Στo φετεινό Φεστιβάλ των Καννών θα δώσουν τη λάμψη τους πολλά αστέρια του «σοβαρού» εμπορικού σινεμά. Άλλωστε οι Γάλλοι έχουν σε μεγάλη εκτίμηση τους πέραν του αντλαντικού super stars  όσο και τoυς εγχώριους για τον απλούστατο λόγο ότι δίνουν την απαραίτητη λάμψη στο θεσμό αλλά και μια άμεση αναγνωρισιμότητα σε μεγάλες μάζες κοινών ανά τον κόσμο. Με τη βοήθεια του star system τα κοινά ακόμα και αν δεν είναι κινηματογραφόφιλα παρακολουθούν τις δραστηριότητες του φεστιβάλ προσδίδοντας του μεγάλη εμπορική αξία σε όλο τον κόσμο. Ταυτόχρονα οι πέραν του Ατλαντικού σταρς έχουν σε μεγάλη υπόληψη το μεγαλύτερο και πιο λαμπερό φεστιβάλ του κόσμου και μια βόλτα στην Croisette. Το να περπατήσεις στην παραλιακή τσάρκα της πόλης  τις μέρες του Φεστιβάλ έχοντας  κάποια συμμετοχή, είναι όνειρο πολλών ηθοποιών, παραγωγών και άλλων ανθυποσελέμπριτυ παροικούντων την κινηματογραφική Ιερουσαλήμ, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, των αμερικανών μη εξαιρουμένων. Αυτοί οι τελευταίοι μαζί με τους Άραβες μεγιστάνες λυσσάνε στην κυριολεξία να αράξουν τα πολυτελή σκάφη τους και δώσουν έστω ένα πάρτι με υψηλούς (τρομάρα τους) καλεσμένους.

Σε αυτό το πανηγύρι το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο και η λάμψη πάει χέρι χέρι που λέμε και μεις οι θνητοί, με την πολιτική ευαισθησία των Γάλλων. Έτσι οι διευθύνοντες το φεστιβάλ πάντα φροντίζουν να συνταιριάξουν την τέχνη  και την προοδευτικότητα με το γκλάμουρ και την κιτς επιδειξιομανία των αμερικανών.  Από το 1949 ήξεραν να παίζουν το παιχνίδι του σταρ συστεμ οι διοργανωτές, γι αυτό έφεραν τότε τον Τάιρον Πάουερ, Ορσον Ουέλλες, Ερολ Φλυν και Εντουαρντ Ρομπινσον όλους σε μια χρονιά. Το 53 ξεπετάχτηκε η Μπροζιτ Μπαρντο κι ένα χρόνο αργότερα πέταξε το σουτιέν της η Σιμεόνε Σίλβα μπροστά στον Ρόμπερτ Μητσαμ ενώ οι παπαράτσι βρισκόταν μπροστά «κατά τύχη», δημιουργώντας μια απίστευτη παράδοση γυμνόστηθου event  που σχεδόν έγινε το must φολκλόρ κάθε διοργάνωσης. Μια με τα στήθη και μια με τον Κόπολλα και τον Αγγελόπουλο  (λίγο απλοϊκά βέβαια) δημιουργήθηκε ο μύθος ενός φεστιβάλ που πουλάει την εικόνα του παντού και  θεωρείται το μεγαλύτερο και εγκυρότερο όλων!

Φέτος λοιπόν (ακολουθώντας την παράδοση),  οι αρχηγοί των κριτικών επιτροπών είναι απο τη μια ο Ρομπερτ ντε Νιρο αλλά και ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης Boon Joon-Ho ενώ λίγο πιο κάτω θα δείτε και το όνομα του Εμιρ Κουστουρίτσα που είναι πρόεδρος στην ενότητα UN CERTAIN REGARD, όπου παρουσιάζονται πιο τολμηρά και πρωτότυπα φιλμ.

Επίσης τις επόμενες μέρες θα φωτογραφηθούν χαμογελώντας ή θα δώσουν κάποιες συνεντεύξεις, ο Μπραντ Πιτ που παίζει στο πολυαναμενόμενο The Tree of Life, η Τζοντι Φόστερ και ο Μελ Γκίμπσον, ο Γούντυ Αλλεν, η Ούμα Θέρμαν σαν μέλος της κριτικής επιτροπής, ο Τζόννυ Ντεπ Με τους Πειρατές του που θα είναι εκτος συναγωνισμού αλλά στο κέντρο του ενδιαφέροντος για την εμπορική πλευρά του σινεμά. Οι αδελφοί Νταρντεν που δυο φορές έχουν ευτυχήσει να πάρουν βραβεία εδώ, ο Πέδρο Αλμοδοβάρ ( μεγάλη μούρη του θεσμού) με τον Αντόνιο Μπαντέρας τον πρωταγωνισστή του, η Πενέλοπε Κρουζ, η Εμιλυ Μπράουνινγ που πρωταγωνιστεί στο Sleeping Beauty , ο Λαρς Φον Τριερς με την καινούργια του ταινία Melacholia και τους Κριστεν Ντανστ, Σαρλοτ Γκαίνσμπουργκ  και Κιφερ Σαδερλαντ και πάει λέγοντας.

Φέτος (όπως πάντα) οι διοργανωτές πάνε απ τα σίγουρα. Έχουν “διαλέξει” προσεκτικά το πρόγραμμα με ένα κορμό απο σιγουράκια όπως  Μάλλικ, Αλμοδοβαρ. Καουρισμάκι, Νταρντεν Τριερ και Σορεντίνο που είναι ας πούμε παλιές καραβάνες των Καννών και θα τραβήξουν το κάρο ενώ παράλληλα κάνουν και ανοίγματα σε ψαγμένους τύπου, Τζούλια Λη με το Sleeping beauty. Αυτή η συνταγή του παλιού και καλού σκηνοθέτη ανακατεμένου με το γκλάμουρ των stars  την τόλμη και εφευρετικότητα νέων entries την πολιτική ευαισθησία και τις βραβεύσεις τύπου Μπελμοντό, τους έχει βγάλει πολύ καλά  τα τελευταία 64 χρόνια. Γιατί όχι και εφέτος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News