Εως και το ένα τρίτο των θεατρικών έργων του Γουίλιαμ Σαίξπηρ μπορεί να έχουν γραφτεί από κοινού με άλλο συγγραφέα, δείχνει η ανάλυση της γραφής τους, σημειώνει η Νίνα Μάσεϊ στον Independent.

Η αλήθεια είναι ότι ειδικοί του σαιξπηρικού έργου υποπτεύονται εδώ και καιρό ότι ο εθνικός ποιητής και θεατρικός συγγραφέας της Αγγλίας είχε συνεργαστεί με άλλους συγγραφείς της εποχής του για την παραγωγή μιας σειράς από έργα του· τώρα, όμως, νέες μέθοδοι ανάλυσης το επιβεβαιώνουν, φωτίζοντας επίσης την έκταση στην οποία έχουν συμβεί αυτές οι συνεργασίες.

Τα δεδομένα αποκαλύπτουν ότι έργα όπως ο «Τίτος Ανδρόνικος» και ο «Περικλής» (κυκλοφορούν στα Ελληνικά στη σειρά «Απαντα Σαίξπηρ» από τις εκδόσεις Επικαιρότητα) μπορεί να τα έχουν συνυπογράψει ο Τζορτζ Πιλ και ο Τζορτζ Γουίλκινς αντίστοιχα.

Αλλα πάλι έργα μπορεί να έχουν ξεκινήσει από άλλους συγγραφείς και να έχουν ολοκληρωθεί από τον Σαίξπηρ. Για παράδειγμα, σύμφωνα με την ανάλυση, ορισμένες από τις αρχικές σκηνές του «Ερρίκου του ΣΤ’ (Δεύτερο Μέρος)», έχουν πιθανότατα ξεκινήσει από τον Κρίστοφερ Μάρλοου, τον σπουδαιότερο πρόδρομο του Σαίξπηρ στην αγγλική δραματουργία.

Το έργο «Με το ίδιο Μέτρο» («Measure For Measure»), μια από τις λεγόμενες «μελαγχολικές κωμωδίες» του Σαίξπηρ, διασκευάστηκε από τον Τόμας Μίντλετον μετά τον θάνατο του μεγάλου δραματουργού, όπως και ο «Μάκβεθ», για το οποίο δεν υπάρχει πρωτότυπη μη διασκευασμένη έκδοση.

Μιλώντας στο Βρετανικό Φεστιβάλ Επιστήμης του Λέστερ, ο Γκέιμπριελ Ιγκαν, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ντε Μόντφορτ του Λέστερ, είπε ότι σύμφωνα με την ανάλυσή του ο Σαίξπηρ μπορεί να έχει γράψει πολύ περισσότερα έργα από ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα, ενώ επίσης ορισμένα από αυτά, που πιστεύεται ότι γράφτηκαν από τον ίδιο, γράφτηκαν από άλλους ή σε συνεργασία με άλλους.

Ο βρετανός καθηγητής υποθέτει ότι ο Σαίξπηρ είχε γράψει ο ίδιος 43 έργα, και 14 από κοινού με άλλους, γράφει ο Independent. «Είναι ένας πολύ πιο κοινωνικός συγγραφέας από όσο πιστεύαμε ποτέ», είπε ο καθηγητής Ιγκαν, και πρόσθεσε: «Δεν ενδιαφερόταν να σκέφτεται μόνος του σκληρά με αυτό το μεγάλο κεφάλι που ήταν γεμάτο ιδέες. Το κάνει αλλά ασχολείται και με άλλους συγγραφείς».

«Αυτό είναι το σημείο-κλειδί· δουλεύοντας στο θέατρο, θα πρέπει να διάβαζε έργα άλλων συγγραφέων και σε πολλές περιπτώσεις, να καθόταν μαζί τους και να έλεγε “ας γράψουμε ένα έργο”. Δεν είναι ένα μοντέλο κοινωνικότητας με το οποίο μεγάλωσα και έμαθα ως φοιτητής, είναι κάτι που ανακαλύψαμε για την ενασχόλησή του με τη βιομηχανία του θεάτρου», τόνισε ο βρετανός καθηγητής.

Χρησιμοποιώντας μοντέλα υπολογιστή, οι ερευνητές εξέτασαν τη χρήση λειτουργικών λέξεων, όπως «and», «of» και «the» («και», «από» και «το»), σε κλασικά κείμενα για να αποδώσουν συγκεκριμένα στυλ και μοτίβα γραφής σε συγκεκριμένους συγγραφείς.

(Δείτε το trailer της «Τραγωδίας του Μάκβεθ». Η ταινία του Τζόελ Κοέν με τους Ντένζελ Ουάσινγκτον και Φράνσις Μακ Ντόρμαντ, είναι μια από τις πολλές κινηματογραφικές μεταφορές της πιο σκοτεινής τραγωδίας του Σαίξπηρ)

Ετσι, ο καθηγητής Γκέιμπριελ Ιγκαν διαπίστωσε ότι στο έργο του Σαίξπηρ υπάρχει διακριτό το αποτύπωμα πολλών άλλων συγγραφέων. Και έμεινε κατάπληκτος όταν ανακάλυψε ότι ο «Ερρίκος ΣΤ’», το μεγαλύτερο σε έκταση έργο του, σε τρία μέρη, δεν γράφτηκε όλο από τον ίδιο: «Είναι μια αρκετά νέα ανακάλυψη, η συγγραφή τους είναι αποτέλεσμα συνεργασίας», είπε και πρόσθεσε: «Σε άλλα έργα, όπως “Οι δύο ευγενείς συγγενείς” (“The Two Noble Kinsmen”), γράφει στη σελίδα του τίτλου “από τον Τζον Φλέτσερ”. Είναι μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι τα τρία μέρη (του “Ερρίκου ΣΤ”) έχουν συν-συγγραφέα».

Τόνισε μάλιστα ότι «περίπου το ένα τρίτο των έργων του Σαίξπηρ είναι στην πραγματικότητα αποτέλεσμα συνεργασίας» και ότι «οι προσπάθειες να διαψευσθεί αυτό το συμπέρασμα καταρρέουν μετά από στενή έρευνα ειδικών».

Πρόσθεσε, τέλος, ότι μερικοί άνθρωποι «αγαπούν πολύ την εικόνα» που έχουν για τον Σαίξπηρ ως «μοναχική ιδιοφυΐα» και δεν τους αρέσει καθόλου η σκέψη ότι διάσημες φράσεις του έχουν γραφτεί από κάποιον άλλο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News