Να σου παρουσιάσω κάτι φανταστικό; Να μπορούσες, λέει, να έχεις τη δυνατότητα και την ευκαιρία να βρεθείς σε κάποιον χώρο που να έχει ζωντανά βιβλία. Το διανοείσαι;

Τα βιβλία αυτά, πολύ ενδιαφέροντα, με έντονες, δυνατές και αληθινές ιστορίες -αλλά προπάντων βιωματικές- θα σε περίμεναν σε ένα δωμάτιο, ως «ράφι».

Θα υπάρχει μια λίστα με τους τίτλους των βιβλίων, μπροστά στην είσοδο της βιβλιοθήκης. Και ό,τι σου κεντρίσει τη φαντασία, το ενδιαφέρον, ακόμη και αυτό που δεν τολμάς να σκεφτείς, να μπορείς να το… διαβάσεις ακούγοντας τη φωνή του. Θα σου μιλάει.

Εσύ, ο αναγνώστης λοιπόν, διαλέγεις το θέμα ή τα θέματα που πιστεύεις και θεωρείς πως θα προσθέσουν κάτι σε αυτό το κομμάτι του εγκεφάλου σου… που είναι κάπως… σε κινούμενη άμμο, να το πω; Σε αναλγησία για το πρόβλημα του άλλου, που όμως κάποια στιγμή σ’ αυτή τη ζωή, υπάρχει μεγάλη περίπτωση, να γίνει και δικό σου.

Ε, λοιπόν, σου έχω ευχάριστα νέα. Μπορείς να ζήσεις αυτή τη μοναδική, πρωτόγνωρη εμπειρία. Θα έχεις τη δυνατότητα για 20 λεπτά -στο κάθε «βιβλίο»- να ρωτήσεις ό,τι θέλεις, αρκεί να μην έχει δόλο ή προσβλητική σκέψη ο λόγος σου.

Είναι ένα δυνατό επιχείρημα. Θέλω απλά να σκεφτείς πως αυτά τα «βιβλία» δεν μιλούν για ρομάντζα, ιππότες, γαλάζιες ακρογιαλιές και ερωτικές ιστορίες.
Μιλούν για αποκλεισμό. Όχι, όχι, μην πάει ο νους σου σε ομοφυλόφιλα άτομα μόνο και τρανς. Είναι στερεότυπο αυτό. Κι εσύ έρχεσαι για να ξεφύγεις από τέτοιες παγιωμένες παγίδες. Είμαι σίγουρη γι' αυτό.

Εντάξει, έρχονται και οι περίεργοι, οι άνθρωποι με παρωπίδες και ωτοασπίδες, αλλά ευτυχώς είναι τόσο λίγοι. Εκεί… Γιατί έξω… είναι οι περισσότεροι.

Μιλά μια κοπέλα που δεν έχει τη δυνατότητα να δει, όπως εσύ. Που ζει στα σκοτάδια. Θα μπορούσες για λίγο να μπεις στη θέση της, μήπως και λίγο κατανοήσεις πώς μπορεί να είναι μια τέτοια καθημερινότητα;

Θα σου μιλήσει ο άθεος ομοφυλόφιλος. Πρόκληση, ε; Σε φαντάζομαι και μόνο που θα διαβάζεις τον τίτλο! Πάντα ήθελα και εγώ να τον «διαβάσω» – έχουμε αυτή τη δυνατότητα. Τον χρόνο δεν έχουμε. Πολύς κόσμος. Πολλοί αναγνώστες. Πώς γίνεται να κουράζεσαι ψυχή, ειδικά, και σώμα και να αντλείς δύναμη;

Θα έχεις τη μοναδική εμπειρία να συνδιαλαγείς με ένα οροθετικό παιδί. Και θα δεις… πως δεν θα κολλήσεις τίποτα. Θα σου εξηγήσει χωρίς μελοδραματισμούς τον Γολγοθά του, με απώτερο σκοπό… να καταλάβεις.

Κάποιος ανάπηρος θα κάθεται απέναντί σου, περήφανος και συμπονετικός με την άγνοιά σου. Ίσως και με τον οίκτο σου. Θα διαπιστώσεις πως δεν τον έχει ανάγκη. Βασικά, τον απεχθάνεται.

Είναι η απόλαυση του… δίνω. Η λαχτάρα στα μάτια των άλλων να δουν τη ζωή σου, μέσα από τα δικά σου. Είναι η πολυτέλεια του δίνω απλόχερα αλλά παίρνω χωρίς να το καταλάβει ο άλλος. Χωρίς να του απορροφήσω ενέργεια. Είναι η μάθηση, με «θρανία» αλλά χωρίς τετράδια. Μάτια, στάση σώματος, κινήσεις χεριών, βοηθούν αυτούς που θέλουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους και γιατί όχι και για την ψυχή τους.

Θα σου μιλήσει μια τρανς γυναίκα, πώς πήγε στον άλλο κόσμο και γύρισε πιο δυνατή. Θα σου πει πως δεν φοβάται τίποτα. Θα σου πει πως είχε δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Πόσοι μπορούν να στο πουν αυτό… και να το κατανοήσεις πραγματικά;

Θα σου μιλήσουν πολλά «παράταιρα» βιβλία, πέρα από τον καθωσπρεπισμό. Θα φύγεις κερδισμένος, στο εγγυώμαι. Η πεμπτουσία είναι, να θέλεις να ακούσεις. Και από τη στιγμή, που πέντε ώρες δεν είναι αρκετές, λόγω της μεγάλης προσέλευσης, αυτό μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε. Και ζητάμε παραπάνω χρόνο. Και οι βιβλιοθηκάριοι-εθελοντές, έρχονται σε δύσκολη θέση, αλλά το χαμόγελό σας, ανταμείβει.

Σας περιμένουμε Κυριακή στη μια το μεσημέρι, στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη. Για πέντε ώρες να μιλάμε, εμείς, ασταμάτητα και να ακούτε εσείς ακούραστα, αυτά που θα ρωτήσετε.

humanlibrary.gr

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News