Βλέποντας τα νούμερά του να πέφτουν το Netflix «αντεπιτίθεται» με μια υπερπαραγωγή το budget της οποίας άγγιξε τα 200 εκατ. δολάρια. Το καστ περιλαμβάνει δυνατά ονόματα. Πρωταγωνιστούν οι Ράιαν Γκόσλινγκ, Ανα ντε Αρμας, Κρις Εβανς, Μπίλι Μπομπ Θόρντον και Ρεγκέ-Ζαν Πέιτζ, ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφει το πετυχημένο δίδυμο της Μαρβέλ, οι αδελφοί Τζο και Αντονι Ρούσο.

Το καλοκαιρινό θρίλερ δράσης «The Gray Man» βασίζεται στο πρώτο βιβλίο της ομώνυμης σειράς των μπεστ σέλερ μυθιστορημάτων κατασκοπείας και δράσης του Μαρκ Γκρίνι (στα ελληνικά «Ο Γκρίζος Ανθρωπος», εκδόσεις Anubis) και έκανε ήδη πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες, όπου θα προβάλλεται αποκλειστικά μέχρι τις 22 Ιουλίου, οπότε θα ανέβη στην πλατφόρμα ροής.

Aναμφίβολα το Netflix περιμένει πολλά από το πιο ακριβό project του, το οποίο χάρη στη λάμψη του Ράιαν Γκόσλινγκ φιλοδοξεί να εξελιχθεί σε (επιτυχημένο) κινηματογραφικό franchise του στυλ Τζέισον Μπορν (Ματ Ντέιμον), με τον οποίο μοιραία έχουν γίνει συγκρίσεις. Το αποτέλεσμα, όμως, είναι αμφιλεγόμενο αν λάβει κανείς υπόψη του τις κριτικές που έχει συλλέξει μέχρι στιγμής στο Rotten Tomatoes.

«Εξυπηρετεί απόλυτα να το αφήνεις να παίζει στο background όταν σαχλαμαρίζεις στο τηλέφωνο, και το εννοώ σαν κοπλιμέντο»…, γράφει για παράδειγμα στο Vulture η Αλισον Γουίλμορ. Και ο Ντέιβιντ Φίαρ στο Rolling Stone: «Το “Gray Man” θέλει να σoυ θυμίσει πόσο παλιάς σχολής “ντόπα” είναι αυτό το είδος της διασκέδασης και έχει όλα τα απαραίτητα συστατικά για να το κάνει· πράγμα  που, για να είμαι ειλικρινής, σε κάνει να εύχεσαι να ήταν πιο σφιχτό, πιο κοφτό, πιο σκληρό, καλύτερο».

Οπως φαίνεται, το Netflix αξίζει τώρα κάθε έπαινο όχι για την καλλιτεχνική ποιότητα της νέας του ταινίας, που φιλοδοξεί να γίνει εμπορική επιτυχία, αλλά για το μεγάλο ρίσκο που πήρε με την πιο ακριβή παραγωγή του. Το εύλογο ερώτημα, λοιπόν, είναι γιατί η πλατφόρμα που έχει αποδείξει ότι μπορεί να γυρίζει εξαιρετικά καλές σειρές δεν τα καταφέρνει το ίδιο καλά με τις ταινίες.

Σύμφωνα με την υπόθεση, ο Κορτ Τζέντρι (Ράιαν Γκόσλινγκ) είναι ένας «καλός» άνθρωπος, αλλά και τέλειος επαγγελματίας δολοφόνος, εγκεκριμένος από την CIA. Είναι εξαιρετικά ικανός και προικισμένος με όλα τα χαρακτηριστικά των κατασκόπων, που ζουν στην ανωνυμία, είναι καχύποπτοι και κινούνται σε «γκρίζες» ζώνες χωρίς να τους αντιλαμβάνεται κανείς.

Ο Γκρέι Μαν ή Σιέρα Σιξ, όταν αφήνεται ελεύθερος από ένα ομοσπονδιακό σωφρονιστικό ίδρυμα, στρατολογείται από τον Ντόναλντ Φιτζρόι (Μπίλι Μπομπ Θόρντον). Τα πράγματα μπλέκονται όταν ένα παιδί βρίσκεται μπροστά στον στόχο του και ο ήρωας αρνείται να πατήσει τη σκανδάλη (είναι η σκηνή με την οποία ξεκινάει η ταινία στην Μπανγκόκ). Τελικά εξολοθρεύει τον στόχο του, πέφτει όμως στα χέρια του ένα USB που ενοχοποιεί τους ανωτέρους του με πληροφορίες για κατάχρηση εξουσίας και εγκληματική δράση.

Ο ήρωάς μας παθαίνει κρίση συνείδησης και καταλήγει κυνηγημένος και εκτός υπηρεσίας, όταν ο διευθυντής της CIA Ρεγκέ-Ζαν Πέιτζ (ο πρωταγωνιστής του «Μπρίτζερτον Ι», που έκαψε καρδιές, αν θυμάστε…), προσλαμβάνει τον Λόιντ Χάνσεν (Κρις Εβανς), έναν παρανοϊκό σαδιστή πρώην πράκτορα της CIA και νυν πληρωμένο εκτελεστή σε ιδιωτική εταιρεία (Hansen Government Services) που δεν δεσμεύεται από ενοχλητικούς κώδικες συμπεριφοράς. Με τον Χάνσεν στον κατόπι του, που δεν σταματάει μπροστά σε τίποτα μέχρι να τον εξουδετερώσει, ο Σιξ τα βρίσκει σκούρα, η ειδική πράκτορας Ντάνι Μιράντα (Ανα ντε Αρμας), όμως, φροντίζει για την προστασία του.

