Η διακριτική του παρουσία έχει κάνει αρκετό «θόρυβο» τα τελευταία χρόνια, από τότε που σταμάτησαν οι Raining Pleasure. Συνεργασίες με σπουδαίους τραγουδιστές (π.χ. Δήμητρα Γαλάνη) και νεότερους ομότεχνους (π.χ. Ελεωνόρα Ζουγανέλη) και δύο δίσκοι με ξενόγλωσσες διασκευές και ελληνικές στον Βασίλη Τσιτσάνη. Ο Vassilikos είναι αναμφίβολα ένα ξεχωριστό πρόσωπο στην ελληνική μουσική. Πετυχημένος frontman ενός γκρουπ που διακρίθηκε και ένας καλλιτέχνης που «κρατήθηκε» σε υψηλά standards και μετά την μπάντα, αυτή την εποχή προσθέτει ένα ακόμα highlight στο βιογραφικό του: ετοιμάζεται να εμφανιστεί με την Έλλη Πασπαλά και δυο καταξιωμένους μουσικούς (David Lynch – πνευστά, Τάκη Φαραζή – πιάνο) σε ένα πρόγραμμα σχεδόν πειραματικό. Η δημιουργική αυτή διαδικασία, που βαφτίστηκε με το όνομα «Play», ανεβαίνει στον Σταυρό του Νότου Plus, τα Σάββατα 28/2, 7 και 14/3 και στέκεται αφορμή για την παρακάτω κουβέντα με τον Vassiliko. 

Τι θα περιλαμβάνουν οι εμφανίσεις σας με την Έλλη Πασπαλά και γιατί επιλέξατε τον τίτλο «Play»; 
Εκτός από ένα πολύ ευρύ φάσμα μουσικών επιλογών από τραγούδια όλων των ηλικιών και εποχών, σε αυτό το σχήμα υπάρχει μία ιδιαίτερη αντιμετώπιση. Είμαστε τέσσερις άνθρωποι στη σκηνή (Έλλη Πασπαλά, David Lynch, Τάκης Φαραζής και εγώ), που λειτουργούμε σαν μια μπάντα με τέσσερις οργανοπαίχτες εκ των οποίων οι δύο είναι και τραγουδιστές. Πειραματιζόμαστε σε ένα σχήμα και μια λειτουργία που είναι ασυνήθιστα γενικά. Είμαστε όλοι πάνω στη σκηνή παίζοντας και τραγουδώντας καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης. Σε αντίθεση με αυτό που γίνεται συνήθως, δεν είμαστε δύο τραγουδιστές με μια κοινή μπάντα, αλλά είμαστε όλοι μέρος μιας μπάντας. Αυτό σημαίνει φυσικά εξαιρετικά πολύπλοκες τακτικές και τρομερά πολλή δουλειά, αλλά ευτυχώς το απολαμβάνουμε και το αγαπάμε όλοι εξίσου. Ο τίτλος Play είναι μια λέξη που ταιριάζει πολύ σε όλο αυτό. Μεταφράζεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Είναι ρήμα, είναι ουσιαστικό, σημαίνει παίζω μουσική, σημαίνει παίζω με τη μουσική, σημαίνει παιχνίδι παιδικό, σημαίνει τη συνολικότητα αυτού του εγχειρήματος.

Πολλές διασκευές παλαιοτέρων τραγουδιών εμφανίζονται εσχάτως στην ελληνική μουσική παραγωγή. Αρκετές έχετε επιχειρήσει κι εσείς, είτε με τους Raining Pleasure, είτε στη σόλο καριέρα σας. Για ποιο λόγο, λέτε, συμβαίνει αυτό;
Δεν ξέρω, για να είμαι ειλικρινής. Ο καθένας φαντάζομαι έχει τους δικούς του λόγους που το κάνει. Για μένα η διασκευή είναι ένας ξεχωριστός τρόπος έκφρασης, που στέκεται άρτια μόνος του σαν τέχνη με τα δικά της μυστικά. Αν προσεγγίζεις ένα ξένο κομμάτι με την ίδια ευλάβεια και δημιουργικότητα που προσεγγίζεις κάτι δικό σου, έχεις κερδίσει μεγάλο μέρος του παιχνιδιού. Είναι μια τέχνη υποτιμημένη, γιατί συνήθως γίνεται κακόγουστα και πρόχειρα.

