Είναι ώρα και αν η ζωή, η καθημερινότητα ή οι σκέψεις δεν έχουν μαύρα κουτιά, ίσως θα’ πρεπε να’χουν. Το κάλεσμα της Δανάης Στράτου να τα ανοίξουμε, πέρα από ωραία ιδέα είναι και βάσανο μεγάλο. Έτσι σκέφτηκα όταν πρωτοδιάβασα το δελτίο τύπου, μα πολύ περισσότερο την συνέντευξη στην Βένα Γεωργακοπούλου. Σήμερα στερούμαι το θάρρος να ανοίξω τα μαύρα μου κουτιά. Τα φοβάμαι.

Ωστόσο, η ιδέα είναι ευφυής και διαδραστική. Άρα αν το προσπαθήσουμε όλοι μαζί, μπορεί και να μην είναι τόσο δύσκολο. Η εικαστικός μας καλεί να στείλουμε τη λέξη εκείνη που εκφράζει αυτό που σήμερα φοβόμαστε και μας απειλεί, ή τη λέξη εκείνου που κινδυνεύει να χαθεί και θέλουμε να διασώσουμε. Λέξεις που θα χρησιμοποιηθούν από την ίδια  για τη δημιουργία μιας καλλιτεχνικής εγκατάστασης που θα παρουσιαστεί στη Γκαλερί Ζουμπουλάκη από 19 Απριλίου έως 19 Μαΐου 2012 και θα αποκαλυφθούν όταν ανοιχθούν τα «Μαύρα Κουτιά».

Αυτό που φοβάμαι και με απειλεί είναι μια σοβαρή αρρώστια. Αυτό που θα’θελα να διασώσω είναι το πρώτο φιλί κάθε καινούριας "συνάντησης". Αν πρέπει να αποφασίσω ποια θα είναι η μία μου λέξη, τότε διαλέγω το πρώτο φιλί… ως περισσότερο ανυπεράσπιστο σήμερα.

*Αφήστε τη λέξη σας στο πεδίο των σχολίων και εδώ. Είναι ώρα να ανοίξουμε τα μαύρα κουτιά.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News