Κουίζ: ποιος από τους εξής σκηνοθέτες κέρδισε στις επεισοδιακές φέτος, Κάννες; Ο εξαφανισμένος, ο αποκλεισμένος, ή ο φυλακισμένος; Τελικά, ο Τέρενς Μάλικ, μετά το βραβείο σκηνοθεσία πριν από 32 χρόνια για το Days of Heaven, τιμήθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα για το Δέντρο της Ζωής, σε μια κίνηση δικαίωσης ενός μεγάλου ονόματος από την κριτική επιτροπή- και να κρίνουμε από τις δηλώσεις του Ντε Νίρο, χωρίς ομόφωνη απόφαση. Ο αμερικανός σκηνοθέτης, όπως γράψαμε και στις ανταποκρίσεις, γύρισε ένα ιδιαίτερο, συμφωνικό, ποιητικό φιλμ, που παρά τις φανερές αδυναμίες του στη σύνδεση της μικρής ιστορίας με τη μεγάλη, ξεχώρισε για τη μεγάλη κλίμακα του οράματος του, την πρόθεση της εξήγησης του υπαρξιακού ανεξήγητου και επιβεβαίωσε τη λογική πως οι συμπατριώτες του, συμπεριλαμβανομένου του Ντε Νίρο στην προεδρεία, δεν θα τολμούσαν να το απορρίψουν ή να το ρίξουν με ένα λιγότερο σημαντικό βραβείο. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ή παίρνει το μεγάλο έπαθλο, ή φεύγει με άδεια χέρια. Γι’ αυτό το λόγο, περίσσεψε από την εξίσωση ο Αλμοδόβαρ με το θαυμάσιο La Piel que Habito- όπως και ο Καουρισμάκι. Είναι τόσο μεγάλος σκηνοθέτης ο Ισπανός που, ή τον τοποθετείς πλέον στην κορυφή ή τον αφήνεις στο περιθώριο, για να μην αισθανθεί ριγμένος. Πάντως, παρά τη φήμη του και τα 2 του Όσκαρ, ο Αλμοδόβαρ παραμένει ορφανός από μεγάλη διάκριση σε ένα από τα τρία top φεστιβάλ.

Το μεγάλο βραβείο της κριτικής επιτροπής μοιράστηκε ανάμεσα στο Κάποτε στην Ανατολία του Τούρκου Νούρι Μπίλτζε Τζεϊλάν και το Παιδί στο Ποδήλατο των αδελφών Νταρντέν, δίκαιες επιλογές που μοιάζουν μεν συμβιβαστικές, αλλά σε μια χρονιά με μια χούφτα εξαιρετικών ταινιών, κάποιες πρέπει να χωρέσουν. Όλα τα φεστιβάλ υπόκεινται σε μια φιλοσοφία επιμερισμού και οι Κάννες δεν ξεφεύγουν από τον κανόνα.

Αν και κοινωνικά αναίσθητος, ο Λαρς Φον Τρίερ δεν σταματά να προσφέρει ρολάρες υψηλής ευαισθησίας και τόλμης στις γυναίκες με τις οποίες συνεργάζεται. Ρώτησα την Κίρστεν Ντανστ σε συνέντευξη μια μέρα μετά τις άτυχες δηλώσεις του Τρίερ, πως ήταν ο Δανός στη συνεργασία, δεδομένης της σκληρής του φήμης (βλέπε Νικόλ Κίντμαν στο Dogville και Έμιλι Γουότσον, υποψήφια για Όσκαρ στο Δαμάζοντας τα Κύματα). Αρνήθηκε οποιαδήποτε ύπαρξη προβλήματος και παρά το ότι ειδοποιήθηκα πως δεν επιτρέπονταν ερωτήσεις γύρω από το πρόβλημα που προέκυψε από τις δηλώσεις του, η Ντανστ έσταζε μέλι για τη ευκαιρία που της έδωσε ο Λαρς Φον Τρίερ στη Μελαγχολία. Έτσι, δυο χρόνια μετά τη βράβευση της συμπρωταγωνίστριας της, Σαρλότ Γκενζμπούρ στον Αντίχριστο, φέτος ήρθε η σειρά του κοριτσιού του Spiderman να προβιβαστεί στην πρώτη εθνική ενός διαφορετικού σινεμά. η Ντανστ, αφού αναφώνησε «τι εβδομάδα κι αυτή!», ευχαρίστησε τον Λαρς για την ευκαιρία που της έδωσε να είναι γενναία.

Από τους άνδρες, σχετική έκπληξη είναι η βράβευση του Ζαν Ντυζαρντέν για το φιλμ ο Καλλιτέχνης. Όπως επίσης συμβαίνει στα φεστιβάλ, ένα βραβείο ερμηνείας, χωρίς να υποβαθμίζεται η ικανότητα του ηθοποιού, σημαίνει πως η ταινία βολεύεται μέσω του πρωταγωνιστή. Για τον Καλλιτέχνη η υπόθεση είναι εντελώς οικογενειακή. Ο σκηνοθέτης Μισέλ Χαζαναβίσιους έχει κόψει εκατομμύρια εισιτήρια στη Γαλλία με τον Ντυζαρντέν στον πρώτο ρόλο, στην εμπορική κατασκοπική παρωδία OSS117, remake μιας παλιότερης επιτυχίας. Από το βήμα του φεστιβάλ, ο Ντυζαρντέν θέλησε να μοιραστεί το βραβείο με τη συμπρωταγωνίστρια του Μπερενίς Μπεζό, η οποία είναι σύζυγος του Χαζαναβίσιους και του έστειλε φιλιά από το ακροατήριο.

Το σενάριο πήγε στο Footnote του Ισραηλινού Τζόζεφ Σένταρ και η σκηνοθεσία στον άλλο Δανό, το Νίκολας Γουίντινκγ Ρεφν, για το Drive. Αν και η ερμηνεία του Ράιαν Γκόσλινγκ οφείλεται εντελώς στον τρόπο που τον φίλμαρε ο Ρεφν, η ανάθεση της σκηνοθεσίας οφείλεται 100% στο Γκόσλινγκ, που ως σταρ είχε τον πρώτο λόγο στην επιλογή του σκηνοθέτη και δεν δίστασε να προτείνει με σθένος τον δημιουργό της τριλογίας Pusher. Η εμπιστοσύνη απέδωσε. Να σημειώσω πως το βραβείο σκηνοθεσίας επισημαίνει, κάπως μπακαλίστικα, την δεξιοτεχνία πίσω από την κάμερα και συνήθως δίνεται σε νέα ταλέντα, ή σε φημισμένους δημιουργούς που έρχονται στις Κάννες με ταινίες που δεν θέτουν κατ’ ανάγκην κοινωνικά ζητήματα, όπως στην περίπτωση των αδελφών Κοέν με τον Άνθρωπο που δεν Ήταν Εκεί και τον Ντέιβιντ Λιντς με την Οδό Μαλχόλαντ.

Τέλος, το βραβείο της επιτροπής πήγε στη Μαϊβέν για το Poliss, κι έτσι η επιτροπή δεν άφησε τη Γαλλία, και τις γυναίκες, παραπονεμένες.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News