Πόσο εύκολο είναι να εξασφαλίσει κανείς τις άδειες των αρχικών δημιουργών ενός έργου; Εσείς δίνετε άδειες για διασκευή δικών σας τραγουδιών; 
Χρειάζεται να πάρεις άδεια μόνο στην περίπτωση που θες να αλλάξεις τις βασικές αρμονίες-μελωδίες ή τον στίχο ενός κομματιού. Αν όμως αυτά τα κρατήσεις ως έχουν, η διαδικασία είναι πολύ πιο απλή.

Σας λείπει καθόλου το συγκρότημα; Πόσο πιο εύκολο ή πιο δύσκολο είναι το να πορεύεται κανείς μόνος;
Και ναι και όχι. Υπάρχουν πολλά πλεονέκτημα και στις δύο περιπτώσεις. Κυρίως μου λείπει η αίσθηση της συμμορίας. Το «gang feeling» που μόνο αν έχεις ζήσει πολλά χρόνια σε μια μπάντα μπορείς να καταλάβεις. Δεν εξηγείται όσο κι αν προσπαθήσω.

Πολλοί παρομοιάζουν τους καλλιτέχνες με προφήτες. Ένας τέτοιος χαρακτηρισμός ίσως είναι υπερβολικός, οπότε δεν θα σας ρωτήσω τι προβλέπετε να γίνει στη χώρα με την αλλαγή της κυβέρνησης, αλλά θα σας ρωτήσω τι θα θέλατε να γίνει;
Αυτό που θα ήθελα να γίνει δεν γίνεται. Οπότε μένω στην ανάγκη για δικαιοσύνη, που είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας. Μεγαλύτερο από το οικονομικό. 

Στις δύσκολες αυτές εποχές που διανύουμε, όπου όλα τα επαγγέλματα και μαζί με αυτά και η μουσική βιομηχανία αντιμετωπίζουν την κρίση, ποιος είναι ο ρόλος των καλλιτεχνών; Πρέπει να παίρνουν θέση; Και επίσης, πώς αντιμετωπίζετε εσείς τις δυσκολίες του επαγγέλματός σας;
Όταν μπορώ να παλέψω κάτι, το παλεύω με όλη μου τη δύναμη. Όταν κάτι είναι αδύνατο να αλλάξει, είτε το δέχομαι, είτε δημιουργώ ρήξη. Οι καλλιτέχνες δεν είναι προφήτες. Ούτε έχουν μεγαλύτερη ή διαφορετική δύναμη από τον καθένα. Μιλάνε τη γλώσσα που βγάζει νόημα γι' αυτούς και ζούνε τη ζωή που μπορούν. Όπως όλοι.

Ακούσατε κάτι ενδιαφέρον από νέες κυκλοφορίες και νέες παραγωγές στο έτος που πέρασε; «Ζηλέψατε» κάτι;
Μου άρεσε το καινούριο άλμπουμ του Aphex Twin. Δεν ζηλεύω εύκολα. Ίσως μόνο τους ανθρώπους που κατάφεραν να κάνουν μεγάλη επιτυχία αποκρύπτοντας το πρόσωπό τους.

Ποια είναι τα (ανακοινώσιμα) μελλοντικά σας σχέδια;
Οι παραστάσεις με την Έλλη τον David και τον Τάκη είναι το focus σε αυτή τη φάση. Παράλληλα δουλεύω πάνω στο καινούριο μου άλμπουμ. Επίσης, τον Μάη παίρνω πτυχίο από το Middlesex University της σχολής BSc Acupuncture. Ή τουλάχιστον ελπίζω!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News