Ένα από τα πιο αγαπημένα μου φυτά είναι η Εφέδρα, που ντύνει με τους πράσινους βοστρύχους της τα άγονα βράχια ή άλλοτε πάλι σκαρφαλώνει στα δέντρα. Καταπληκτικό το θέαμα που παρουσιάζει το φθινόπωρο, όταν γεμίζει με τους χαριτωμένους ρόδινους καρπούς της. Μας προκαλούσε να τη φυτέψουμε και στον κήπο μας. Τα καταφέραμε, πράγματι, να κάνουμε το σπόρο της να βλαστήσει, και κράτησε κάμποσους μήνες προτού να ξεραθεί, τελικά… Έτσι, μόλις έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του Ορέστη Δαβία Θαύματα Χλωρά, από τις Εκδόσεις Ποταμός, έψαξα κατευθείαν να δω τι λέει για την εφέδρα προτού αναζητήσω ένα ακόμη αγαπημένο μου φυτό, το Φλόμο. Κατόπιν κατέφυγα σε ένα τρίτο, από τα επικίνδυνα, το Κώνιο, που οι αρχαίοι το συνδέουν με το νησί μας, τη Τζιά. Το ψάχνω καιρό αλλά δεν τα έχω καταφέρει ακόμα να το βρω, και διάβασα ότι δυσκόλεψε και το συγγραφέα ο εντοπισμός του…

Στο καλό ευρετήριο, στο τέλος του βιβλίου δεν βρήκα το μαγικό μανδραγόρα, ίσως επειδή πολλά έχουν ειπωθεί ξανά και ξανά για τη χάρη του. Βρήκα όμως πολλά, πάρα πολλά άλλα φυτά, καθημερινά και όχι. Την αγαπημένη μου κριτσανιστή Γλυστρίδα, που μου έλεγαν μικρή ότι την έχω φάει με το τσουβάλι, γι αυτό μιλάω πολύ• τη Φερούλα, που είχε πολύ συζητηθεί τα παλιά χρόνια σε γαστρονομικούς κύκλους, την Κουμαριά, που μετά από τόσα χρόνια δεν έχει καταφέρει η καημένη να δέσει καρπό στον κήπο μας… Όσα ήξερα για πολλά από αυτά τα φυτά επιβεβαιώθηκαν και από τον Δαβία, ενώ στις αρκετές, θα έλεγα, γνώσεις μου, προστέθηκαν και άλλες πολλές, ενδιαφέρουσες ιστορικές λεπτομέρειες, και βέβαια ιδιότητες ιατρικές και αφροδισιακές.

«Κυνηγό φυτών» ονομάζουν, όπως άκουσα, το Δαβία, και φαίνεται ότι αυτός είναι ο επίσημος τίτλος του στην εταιρεία φυσικών καλλυντικών και προϊόντων Κορρέ. Η λατρεία του για τα φυτά πράγματι σε παρασύρει για μια βόλτα σε καταπράσινο παραδεισένιο κόσμο γεμάτο θαύματα, για να παραφράσω τα λεγόμενα του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη στην εισαγωγή. Μεγαλούτσικο σε διαστάσεις το βιβλίο και σχετικά βαρύ, όταν το πρωτοείδα νόμισα ότι με δυσκολία θα μπορούσα να το κρατήσω στο χέρι… Όμως η ανάγνωσή του με συνεπήρε και ο τόμος αποδείχθηκε απολαυστικός, με τις λιτές ολοσέλιδες ζωγραφιές του Διαμάντη Αϊδίνη. Η εικονογράφηση που σε πρώτη ματιά σε ξαφνιάζει, προσθέτει εντέλει στην ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο συγγραφέας με τη χαριτωμένη και σαφή γραφή του. Καλογραμμένο το βιβλίο και προσεγμένο: Γνωρίζει καλά τα φυτά του ο βιολόγος –άλλωστε– συγγραφέας.

Σας το προτείνω λοιπόν κι εγώ ανεπιφύλακτα!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News