Δείτε τις φωτογραφίες της Μαρίας Μαράκη 

Είναι πολιτική στάση να υπερασπίζεσαι δημοσίως το δικαίωμα στη διαφορετικότητα. Το δικό σου και των υπολοίπων. Εξάλλου αυτό που στους πολλούς φαίνεται ως διαφορετικό, για τον Jamie McDermott, τον τραγουδιστή των Βρετανών The Irrepressibles είναι το κανονικό, η καθημερινότητα, η πραγματικότητα, η αλήθεια. Είναι ομοφυλόφιλος και παλεύει κατά των διακρίσεων με όπλο τη μουσική του. Δεν θέλει να μας το φέρει «στα μούτρα», δεν επιθυμεί να σοκάρει, δεν φοράει βραδινή τουαλέτα αφήνοντας μούσι, δεν υιοθετεί καμία ακραία, επιθετική προσέγγιση, δεν πιστεύει στις κραυγές. Προτιμά να γράφει και να τραγουδά για το συναίσθημα, την αθωότητα, τη ζεστασιά, τον ερωτισμό και την τρυφερότητα στις σχέσεις των ανθρώπων, πέρα από κάθε στερεότυπο. Κι αυτό ουδεμία σχέση έχει με τον προβοκατόρικο τρόπο που επιλέγουν άλλοι καλλιτέχνες να δηλώσουν τη σεξουαλική τους ταυτότητα.

Στη μισή ώρα που μιλήσαμε λίγο πριν βγει στη σκηνή, συμφωνήσαμε πως δεν θα βάλουμε όρους συνέντευξης αλλά θα κάνουμε μια ανοιχτή κουβέντα σαν δυο νέοι φίλοι, κατά τη διάρκεια της οποίας πρόσεξα πως επανέλαβε αρκετές φορές σε διάφορα σημεία τη λέξη ειλικρίνεια, σαν να την έθετε ως προϋπόθεση. Από το πώς θέλει να στέκεται απέναντι στο κοινό, μέχρι το πώς θέλει να εκφράζεται. Κι ας εκτίθεται, κι ας αποκαλύπτεται κι ας νιώθει στιγμιαία, εύθραυστος. Δεν γίνεται αλλιώς, υποστηρίζει. Ποπ μουσική γράφεις γιατί έχεις κάτι να πεις και για να σε καταλάβουν και να σε νιώσουν πρέπει να το κάνεις με ειλικρίνεια, ξαναλέει. Όταν του επισημαίνω την επανάληψη αυτή, μου εξηγεί πως μεγάλωσε σε μια πολύ φτωχή επαρχία, στη Βόρεια Αγγλία όπου οι άνθρωποι δεν είχαν περιθώριο να μην λένε την αλήθεια, να μην είναι ευθείς. Τι να κρύψεις και πού να κρυφτείς σε ένα πολύ μικρό μέρος; Έτσι έμαθε την ειλικρίνεια, από παιδί. Ένα παιδί σιωπηλό και ήσυχο που μονίμως έφτιαχνε μουσική στο μυαλό του. «Κάνω μουσική για να νιώθω μια μορφή κάθαρσης, καταλαβαίνεις;» μου λέει κοιτώντας με, με αγωνία στα μάτια. Του απαντώ πως κάτι καταλαβαίνω καθώς η κάθαρση είναι ελληνική λέξη. Νιώθει πως κάθαρση είναι όταν από κάτι δύσκολο και σκοτεινό φτιάχνεις κάτι όμορφο. Αυτή η διαδικασία είναι υπέροχη για το σώμα και το μυαλό, λέει κουνώντας, θεατρικά σχεδόν, τα χέρια του. Πριν να προλάβω να του πω ότι με τον ίδιο λυτρωτικό τρόπο λειτουργεί κι όταν ακούω τη μουσική του, η μάνατζερ μας διακόπτει ευγενικά γιατί ο Jamie και η παρέα του έπρεπε να βγει στη σκηνή. Κι όπως συμβαίνει με τους φίλους, αντί να λήξουμε τη συζήτηση, βάλαμε άνω τελεία και αποχαιρετιστήκαμε λέγοντας πως κάποια στιγμή θα τη συνεχίσουμε.

Λίγη ώρα αργότερα κοιτώντας τον να τραγουδά, αναγνωρίζω τον ίδιο άνθρωπο που γνώρισα πίσω από τη σκηνή. Η φωνή του είναι δυνατή, το βλέμμα του λίγο ντροπαλό, η ερμηνεία του λιτή αλλά θεατρική χωρίς φανφάρες, το σώμα του ήρεμο, συμφιλιωμένο με αυτό που τραγουδά.

Να θυμηθώ την επόμενη φορά να του πω ότι χαίρομαι πολύ που μεγάλωσε κάπου στο Γιορκσάιρ της Βόρειας Αγγλίας.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News