Η βρετανική εφημερίδα Guardian έστησε προσφάτως μια ιντριγκαδόρικη στήλη, εκείνη της Secret Actress, της μυστηριώδους, δηλαδή, ηθοποιού. Δεν αποκαλύπτει το όνομά της μα, σύμφωνα με την υπογραφή της, έχει προταθεί για Οσκαρ και Χρυσή Σφαίρα, ζει στο Λος Αντζελες και, εδώ και δύο μήνες περίπου, καταγράφει σπιρτόζικες χολυγουντιανές ιστορίες, καλογραμμένες και ξεκαρδιστικές.

Η πιο πρόσφατη, αφορά ένα μεγάλο βάσανο των ηθοποιών, φέρει τίτλο «Ο συμπρωταγωνιστής μου με προειδοποίησε: “συγγνώμη αν μου σκληρύνει”» και εξηγεί γιατί στο επάγγελμά τους δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από τις σκηνές σεξ.

Ναι, παραδέχεται, το σεξ είναι διασκέδαση. Το σεξ μπροστά σε συναδέλφους, όμως, και μάλιστα με έναν από αυτούς, είναι ο χειρότερος εφιάλτης. Οτιδήποτε κι αν νιώθεις με τον εκάστοτε ηθοποιό, αν αισθάνεσαι άνετα ή όχι, αν σε ελκύει ή σου είναι αδιάφορος, μια σκηνή σεξ πρέπει να βγει σε πέρας σωστά και μάλιστα με περισσή ένταση και ενδιαφέρον.

Tο σώμα δεν αναγνωρίζει πως όσα συμβαίνουν δεν είναι αληθινά. Ανταποκρίνεται σε αυτές τις στιγμές οικειότητας – ιδρώνει, κοκκινίζει, σκληραίνει…

Το όλο εγχείρημα γίνεται πιο δύσκολο, με τον τρόπο που αντιμετωπίζεται από όσους συμμετέχουν στο γύρισμα. Για τις σκηνές σεξ, λοιπόν, υπάρχουν οι εξής εκδοχές: ή βασιλεύουν από την αρχή σιωπή και κατσουφιασμένα πρόσωπα ή θα υπάρχει αυτό που εκείνη ονομάζει «βρετανικό» κλίμα, όπου οι πρωταγωνιστές σφυρίζουν αδιάφορα και κάνουν πότε-πότε χαζά αστεία τα οποία, όμως, προκαλούν ακόμα πιο αμήχανη σιωπή.

Στη διάρκεια της καριέρας της, χρειάστηκε να φωνάξει σε «σε αγαπώ», να ουρλιάξει «σε μισώ», να κλάψει, να σκοτώσει, να πεθάνει, να θρηνήσει. Αλλά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το προσποιητό σεξ, γιατί, σε μεγάλο βαθμό, το σώμα δεν αναγνωρίζει πως όσα συμβαίνουν δεν είναι αληθινά. Ανταποκρίνεται σε αυτές τις στιγμές οικειότητας – ιδρώνει, κοκκινίζει, σκληραίνει. Σε ό,τι έχει να κάνει με τα… σκληρά μέρη, εξιστορεί πως ένας συνάδελφός της, ενώ ετοιμάζονταν για μια σκηνή ξέφρενου σεξ, είχε την πιο αφοπλιστική αντιμετώπιση λέγοντάς της «Με συγχωρείς αν μου σηκωθεί, με συγχωρείς κι αν δεν μου σηκωθεί» – και κάπως έτσι το άγχος των σεξουαλικών επιδόσεων πέρασε σε μια νέα διάσταση.

Παραδέχεται πως μια ερωτική σκηνή με κάποιον που βρίσκεις ελκυστικό είναι αρκετά ντροπιαστική, γίνεται όμως ακόμα πιο δύσκολη όταν θεωρείς τον άλλον… χάλια. Σε ένα δύσκολο γύρισμα, που δεν κατάφερναν με τίποτα να ολοκληρώσουν τη μεταξύ τους παθιασμένη σκηνή, η ίδια πρότεινε να δοκιμάσουν αλλιώς: την έσπρωξε προς τον τοίχο με γυρισμένη την πλάτη, και συνέχισαν έτσι μέχρι το τέλος, ώστε να μη χρειάζεται να βλέπει τις αυτάρεσκες, περίεργες εκφράσεις του.

Αυτό λειτούργησε και σε ακόμα μια περίπτωση, όταν ο συμπρωταγωνιστής είχε δυσοσμία στο στόμα. Για να αποφύγει τα θανατηφόρα φιλιά του, πρότεινε μια αλλαγή στο σενάριο, η ηρωίδα να μη τον φιλάει από άποψη, σαν μέρος της ιστορίας, και ο σκηνοθέτης συμφώνησε πως, πράγματι, έτσι δίνει ένα δεύτερο επίπεδο στον ρόλο.

Τελειώνει την αφήγηση με την εξής εικόνα, βγαλμένη από τη ρουτίνα του ηθοποιού: μια κοπέλα γυμνή, ξαπλωμένη, μισοσκεπασμένη, περιμένει τον συμπρωταγωνιστή της, του οποίου το πέος είναι μέσα σε κάλτσα και εκείνος χοροπηδά προσπαθώντας να βγάλει βελόνες και καρφίτσες από τα πόδια του. Το σκηνικό ολοκληρώνεται με έναν μπούμαν που χασμουριέται και έναν παραγωγό να ουρλιάζει στο τηλέφωνο για το πού θα δειπνήσει το βράδυ. Αρκετά ερεθιστικό, σωστά;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News