Την περασμένη βδομάδα, στις 25, 26, 27 Απριλίου, ο θίασος του σαιξπηρικού «Περικλή» του Εθνικού Θεάτρου μαζί με τον σκηνοθέτη και καλλιτεχνικό διευθυντή της κρατικής μας σκηνής, Γιάννη Χουβαρδά, συμμετείχαν στο Shakespeare Festival, που διοργανώνει το Globe Theatre στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας 2012. Εκεί, σε έξι εβδομάδες θα παρουσιαστούν όλα τα έργα του Σαίξπηρ, το κάθε ένα σε διαφορετική γλώσσα και από διαφορετικό θίασο. Εμείς ζητήσαμε από τον Χρήστο Λούλη, ο οποίος ερμηνεύει τον ομώνυμο πρωταγωνιστικό ρόλο στην παράσταση, να μας μεταφέρει το κλίμα μέσα στο οποίο έγινε η προετοιμασία και η πρώτη παράσταση στο κατάμεστο ιστορικό λονδρέζικο θέατρο, τις σκέψεις και τα συναισθήματά του καθώς για πρώτη φορά έπαιζε μπροστά σε αλλόγλωσσο κοινό και μαζί με τους συναδέλφους του λειτούργησαν ως πρεσβευτές του ελληνικού πολιτισμού στη Γηραιά Αλβιόνα. Την ενθουσιώδη υποδοχή της δεύτερης και τελευταίας παράστασης στο θέατρο Globe στις 27 Απριλίου από το συνήθως πολύ συγκρατημένο βρετανικό κοινό, το οποίο χειροκροτούσε τους ηθοποιούς επί περίπου 5’, θα τη δείτε στο βίντεο.

Ηλιος στη βροχή

«Σήμερα το πρωί, η πρόβα μας άρχιζε στις 9.00, άρα έπρεπε να φύγουμε από το ξενοδοχείο στις 8.00. Βάρβαρο για ηθοποιό -δεν είμαστε γνωστοί για τις πρωινές μας ώρες. Εδώ βρέχει συνέχεια και κάνει κρύο! Φτάσαμε στο ποτάμι, περάσαμε τη γέφυρα της χιλιετίας και την Tate. Ο Μανώλης (Μαυροματάκης) είναι και κρυουλιάρης και μας τάραξε στη γκρίνια!

Το θέατρο είναι μια κούκλα! Ξύλινο, γεμάτο ζωγραφιές και με ένα ωραίο μπαλκόνι για τη σκηνή του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας -σου θυμίζει πόσο οι άνθρωποι πριν 500 χρόνια φρόντιζαν για τις επόμενες γενιές με τον ίδιο τρόπο που, πολύ πριν, φρόντισε και ο Πολύκλειτος σε μια άλλη χώρα και για άλλα έργα.  

Η πρόβα άρχισε και η βροχή συνέχιζε. Αρχίσαμε να συνηθίζουμε στην ιδέα ότι η πρώτη μας παράσταση στο Globe θα ήταν «βρεμένη», ότι θα έπρεπε να «φωνάζουμε» πάνω από τη βροχή, ότι το κοινό θα κρύωνε και ότι γενικά η κατάσταση θα ήταν δύσκολη. Όμως, είχαμε σαφείς οδηγίες: η παράσταση δε σταματάει για τίποτα.

Στο τέλος της πρόβας, ο διευθυντής του Globe ήρθε με δυο μπουκάλια ρετσίνα και δύο μπαλόνια με ήλιον δεμένα μεταξύ τους. Το ένα έγραφε «Globe» και το άλλο «Εθνικό Θέατρο»! Μια όμορφη και σεμνή τελετή ακολούθησε με τον Γιάννη Βογιατζή και τον Γιώργο Κοτανίδη να χύνουν το κρασί στην αρένα του θεάτρου για το θεό Διόνυσο, ενώ η Στεφανία (Γουλιώτη) άφηνε τα δύο μπαλόνια να φύγουν μαζί στον ουρανό, με εμάς να χειροκροτούμε και να τα παροτρύνουμε να πάνε όσο πιο ψηλά μπορούσαν, μέχρι που χάθηκαν από τα μάτια μας. Τόσο θεατρική και σεμνή τελετή σε μια τόσο λογική χώρα, μόνο συγκίνηση παιδική μπορεί να σου προκαλέσει.

