτό που ήθελα πάντα να ρωτήσω, όλα αυτά τα χρόνια, ήταν πόσο χρόνο χρειάζεται για να φιλοτεχνηθεί μια αφίσα 13 μέτρων. Αν αρρώστησε ο ζωγράφος, με αποτέλεσμα η μαρκίζα του κινηματογράφου να μείνει κενή. Ήθελα να γνωρίσω τον άνθρωπο που κόντρα στους καιρούς ζωγραφίζει σε τέτοια κλίμακα. Για αυτούς και πολλούς άλλους λόγους αποφάσισα να φτιάξω ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του».

Το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ παρουσιάζει την πολύχρονη -και πολύχρωμη- διαδρομή του Βασίλη Δημητρίου σε μια τέχνη που γίνεται με «ταπεινά» υλικά: χαρτί του μέτρου, ψαρόκολλα και σκόνες αγιογραφίας. Τα γυρίσματα έγιναν στο εργαστήρι του ζωγράφου και διήρκεσαν δύο εβδομάδες. Διάστημα αρκετό, όπως εξομολογείται ο Γιάννης Χριστοφόρου, να γνωρίσει έναν άνθρωπο αφοσιωμένο στη δουλειά του, πειθαρχημένο και ντόμπρο. Εκτός από την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του Βασίλη Δημητρίου, το ντοκιμαντέρ εμπλουτίζεται από τις μαρτυρίες και άλλων προσώπων που σχετίζονται με τον ίδιο και με την τέχνη του: από τον υπεύθυνο  του κινηματογράφου Αθήναιον που επιμένει σε αυτό το είδος της διαφήμισης, μέχρι την ανταποκρίτρια των ΝΥ Times, Liz Alderman, που έκανε ένα εκτενές αφιέρωμα για τον ζωγράφο στην κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας πριν έναν χρόνο. Η αναγνώριση είναι κάτι που χαροποιεί τον Βασίλη Δημητρίου. Τον στεναχωρεί, όμως, το γεγονός ότι αποτελεί τον τελευταίο εκπρόσωπο αυτής της εφήμερης τέχνης που διαρκεί όσο και η προβολή μιας ταινίας. «Θα συνεχίσω να κάνω αυτή τη δουλειά όσο αντέχω», είπε ο ίδιος μετά το τέλος της προβολής. «Θα σταματήσω, μόνο όταν πάψω να ανασαίνω».  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News