«Αποχρώσεις του γκρι» δεν υπάρχουν, γράφει στην Telegraph ο Ρόμπι Κόλιν, έκπληκτος από την «πραγματικά σοκαριστική βαρεμάρα» που του προκάλεσε η ταινία. Το γκρι του τίτλου, λέει σε τόνο ίσως υπερβολικό, υπονοεί μόνο τις «βιομηχανικές ποσότητες μονότονου χυλού».

Ο βρετανός κριτικός παρατηρεί επίσης ότι –παρόλα τα χρήματα που ξοδεύτηκαν- όλες οι σκηνές φαίνεται να έχουν γυριστεί έχοντας κατά νου τηλεοπτικές οθόνες απέναντι από καναπέδες. Μακρινές λήψεις, κομψές και ατμοσφαιρικές, και σκηνές δράσης σε εντυπωσιακά τοπία και μεγάλα σκηνικά απουσιάζουν εντελώς. Αντίθετα, αφθονούν οι ήπιες, φιλικές προς τις μικρές οθόνες, ενδιάμεσες λήψεις και τα κοντινά πλάνα, είτε τρέχει ο Γκόσλινγκ στην οροφή ενός κινούμενου τραμ, είτε σπρώχνονται οι δολοφόνοι του βγαίνοντας από μια τρύπα στην άτρακτο ενός αεροπλάνου.

Η πλοκή εξελίσσεται μεταξύ Χονγκ Κονγκ, Τουρκίας, Κροατίας, Αζερμπαϊτζάν και άλλων τοποθεσιών, σε διαμερίσματα και υπόγεια που όμως όλα, μοιάζουν πολύ μεταξύ τους, πλην των υποχρεωτικών λήψεων με drone, στις οποίες μια κάμερα με τηλεχειριστήριο τρέχει κάτω από ακόμη μια ιστορική γέφυρα.

Το λημέρι ενός κακοποιού (μεσαίου επιπέδου) βρίσκεται στο υπέροχο Χούντερτβάσερ Χάους της Βιέννης, παρ’ όλη την αξία, όμως, που αποκτά η ταινία χάρη σε αυτό το εκπληκτικό, παγκοσμίου φήμης αρχιτεκτονικό τοπόσημο της αυστριακής πρωτεύουσας, οι σκηνές θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν γυριστεί στο IKEA, πράγμα που πλήττει την αξιοπιστία της παραγωγής, όσο ακριβή κι αν είναι.

Ο Σιξ του Γκόσλινγκ μπορεί να μην έχει την δυναμική του πράκτορα Ιθαν Χαντ (Τομ Κρουζ) ή του Τζέισον Μπορν (Ματ Ντέιμον), του εκτελεστή της CIA που πάσχει από αμνησία. Παρόλα  αυτά, ο Γκόσλινγκ υποδύεται επιδέξια τον μυστικό πράκτορα Σιέρα Σιξ –«το “007” ήταν κατειλημμένο», λέει χαριτολογώντας– και με την ερμηνεία του προσθέτει στον χαρακτήρα του Κορτ Τζέντρι την ψυχή και το υπαρξιακό βάθος που φαίνεται πως λείπει από το σενάριο των Κρίστοφερ Μάρκους και Στίβεν ΜακΦίλι, επίσης πρώην της Marvel, οι οποίοι ακολουθούν την πεπατημένη: πολλή αγριάδα, βρισιές και φλασ-μπακ.

Ο Εβανς, από την άλλη φαίνεται να απολαμβάνει ξεκάθαρα την ευκαιρία που του δόθηκε να υποδυθεί ξανά τον κακό, τρία χρόνια μετά από την ταινία μυστηρίου «Στα Μαχαίρα» (2019), του Ράιαν Τζόνσον.

Ο χαρακτήρας της Ντάνι Μιράντα, εν τω μεταξύ, σε κάνει να αναρωτηθείς τι θα είχε συμβεί στο πρόσφατο «No Time To Die» αν η εκεί σύντομη εμφάνιση της Ανα Ντε Αρμας τεντωνόταν σε έναν πλήρη ρόλο. Δεν προσθέτει καμία ουσία, σβήνοντας και το τελευταίο ίχνος μιας σπίθας φλερτ με τον κινηματογραφικό παρτενέρ της, γράφει στην Telegraph ο Ρόμπι Κόλιν, «θάβοντας» χωρίς έλεος την κουβανή ηθοποιό.

Με τούτα και με κείνα περνάει περίπου μια ώρα. Αλλά περίπου στα μισά κατά τη διάρκεια μια συνεχούς ανταλλαγής πυροβολισμών στην Πράγα, είναι πλέον αδύνατο να αγνοήσεις την ξεκάθαρη αδιαφορία ολόκληρου του project. Ακόμα πιο ανατριχιαστικοί,  λέει στην Telegraph ο Κόλιν, είναι οι διάλογοι με μιμίδια, όπως στην σκηνή που ο Εβανς αποκαλεί απαξιωτικά τον Γκόσλινγκ «κούκλα Κεν» (ο Γκόσλινγκ υποδύεται τον Κεν στην αναμενόμενη ταινία «Μπάρμπι» της Γκρέτα Γκέργουιγκ).

Τι άλλο να πούμε; Δείτε το, τέλος πάντων, αλλά χωρίς πολλές απαιτήσεις. Μια καλοκαιρινή υπερπαραγωγή είναι, αν θα πετύχει εμπορικά θα φανεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News