Ναι, κουκούλα. Με αφορμή την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Μάλιστα. Όχι, δεν τρελάθηκαν εκεί στην Αγίου Κωνσταντίνου τώρα που έχουν σφίξει οι στρόφιγγες του κρατικού κορβανά. Ούτε τους χτύπησε η πρωτοπορία κατακούτελα. Απλώς, το είδαν πιο δημιουργικά, πιο απενοχοποιημένα το θέμα «του ρόλου της τέχνης» στη σύγχρονη αδιέξοδη ελληνική πραγματικότητα. Και «κατέβασαν» τη σοφόκλεια «Αντιγόνη» στα σχολεία –όπου και τη διδάσκονται τα παιδιά της Β’ Λυκείου. Και πως θα μιλήσει ένα αρχαίο κείμενο στον ατίθασο έφηβο με την ισοπεδωμένη –συχνά- ή εντελώς αντιδραστική –στην καλύτερη περίπτωση- αισθητική; Προφανώς, χρησιμοποιώντας άρρητους κώδικες της κουλτούρας των εφήβων. Ή τουλάχιστον έτσι σκέφτηκε ο σκηνοθέτης της περιοδεύουσας στα σχολεία παράστασης, Τάκης Τζαμαργιάς, ο οποίος τυγχάνει να είναι και καθηγητής.

Ετσι, η καλοδουλεμένη παράσταση του Τζαμαργιά, που εντάσσεται στο πλαίσιο «Το Εθνικό Θέατρο στην εκπαίδευση», πολύ έξυπνα παίρνει από την αρχή κοντά της τους μαθητές καθώς δε διαθέτει καμία από τις γνωστές θεατρικές συμβάσεις: το «σκηνικό» είναι ένα θρανίο με τέσσερις καρέκλες, όπου αρχικά κάθονται οι τέσσερις ηθοποιοί και διαβάζουν την «Αντιγόνη» μέχρι να καθίσουν οι θεατές-μαθητές στις θέσεις τους και αρχίσει κανονικά η παράσταση. Στο κέντρο της «σκηνής» βρίσκονται αναποδογυρισμένες κάποιες σχολικές καρέκλες, προφανώς σύμβολο της αναταραχής που επικρατεί στη Θήβα, ενώ το «σκηνικό» οριοθετεί μια λευκή-κόκκινη πλαστική ταινία, όπως οι νόμοι της πολιτείας και του Κρέοντα προσπαθούν να οριοθετήσουν την Αντιγόνη. Φώτα σκηνής δεν υπάρχουν –τον ίδιο φωτισμό μοιράζονται ηθοποιοί και θεατές, κοστούμια δεν υπάρχουν –οι ηθοποιοί φορούν τα δικά τους casual ρούχα, τζην και φούτερ με κουκούλες. Και φινάλε με το «Master & Servant» των Depeche Mode. Οι τέσσερις ηθοποιοί, Προκόπης Αγαθοκλέους, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Χριστίνα Μαξούρη, Ιωάννα Κολιοπούλου, μοιράζονται όλους τους ρόλους. Αποκάλυψη ο νεαρός Αλέξανδρος Μαυρόπουλος στον κόντρα ηλικιακά ρόλο του Κρέοντα. -Κύριε Χουβαρδά, αξιοποιήστε τον!

Μετά το τέλος της παράστασης, το σχολείο είχε καλέσει τον Χρήστο Λούλη, που πρωταγωνιστεί στις παραστάσεις «Περικλής» και «Τρωίλος και Χρυσηίδα» του Εθνικού Θεάτρου, και μαζί με τους τέσσερις νέους ηθοποιούς της παράστασης πέρασαν άλλα περίπου τρία τέταρτα της ώρας συζητώντας με τους μαθητές του σχολείου. 

Αυτή την αλλιώτικη αλλά τόσο ενδιαφέρουσα «Αντιγόνη» είχα την τύχη και την ευκαιρία να την παρακολουθήσω σε ένα σχολείο του Περιστερίου, τη Σύγχρονη Σχολή Αυγουλέα-Λιναρδάτου. Και είδα με τα μάτια μου 100 μαθητές της Β’ Λυκείου να κάθονται υποδειγματικά επί μιάμιση ώρα και να παρακολουθούν την παράσταση χωρίς να βγάζουν κιχ. Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο αν λάβει κανείς την εκ φύσεως ατίθαση φύση των εφήβων, οι οποίοι επίσης τάχιστα χάνουν το ενδιαφέρον τους αν κάτι δεν τους αφορά. Αυτή, λοιπόν, η παράσταση και φτιάχτηκε για τους έφηβους θεατές και φαίνεται να τους αφορά. Αν θέλετε, λοιπόν, να καλέσετε αυτή την «Αντιγόνη» στο σχολείο σας, μπορείτε να επικοινωνήσετε με το Εθνικό Θέατρο και συγκεκριμένα με την κ. Γκέλυ Καλαμπάκα στο τηλέφωνο 210-5288169. (Τιμή εισιτηρίου: €5).

Υ.Γ. Στο ίδιο σχολείο, ναι, εκεί στα παραμελημένα δυτικά προάστια των Αθηνών, έχω παρακολουθήσει –δωρεάν- διαλέξεις σπουδαίων επιστημόνων και ανθρώπων των γραμμάτων, όπως ο Νίκος Σιδέρης, ψυχαναλυτής, ψυχίατρος και συγγραφέας του best seller «Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν!», του Δημήτρη Καραγιάννη, ψυχοθεραπευτή και συγγραφέα του βιβλίου «Η αδικία που πληγώνει», αλλά και του Απόστολου Δοξιάδη, συγγραφέα του παγκόσμιου best seller «Logicomix». Τι θέλω να πω; Μιλάω για την ουσιαστική προσφορά και λειτουργία ενός σχολείου μέσα στην κοινότητα που λειτουργεί. Μιλάω για την, εντέλει καθόλου αυτονόητη, διάδραση ενός εκπαιδευτικού πυρήνα όχι μόνο με τους μαθητές του αλλά και με το κοινωνικό σύνολο στο οποίο αναφέρεται. Μιλάω για τη λειτουργική κοινωνικοποίηση και ευαισθητοποίηση των μαθητών ως προς τα εξωσχολικά τους ερεθίσματα αλλά και τη δια βίου «φοίτηση» των ενηλίκων.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News