O Λόγος του Νίκου Καζαντζάκη στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στις 23 και 24 Μαρτίου, «Εν Χορώ & Οργάνοις». Μια μουσική χοροθεατρική παράσταση με πληθώρα καλλιτεχνών επί σκηνής. Ο Λόγος του Νίκου Καζαντζάκη «Εν Χορώ & Οργάνοις» δομήθηκε ως έργο υπό συνεχή αλλαγή, με όρους απόλυτα σύγχρονους, μεταλλασσόμενο κινησιολογικά και μουσικά, κρατώντας όμως τους στέρεους πυρήνες λόγου και υποκριτικής. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Βασίλης Βασιλάκης που επίσης θα ερμηνεύει. Χορεύουν οι Γιάννης και Γιώργος Μεγαλακάκης και η ομάδα τους. Και συμμετέχουν φιλικά η Γεωργία Νταγάκη (Δευτ. 23/3) και η Καλλιόπη Βέττα (Τρ. 24/3). Συναντήσαμε τους συντελεστές στον σε διαμόρφωση χώρο του νέου Άμπακα, πρώην Αρχαίων Γεύσεις στο Μεταξουργείο όπου και κάνουν τις πρόβες τους. Δείτε τι μας είπαν…

Πόσο επηρέασε την παρουσίαση του έργου σας η σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη στον Ζορμπά και η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και, φυσικά, το «συρτάκι» του Άντονι Κουίν;

Βασίλης Βασιλάκης: Κοίταξε, αυτές είναι μνήμες. Επειδή έχει τύχει να γνωρίσω τον Μίκη και τον Μιχάλη, αυτήν τη γενιά την πρόλαβα, όλα αυτά μόνο θετικά μπορούν να λειτουργήσουν. Αλλά δεν επεμβαίνουν στην τωρινή μου δουλειά. Αυτά λειτουργούν λιγάκι σαν παιδικές εικόνες, μια γλυκιά ανάμνηση. Επίσης ο κινηματογράφος, σε σχέση με το θέατρο, είναι ένα διαφορετικό υλικό. Αν θα έκανα μια ταινία μικρού μήκους, γιατί μέχρι εκεί θα ήταν η δυνατότητά μου, πιθανά κάπου θα με επηρέαζε. Όσον αφορά τον «Ζορμπά», χρησιμοποιούμε μόνο ένα μικρό κομμάτι του κειμένου. Ο κύριος όγκος της παράστασης βασίζεται στον «Καπετάν Μιχάλη» και στον «Βραχόκηπο». Οπότε γλίτωσα την παγίδα που λέγεται Μιχάλης Κακογιάννης, Ζορμπάς και Μίκης Θεοδωράκης. Αλλά σίγουρα έτσι κι αλλιώς δεν θα με επηρέαζε σε κάτι ακόμα και αν έκανα μόνο τον «Ζορμπά», γιατί η ανάγνωση του Καζαντζάκη έχει πολλές όψεις.

Πώς προέκυψε αυτή η παράσταση;

Β.Β.: Επειδή για πέντε χρόνια έκανα την Ασκητική του Καζαντζάκη, σε μορφή θεατρικού μονολόγου, κάποια στιγμή με είδε ο Γιάννης Μεγαλακάκης, από ό,τι κατάλαβα εκ των υστέρων του άρεσα, ήρθε και με βρήκε τον χειμώνα και μου πρότεινε μια συνεργασία της δικής τους δουλειάς, δηλαδή του χορού τους με την Ασκητική. Η Ασκητική δεν μπορούσε για τεχνικούς λόγους να γίνει. Οπότε κάθισα και έκανα μια δουλειά πάνω σε αυτά τα τρία βιβλία του Καζαντζάκη. Και όλο αυτό δημιουργήθηκε από την ανάγκη του Γιάννη να συνδυάσει τον κρητικό υπέροχο χορό του με τον Νίκο Καζαντζάκη. Και επειδή έχω μια πορεία με τον Καζαντζάκη, μια σχέση αγάπης και μίσους…

Πολύχρονη…

– Ναι. Από το σχολείο ακόμα. Έτσι, αποφασίσαμε να μπούμε σε αυτήν τη διαδικασία και νομίζω ότι ήταν πολύ καλό. Και για μένα και για τα παιδιά.

