Ήταν ένα ηλιόλουστο και ζεστό απόγευμα Σεπτεμβρίου 1939, όταν ο τότε δήμαρχος των Καννών χαιρέτησε τον τότε διάσημο Γάλλο σκηνοθέτη και κινηματογραφιστή Louis Lumière ως επίτιμο πρόεδρο του πρώτου διεθνούς φεστιβάλ κινηματογράφου. Το φεστιβάλ ακυρώθηκε τρεις ημέρες αργότερα, καθώς ξεσπούσε  ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ευρώπη. Παίχθηκε μόνο η ταινία του William Dieterle, Παναγία των Παρισίων με τον Τσαρλς Λότον στο ρόλο του Κουασιμόδου. 

Αυτό το φεστιβάλ είχε σχεδιαστεί σαν εναλλακτική λύση απέναντι στο φεστιβάλ της Βενετίας που ήταν ας πούμε φασισιτικών αρχών. Αν κάτι έχει μείνει σαν παλιό ξέφτι στο περσικό χαλί του σαλονιού της μαμάς, είναι αυτή η προοδευτικότητα του θεσμού, που πολλές φορές λειτουργεί για να αναδείξει τις άδικες καταπιεστικές καταστάσεις και διώξεις προοδευτικών ανθρώπων από ολοκληρωτικά καθεστώτα. Φέτος λόγου χάριν θα παιχτεί ταινία  αιγυπτίων προοδευτικών σκηνοθετών σχετικά με την αιγυπτιακή-αραβική επανάσταση ενώ παράλληλα θα βραβευτoύν και ο φυλακισμένοι Ιρανοί σκηνοθέτες,  Jafar Panahi και Mohamad Rasoulof, ενω ταινίες τους θα παιχτούν στο Φεστιβάλ φέτος.

Τέλος πάντων πίσω στην ιστορία, η τελετή έναρξης του Φεστιβαλ των Καννών θα επαναληφθεί πια το 1946 μετά από αρκετές αναβολές και δεν θα γίνει λόγω έλλειψης χρημάτων το 1948 και το 1950. Από το 1951, ο χρόνος διοργάνωσής του μετατοπίστηκε στην περίοδο της Άνοιξης. Το 1968, το Φεστιβάλ έπεσε πάνω στα γεγονότα του Παρισιού όταν ξεκίνησε στις 10 Μαΐου, αλλά διακόπηκε στις 19 Μαΐου, κατά την περίοδο της φοιτητικής εξέγερσης του περίφημου Μάη του 68, όταν αγριεμένοι  φοιτητές  απείλησαν τη διεξαγωγή της διοργάνωσης.

Από τότε γνώρισε τρομακτική δόξα και κύρος μαζεύοντας τους πιο λαμπερούς σταρ του σινεμά κάθε χώρας και σιγά σιγά με την βοήθεια του μοντέρνου marketing  έγινε αυτό που είναι σήμερα: Ο αυτοκράτορας του επαγγελματικού κινηματογράφου στην Ευρώπη. Ένα λαμπερό προϊόν αναγνωρίσιμο σε εκατομμύρια κόσμο ελαφρώς πιο κουλτουριάρικο απ τα όσκαρ, που καταναλώνεται για 15  περίπου μέρες (και όχι μόνο) προσφέροντας στη Γαλλία και στην τοπική κοινωνία, τέραστια έσοδα, απαράμιλλη αίγλη και διεθνή αναγνώριση.
Την επόμενη εβδομάδα εδώ δεν θα τρέξει ένα απλό φεστιβάλ κινηματογράφου αλλά πολλές παράλληλες εκδηλώσεις και υποφεστιβαλ αν μπορεί να πει κανείς, για διάφορα είδη ταινιών, ενώ χιλιάδες επαγγελματίες του χώρου θα έχουν την ευκαιρία να ανταλλάξουν γνώμες και να δουν τις δουλειές ομότεχνων τους  να εμπορευτούν να εμπνευστούν, να αντιγράψουν, να προτείνουν  και να κλείσουν εμπορικές συμφωνίες. Ένα παγκόσμιο πανηγύρι με όλη τη σημασία της λέξεως.

Το φεστιβάλ θα ανοίξει με την έκτος συναγωνισμού ταινία του Woody Allen  "Midnight in Paris", στο οποίο βέβαια ως γνωστόν παίζει και η κυρία Σαρκοζύ, Κάρλα Μπρούνι που μάλλον δεν αναμένεται στην τελετή έναρξης. Θα είναι η δεύτερη φορά τα 10 τελευταία χρόνια που το φεστιβάλ ξεκινάει με μια ταινία του Άλλεν. Η προηγούμενη ήταν το 2002 με το "Hollywood Ending" όπου ο Woody Άλλεν υποδυόταν ένα τυφλό σκηνοθέτη. Πολλά φιλμ του, τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει πρεμιέρα στις Κάννες, όπως το "Match Point" και το "Vicky Christina Barcelona". Ο Άλλεν εδώ περνάει όπως θα λέγαμε λαϊκά για μεγάλη μούρη σε σχέση με την  Αμερική όπου δεν φαίνεται να περνάει πια και πολύ η μπογιά του. Σα να λέμε καλύτερα βασιλιάς στο χωριό παρά φτωχός  στη πόλη ή κάτι τέτοιο…

Σε δυο τρεις μέρες θα προσγειωθούμε στις Κάννες απ' όπου θα μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε από κοντά τη φετινή διοργάνωση  και να διασκεδάσουμε όσους κλικάρουν στο Protagon  μεταφέροντας σας εικόνες σπάνιας ομορφιάς αλλά και ειδήσεις από πρώτο χέρι. Α bientot!
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News