Στις 2.00μ.μ. κάναμε «πόρτα». Ο κόσμος άρχισε να μπαίνει στο θέατρο. Εμείς στο δωμάτιο αναμονής του θεάτρου, πίναμε την τελευταία γουλιά καφέ. Η βροχή σταμάτησε. Αρχίζαμε στις 2:30μ.μ. Ακριβώς.

Όπως στην Αθήνα, έτσι και στο Λονδίνο πριν την «κανονική» έναρξη της παράστασης, πιάσαμε κουβέντα με το κοινό. Οι κουβέντες πήγαιναν σχεδόν όλες στην κρίση. Μας ρωτούσαν πώς αντέχουμε κι εμείς τους ακούγαμε να μας λένε ότι χρειαζόμαστε σα χώρα, αν όχι ένα θαύμα, τουλάχιστον έναν Περικλή!

Πήραμε τις θέσεις μας και η παράσταση άρχισε με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα, σα να μας έλεγαν «καλώς ήρθατε»! Τόσο πολύ θέλανε να τους αρέσουμε, που σχεδόν αναγκαστήκαμε να παίξουμε καλά. Όπως είπε και ο Γιώργος Γλάστρας, «με τόσο καλό κοινό, φυσικό είναι που έχουν τόσο καλούς ηθοποιούς». Κάποια στιγμή, ένα ελικόπτερο που πέρασε από πάνω μας με θόρυβο και σταματήσαμε για  να το κοιτάξουμε, προκάλεσε τον ενθουσιασμό του κόσμου γιατί τους υπενθύμισε ότι είμαστε ζωντανοί επάνω στη σκηνή, εδώ και τώρα! Ναι, τίποτα δεν είναι δεδομένο όταν βρίσκεσαι πάνω σε μια θεατρική σκηνή.

Η ώρα περνούσε κι εμείς δεν πιστεύαμε την τύχη μας που και η βροχή ακόμα μας έκανε τη χάρη να μας αφήσει ήσυχους! Ανάμεσα στο κοινό, παιδιά, φοιτητές, Έλληνες διαφόρων ειδικοτήτων, γιαγιάδες Αγγλίδες, ελληνομαθείς πανεπιστημιακοί, τουρίστες από την Αυστραλία, και κανονικοί ντόπιοι βεβαίως. Όλοι πανέμορφοι! Τι έρωτας ήταν αυτός που ζήσαμε! Πόσο στην παράσταση, μέσα στους ρόλους μας κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον με χαρά που γυάλιζε, ευχαριστώντας την τύχη μας που μας χάρισε τέτοια στιγμή! «Ηταν σα να κάναμε ντους!», είπε στο δρόμο προς τα καμαρίνια η Μαρία Σκουλά καθώς προχωρούσαμε πανάλαφροι, αν και κουρασμένοι. Ύστερα από καμιά ώρα άρχισε να βρέχει ξανά.

Εδώ και πολλά χρόνια, δεν έχω δει να βρέχει με ήλιο. Αύριο, στην τελευταία μας παράσταση εδώ, ο καιρός λέει θα έχει βροχή όλη μέρα. Μάλλον δεν θα μας κάνει τη χάρη για δεύτερη φορά. Δεν πειράζει όμως γιατί τώρα είμαστε δυνατοί! Ας βρέξει!».

INFO: Ο «Περικλής» επέστρεψε στα πάτρια εδάφη και εξακολουθεί να παίζεται στο Εθνικό Θέατρο. Για τις ημέρες και ώρες παραστάσεων καθώς και για να κάνετε κράτηση εισιτηρίων, ελέγξτε τον ιστότοπο www.n-t.gr.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News