Το «Ickabog» είναι το πρώτο παραμύθι της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, που δεν συνδέεται με τον «Χάρι Πότερ». Το έγραψε πριν από μια δεκαετία για τα δικά της παιδιά και τώρα το «ξεσκονίζει» και το «φρεσκάρει» καθώς άρχισε ήδη να δημοσιεύεται σε συνέχειες on line.

Είναι για «παιδιά που βρίσκονται σε καραντίνα, ή ακόμα και για εκείνα που επιστρέφουν στο σχολείο κατά τη διάρκεια αυτών των περίεργων και ανησυχητικών καιρών», δήλωσε στο BBC, για την ιστορία, την οποία  είχε αναφέρει παλιότερα απλά ως ένα ανώνυμο «πολιτικό παραμύθι».

Τα κεφάλαια του «Ickabog» θα δημοσιεύονται καθημερινά έως τις 10 Ιουλίου στην ιστοσελίδα The Ickabog. Στα δύο πρώτα κεφάλαια, που ανέβηκαν την Τρίτη 26 Μαΐου, παρουσιάζονται ο βασιλιάς Φρεντ ο Ατρόμητος, κυβερνήτη της Κορνουκόπια, και ο πεντάχρονος Μπερτ Μπίμις. Οι αναγνώστες έμαθαν επίσης για τον μύθο ενός φοβερού τέρατος που ονομάζεται The Ickabog και «λένε ότι τρώει παιδιά και πρόβατα».

Η συγγραφέας δήλωσε ότι αρχικά είχε  την πρόθεση να δημοσιεύσει την ιστορία μετά το έβδομο και τελευταίο μυθιστόρημα του «Χάρι Πότερ» το 2007. Αλλά αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα από τις εκδόσεις και να βάλει το χειρόγραφο στη σοφίτα της.

«Με την πάροδο του χρόνου τη σκεφτόμουν σαν μια ιστορία που ανήκε στα δύο μικρότερα παιδιά μου, γιατί τους τη διάβαζα τα βράδια όταν ήταν μικρά, και ήταν πάντα μια ευτυχισμένη οικογενειακή ανάμνηση», αναφέρει στην εισαγωγή της ιστοσελίδας της.

Πριν από λίγες εβδομάδες, η Ρόουλινγκ είπε στα παιδιά της ότι είχε σκοπό να κατεβάσει το χειρόγραφο από το πατάρι της. «Οι τώρα πλέον έφηβοί μου έδειξαν συγκινητικό ενθουσιασμό, οπότε ήρθε κάτω ένα πολύ σκονισμένο κουτί, και τις τελευταίες εβδομάδες βυθίστηκα σε έναν φανταστικό κόσμο στον οποίο νόμιζα ότι δεν θα ξανάμπαινα ποτέ.

»Καθώς δούλευα το βιβλίο για να το ολοκληρώσω άρχισα να διαβάζω και πάλι κεφάλαια στην οικογένεια κάθε βράδυ.

»Ηταν μια από τις πιο ασυνήθιστες εμπειρίες της συγγραφικής ζωής μου, καθώς οι δύο πρώτοι αναγνώστες του “Ickabog” μου είπαν τι θυμούνται από τότε που ήταν πιτσιρίκια και μου ζήτησαν να επεξεργαστώ τα κομμάτια που τους άρεσαν ιδιαίτερα (και υπάκουσα)».

Το παραμύθι γράφτηκε για να διαβάζεται σε μικρότερα παιδιά αλλά είναι κατάλληλο και για ανάγνωση από παιδιά μεταξύ επτά και εννέα ετών, λέει η Ρόουλινγκ. Τον ερχόμενο Νοέμβριο θα εκδοθεί και ως πραγματικό βιβλίο στα Αγγλικά και όλα τα συγγραφικά δικαιώματα του θα πάνε «σε ομάδες που έχουν πληγεί ιδιαίτερα από την πανδημία».

Διαγωνισμός εικονογράφησης

Η διάσημη αγγλίδα συγγραφέας ζήτησε επίσης από νεαρούς αναγνώστες να σχεδιάσουν τη δική τους εικονογράφηση, και οι καλύτερες εικόνες θα συμπεριληφθούν στο βιβλίο που θα κυκλοφορήσει προσεχώς.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Calling all budding artists aged 7-12! You’re invited to illustrate the story of The Ickabog and enter the competition for the chance to have your artwork featured in the printed version of the book. For more details visit the competition page on our website. . . . #theickabog

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη The Ickabog (@theickabog) στις 26 Μάι, 2020 στις 7:33 πμ PDT

«Θέλω να δω τις φαντασίες να τρέχουν άγρια», έγραψε η Ρόουλινγκ, τονίζοντας: «Η δημιουργικότητα, η εφευρετικότητα και η προσπάθεια είναι τα πιο σημαντικά πράγματα: δεν αναζητούμε απαραίτητα την πιο τεχνική ικανότητα»

Η ιστορία αναφέρεται στην αλήθεια και την κατάχρηση εξουσίας: «Για να αποτρέψω μια προφανή ερώτηση: η ιδέα μου ήρθε πολύ πριν από μια δεκαετία, οπότε δεν προορίζεται να διαβαστεί ως απάντηση σε οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Τα θέματα είναι διαχρονικά και θα μπορούσαν να ισχύουν για οποιαδήποτε εποχή ή οποιαδήποτε χώρα», λέει.

Σε μια συνέντευξή της στο περιοδικό Time το 2007 ανέφερε για πρώτη φορά ότι έγραφε ένα «πολιτικό παραμύθι». Αργότερα αποκάλυψε ότι το 2015 έγραψε το κείμενο πάνω σε ένα φόρεμα για το πάρτι των 50ων γενεθλίων της όπου πήγε ντυμένη «χαμένο χειρόγραφο». Και την περασμένη Τρίτη με ένα tweet επιβεβαίωσε ότι αναφερόταν στο «The Ickabog».

Από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο αποκαλύπτεται ένα θέμα ανισότητας: Το μεγαλύτερο μέρος της Κορνουκόπια ήταν μια «μαγικά πλούσια γη» με χαρούμενους ανθρώπους και άφθονο, εκλεκτό φαγητό.

Αλλά στο βόρειο άκρο της ζούσαν με πενιχρούς πόρους οι Μαρσλάντερς: Είχαν «τραχιές φωνές, τις οποίες μιμούνταν οι άλλοι Κορνουκοπιανοί», και τους κορόιδευαν για τους «τρόπους τους και την απλότητά τους»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News