Μεγάλη Πέμπτη βράδυ. Έπειτα από ζάπινγκ καταλήγω στο κανάλι της Βουλής. Μεταδίδει τα κατά Ιωάννη Πάθη του Γ.Σ. Μπαχ με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου. Μεγαλοπρεπής ορχήστρα και χορωδία. Υπέροχη μουσική. Μικρό αδερφάκι των Κατά Ματθαίον Πάθη, του σημαντικότερου ίσως έργου του Μπαχ. Κάποια στιγμή, ενώ βρισκόμουν στην κουζίνα, ακούω μια ανδρική φωνή γλυκιά σαν μέλι. Ήταν η φωνή του βαρύτονου Τόμας Κουάστχοφ, του σημαντικότερου ίσως βαρύτονου του περασμένου αιώνα.

Τον είχα ξαναδεί στη τηλεόραση κάνα δύο φορές. Με είχε εντυπωσιάσει η φωνή του, αλλά και ο ίδιος. Το παρουσιαστικό του. Ο Τόμας Κουάστχοφ γεννήθηκε το 1959 στη Γερμανία με βαριά αναπηρία. Ήταν ένα από τα θύματα της θαλιδομίδης που είχε προκαλέσει μια σειρά τερατογενέσεις εκείνη την εποχή. Πολύ κοντός, δύσμορφος, σχεδόν χωρίς άνω άκρα. Από μικρός θέλησε να σπουδάσει και να αφιερωθεί στη μουσική, στο τραγούδι ειδικότερα. Στο Κρατικό Ωδείο τον απέρριψαν γιατί το παίξιμο του πιάνου ήταν προαπαιτούμενο, πράγμα αδύνατο για τον Τόμας Κουάστχοφ που διέθετε μόνο τρία δάκτυλα σε κάθε χέρι. Εκείνος επέμεινε και ακολούθησε σπουδές σε ιδιωτικό ωδείο. Η επιμονή του και το ταλέντο του τον έκαναν όχι μόνο να ολοκληρώσει τις σπουδές του αλλά και να αναδειχθεί στον, κατά πολλούς, σημαντικότερο βαρύτονο της εποχής του. Το παρουσιαστικό του τον κράτησε μακριά από είδη όπως η όπερα, όπου απαιτείται σκηνική παρουσία. Ο Τόμας Κουάστχοφ ειδικεύτηκε σε είδη όπως τις καντάτες του Μπαχ, τα τραγούδια του Σούμπερτ, κ.ά. Η φωνή του μοναδική, βαθιά, γλυκύτατη. Έχει εμφανιστεί με τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου υπό τη διεύθυνση διάσημων αρχιμουσικών. Δείτε και ακούστε τον εδώ σ’ ένα τραγούδι του Σούμπερτ, από το Χειμερινό Ταξίδι, με τον Daniel Barenboim στο πιάνο. Εδώ σε μια άρια του Μότσαρτ με τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης υπό τη διεύθυνση του Ρικάρντο Μούτι και εδώ σε μία καντάτα του Μπαχ.

Ο Τόμας Κουάστχοφ δεν αρκέστηκε σε αυτό που ονομάζουμε κλασική μουσική. Πνεύμα ανήσυχο, με χιουμοριστική διάθεση, δοκίμασε, με επιτυχία, την τύχη του και στην τζαζ. Στο πρώτο από τα παρακάτω δείγματα αυτοσχεδιάζει στο στυλ της Ella Fitzgerald, ενώ στο δεύτερο παίζει ένα κομμάτι γεμάτο κέφι και χιούμορ με τον σπουδαίο αμερικανό σολίστα Bobby McFerrin. Τέλος, ο Τόμας Κουάστχοφ έχει τραγουδήσει spirituals και παραδοσιακά τραγούδια του αμερικανικού νότου στην παράδοση του κορυφαίου μαύρου βαθύφωνου Paul Robeson.

Δεν νομίζω να αμφιβάλλει κανείς για τις δυσκολίες, τις απορρίψεις και τους χλευασμούς, που υπέστη ο Τόμας Κουάστχοφ, καθώς και για τη σκληρή προσπάθειά του σε επίπεδο προσωπικό και καλλιτεχνικό, για να εδραιωθεί και να γίνει αποδεκτός.

Η πορεία του Τόμας Κουάστχοφ, αλλά και πάρα πολλών άλλων μη επώνυμων, που αρνήθηκαν την ευκολία του καναπέ και το βόλεμα της μεμψιμοιρίας, είναι κατά τη γνώμη μου, η ουσία της πορείας ενός ανθρώπου προς την αληθινή ανάσταση, ανεξάρτητα από θρησκείες και ιδεολογίες.

Χρόνια σας πολλά!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News