Πριν από δύο χρόνια ένας γνωστός εκδότης, τον οποίο γνωρίζω προσωπικά και με τον οποίο συνεργάστηκα έμμεσα, έγραψε στον λογαριασμό του στο facebook ότι οι έλληνες εκδότες πρέπει να κάνουν ακροβατικά για να επιβιώσουν και να πάρουν τα χρήματά τους από το κράτος. Δεν είμαι σίγουρος σε τι χρήματα αναφερόταν αλλά λόγω δικής μου κακής εμπειρίας με άλλον εκδότη (η δική του επιχείρηση ήταν πολύ καλή και συνεπής συγκριτικά) σχολίασα από κάτω ότι και οι συγγραφείς καμιά φορά κάνουν ακροβατικά για να επιβιώσουν και να πάρουν τα λεφτά τους από τους εκδότες. Δεν του άρεσε το σχόλιο και απάντησε με τη φράση «σου βγάζω κίτρινη κάρτα». Μετά από λίγο καιρό του έστειλα ένα μήνυμα για άλλο θέμα στο οποίο ποτέ δεν απάντησε και έτσι εγώ του έβγαλα τελικά την κόκκινη και δεν ξανασχολήθηκα μαζί του.

Δεν κάνω μνημόσυνο στη σχέση μου με τον εκδότη επειδή μου έδωσε κάποια αφορμή (δεν έχω ιδέα τι κάνει και ελπίζω να είναι καλά) ούτε διότι ξαναεμφανίστηκε στη ζωή μου κάποιος από εκείνον τον πρώτο μου εκδοτικό οίκο που με είχε βγάλει από τα ρούχα μου (προ κρίσης, κιόλας) διότι έκανε τόσα χρόνια να βγάλει το βιβλίο μου και ακόμα περισσότερα για να μου δώσει τα δικαιώματα (δεκάδες τηλεφωνήματα και μηνύματα μέχρι που άρχισα να τους λέω ότι θα κινηθώ νομικά και φυσικά μετά την πρώτη φορά που μου έκαναν τη χάρη να με πληρώσουν δεν ξαναεπικοινώνησαν μαζί μου). Η αφορμή είναι το νέο μου συμβόλαιο με τον Αμερικάνο εκδότη μου ο οποίος, μαζί με το συμφωνητικό, μου έστειλε και μια απολογητική επιστολή επειδή καθυστέρησε τα εξάμηνα δικαιώματά μου από μια προηγούμενη έκδοσή μας για ΔΥΟ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ! Έτσι είναι… κάθε εξάμηνο παίρνω ενημέρωση και τα δικαιώματά μου, όσο μικρό και να είναι το ποσό.

Πραγματικά αναρωτιέμαι πόσοι Έλληνες εκδότες το κάνουν αυτό. Δεν γνωρίζω και η απορία μου είναι ειλικρινής. Κάθε φορά που ένας εκδότης μας προτρέπει «να πάρουμε δώρο ένα βιβλίο σε αυτές τις γιορτές» σκέφτομαι κατευθείαν τους συγγραφείς και αναρωτιέμαι αν έχουν πέσει σε καλά χέρια ή σε κάποιον που εκμεταλλεύεται το μεράκι και την όποια ματαιοδοξία τους. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι ο κάθε συγγραφέας πρέπει να γίνεται ζητιάνος χρημάτων που δικαιούται και να αντιμετωπίζεται ως ο πιο ασήμαντος κρίκος. Έχουμε μεγάλο πρόβλημα ασυνέπειας στη χώρα μας και αν δεν το διορθώσουμε αυτό παντού άσπρη μέρα δεν θα δει ο τόπος. Δεν έχω καμία διάθεση ισοπέδωσης επειδή εγώ έχω στο μυαλό μου αρνητικές εντυπώσεις από συνεργασίες και πράγματα που έχω ακούσει από άλλους. Αντιθέτως θέλω να πω ένα μπράβο σε όποιους εκδότες είναι εν μέσω κρίσης οικονομικά συνεπείς απέναντι στους συνεργάτες τους (όπως αυτός που αναφέρω στην αρχή). Αλλά ήρθε αυτή η επιστολή με τη συγνώμη που δείχνει σεβασμό και επαγγελματισμό και σκέφτηκα αμέσως ότι αυτό εδώ δεν το ‘χω δει ποτέ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News