Ο συγγραφέας στον καιρό της κρίσης όπως παλιότεροι στον καιρό του πολέμου, της κατοχής ή άλλων άγριων εποχών, επιστρέφει στο αγαπημένο υπόστρωμα της λογοτεχνίας, τον έρωτα. Τα βασικά του συστατικά παραμένουν αιώνια και αναλλοίωτα, τα αναγνωρίζουμε μόνο φαινομενικά να επηρεάζονται από την κρίση. Η τρικυμία του έρωτα τελικά δημιουργείται από τα ίδια παντοτινά υπόγεια ρεύματα που προϋπήρχαν της κάθε κρίσης. Η κρίση είναι απλώς τα βράχια που σκάνε τα κύματα.

«Όλοι λίγο πολύ φοβούνται το ρίσκο του έρωτα. Ιδίως εκείνοι που μπορούν να ερωτευθούν στ' αλήθεια. Χάνεις τον έλεγχο της ζωής σου, την κρατάει ο αγαπημένος στα χέρια του. Λέγεται, πως κάθε φόβος είναι στη ρίζα του φόβος θανάτου, κι εδώ η εξάρτηση από τον άλλον είναι τρομερή», σημειώνει η Μάρω Βαμβουνάκη με αφορμή το βιβλίο της «Όλοι φοβούνται τον έρωτα». «Ποτέ άλλοτε δεν είμαστε τόσο εξαρτημένοι και ανασφαλείς, γι' αυτό και η ερωτική είναι η πιο εγωιστική κατάσταση: Λατρεύεις τον άλλον αν σ' αγαπά και τον μισείς αν σε αρνιέται. Ο θιγμένος εγωισμός πονάει σχεδόν όσο η ραγισμένη καρδιά».

Η ουσία του βιβλίου μολονότι εκτυλίσσεται στην περίοδο της κρίσης μιλάει για ένα αρυτίδωτο ανθρώπινο πάθος.

«Στην περίπτωση του βιβλίου ο νεαρός Δ. τρομάζει υπερβολικά τη δέσμευση, υποσυνείδητα σαμποτάρει τον εαυτό του να μη σχετιστεί. Η συμπεριφορά της μητέρας τον συντηρεί στο παιδί, ανήλικο για τις άγριες περιπέτειες των ερώτων. Συνηθισμένες ιστορίες μεσογειακών μανάδων που εμποδίζουν τα αγόρια τους να ασκηθούν στην ανδρική ζωή για να μην κακοπάθουν και, πιο πολύ, για να μη γίνουν ανεξάρτητα και τις εγκαταλείψουν».

*Το τελευταίο βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Όλοι φοβούνται τον έρωτα" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News