Πώς μεταφέρετε τον λόγο και τις αναζητήσεις του Νίκου Καζαντζάκη ώστε να έρθει σε αρμονία με τη σύγχρονη εποχή;

Β.Β.: Κοίταξε, εγώ ως «εκτυπωτής», δεν έχω να κάνω σπουδαία δουλειά. Δηλαδή η σημερινή εποχή υπάρχει. Ο Νίκος Καζαντζάκης υπάρχει. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να καθίσω, να διαβάσω, καλά όχι τώρα, όλα αυτά τα χρόνια, τον διαβάζω και τον ανακαλύπτω ξανά και ξανά, οπότε όλο αυτό ήρθε με έναν πολύ γλυκό τρόπο και έδεσε. Γιατί ο Καζαντζάκης, διαβάζεται. Είναι σημερινός. Βλέπεις δηλαδή, έναν άνθρωπο που έχει τις αγωνίες ενός αστροναύτη. Μιλάει συνέχεια για το σύμπαν, για το χάος, για το ιερό δέος και ανακαλύπτει τον κόσμο, τη Γη, λες και ήταν από άλλο πλανήτη. Και ταυτόχρονα είναι τόσο γήινος. Είναι τόσο δεμένος με την Κρήτη, με τα ταξίδια του, με τον άνθρωπο. Και την ίδια στιγμή είναι σαν να βλέπει τα πράγματα από το φεγγάρι. Αυτό είναι που με μαγεύει στον Καζαντζάκη. Από το πόση μεγάλη απόσταση έβλεπε αλλά και το πόσο βαθιά ενσωματωνόταν μέσα σε αυτό το πράγμα που λέγεται Κρήτη, Γη, άνθρωπος, φυλλαράκι, θάλασσα. Δηλαδή το οτιδήποτε περιβάλλει αυτόν τον πλανήτη. Αυτό είναι αυτό που με τρελαίνει με τον Καζαντζάκη. Συν βέβαια ότι έχει μια σκληράδα στην αντιμετώπισή του, στον εαυτό του πρώτα από όλα, και γι’ αυτό και είναι και μεγάλος άνθρωπος. Είναι σκληρός και με τους άλλους αλλά πρώτα είναι με τον εαυτό του. Και αυτό τον σώζει. Είναι βαθιά ποιητικός και τρυφερός. Και για αυτό όλη αυτή η σύνθεσή του, τον κάνει ιδιαίτερο.

Μια ερώτηση που θέλετε να σας την κάνουν αλλά… δεν;

Β.Β.: Είμαι ανοιχτός στις ερωτήσεις, αλλά δεν θα έβαζα μια επιπλέον στον εαυτό μου.

Πόσο δύσκολο είναι να μεταφερθεί στη σκηνή ο Λόγος του Νίκου Καζαντζάκη;

Γιάννης Μεγαλακάκης: Πάρα πολύ. Και για εμάς είναι όνειρο ζωής που έγινε πραγματικότητα. Είμαστε και οι δύο φανατικοί θαυμαστές του Καζαντζάκη και είναι μεγάλη πρόκληση για εμάς. Αλλά ταυτόχρονα είμαστε και πάρα πολύ χαρούμενοι που θα γίνει. Και συνάμα με μεγάλη ευθύνη στους ώμους μας και στα πόδια μας ως χορευτές. Ελπίζουμε ότι θα ανταποκριθούμε.

Εξηγήστε μου λίγο το «όνειρο ζωής»…

Γ.Μ.: Είναι πάρα πολύ δύσκολο, όπως λέει και ο Νίκος (Καζαντζάκης): «τι είναι πιο δύσκολο; Αυτό θέλω». Έτσι είμαστε και εμείς ως χορευτές. Και αυτό επειδή θέλουμε να αναδείξουμε τον κρητικό χορό όχι μόνο ως παραδοσιακό χορό αλλά ως τέχνη. Να φύγει από τα όρια της Κρήτης και να πάει εκεί που του αξίζει. Πώς έκαναν οι Ισπανοί με το Φλαμέγκο, που πήρε έναν οικουμενικό χαρακτήρα; Έτσι και εμείς θέλουμε, επειδή στην Κρήτη χορεύουμε από τη Μινωική εποχή, ξέρουμε το βάρος που 'χουν τα βήματά μας. Το κάθε βήμα έχει χιλιάδες χρόνια ιστορία. Και ο Νίκος Καζαντζάκης μέσα από τα έργα του την Κρήτη την ανέδειξε. Για αυτό λοιπόν για εμάς που κινούμαστε στην ίδια φιλοσοφία με τον Καζαντζάκη θα λέγαμε, είναι όνειρο ζωής. Δηλαδή ο χορός μας συνάντησε τον συγγραφέα που μας ταίριαζε.

Τι δυσκολίες συναντήσατε και πώς τις αντιμετωπίσατε;

Γιώργος Μεγαλακάκης: Όσον αφορά τη συγκεκριμένη παράσταση που είναι ένα είδος μικρού χοροθεάτρου, γιατί πέραν ότι χορεύουμε ως χορευτική ομάδα, είμαστε επί της σκηνής καθ' όλη τη διάρκεια. Οπότε το δύσκολο είναι πώς θα ερμηνεύουμε τις ατάκες στην ουσία του Καζαντζάκη, σε χορό. Θα γίνονται πράξη, κίνηση. Αυτή η κίνηση πρέπει να είναι και ρυθμιζόμενη αν μπορείς να το πεις έτσι αλλά και αυθόρμητη. Γιατί η Κρήτη θέλει τον αυθορμητισμό, θέλει τη φιγούρα της, εκεί που θα γεννηθεί, εκεί και θα πεθάνει. Και με τον Γιάννη αυτό μας εξιτάρει. Να κάνουμε κάθε φορά διαφορετικά πράγματα. Και ένα παραπάνω τώρα με την παράσταση και με τη συνεργασία του Βασίλη Βασιλάκη, ενός εξαιρετικού ηθοποιού, που έχει ήδη μεγάλη εμπειρία με τον λόγο του Καζαντζάκη που τον έπαιζε αρκετά χρόνια. Συναντιόμαστε στο ίδρυμα Κακογιάννη, ο Λόγος του Καζαντζάκη με τον χορό.

Πώς προέκυψε η συνεργασία;

Γεωργία Νταγάκη: Η συνεργασία προέκυψε μετά από πρόταση της Μαρίας Πιλάτη που διοργανώνει και την παραγωγή αυτή. Γνώριζε τι κάνω όλα αυτά τα χρόνια, τη σχέση μου με την Κρήτη και με κάλεσε να συμμετάσχω σε αυτήν την παραγωγή. Φυσικά, γνώριζα τον κύριο Βασίλη Βασιλάκη, ούτως ή άλλως και εκτιμούσα πολύ τη δουλειά του. Αποφάσισα έτσι να πάρω και εγώ μέρος τραγουδώντας και παίζοντας κρητική λύρα.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

Γ.Ν.: Πολλά. Κυκλοφόρησα πρόσφατα την πρώτη μου ουσιαστικά δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Φόβος», στο εξωτερικό και στην Ελλάδα. Έτσι, κάνω μία περιοδεία παρουσιάζοντας τον δίσκο και παράλληλα συνεργάζομαι με τον Παναγιώτη Μάργαρα, έναν εξαίρετο μουσικό και κιθαρίστα που περιοδεύουμε κυρίως στην περιφέρεια. Κάνουμε και κάποιες παραστάσεις στην Αθήνα. Τις δικές μου παραστάσεις στην Αθήνα, πολλά και διάφορα.

Περισσότερες πληροφορίες

Επιλογή κειμένων: Τόνια Κούμπα

Κινησιολογική επιμέλεια: Κική Μπάκα

Μουσικοί

Γιώργος Κοντογιάννης (λύρα)

Δημήτρης Βαρελόπουλος (λαούτο)

Αλέξανδρος Καψοκαβάδης (lavta)

Βαγγέλης Καρίπης (κρουστά)

Κοστούμια: Γιούλα Ζωϊοπούλου

Δευτέρα 23 και Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Ώρα έναρξης: 21:00

Τιμές εισιτηρίων

15 € (γενική είσοδος)

12 € (μειωμένο) για ΑμεΑ, μαθητές, φοιτητές, κατόχους Κάρτας Πολυτέκνων (ΑΣΠΕ), κατόχους Ευρωπαϊκής Κάρτας Νέων, κατόχους Κάρτας Πολιτισμού, άτομα άνω των 65 ετών, κατόχους κάρτας IFA (Γαλλικού Ινστιτούτου)/ κατόχους Κάρτας ΙΤΙ (ΕΚΔΙΘ), κατόχους Κάρτας Οδοντιατρικού Συλλόγου Αθηνών.

*Ο Αίαντας Αρτεμάκης γεννήθηκε το 1982 και είναι δημοσιογράφος και «κομπιουτεράς». Πουλάει κομπιουτεράκια στην Ομόνοια, με προτίμηση στα γιαπωνέζικα. Του αρέσει να διαβάζει και να ονειρεύεται μια γερή δημοκρατία. Παντρεύτηκε το 1989 τον καλό του φίλο, Amstramd 1512. Δυστυχώς από τότε, έχει αλλάξει πολλούς αγαπημένους. Τώρα συζεί με έναν Z800 HP.

Προηγούμενα άρθρα του Αίαντα Αρτεμάκη

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News