Λένε: «Το μήλο κάτω απ’ τη μηλιά θα πέσει». Θέλετε απτή απόδειξη; Δύο Ελληνες, γόνοι πατεράδων, διακεκριμένων και εκτός ελληνικών συνόρων στην Εβδομη Τέχνη, είναι υποψήφιοι για βραβεία στη φετινή 93η τελετή απονομής (εν μέσω πανδημίας) των Οσκαρ την οποία θα παρακολουθήσουμε ζωντανά και αποκλειστικά στην COSMOTE TV

Να ξεκινήσουμε από τον εγκαταστημένο από το 1999 στο Παρίσι δεινό μοντέρ Γιώργο Λαμπρινό. Κυρίως διότι, ειδικά στα Οσκαρ, τείνει να αποδείξει πως έχει ρέντα (έστω, στις υποψηφιότητες) και εκτιμάται αρκούντως το μοντάζ από ελληνικά χέρια.

Δεν πάει καιρός που ένας ακόμη δεινός έλληνας μοντέρ, ο Γιώργος Μαυροψαρίδης, βρέθηκε με υποψηφιότητα για Οσκαρ Καλύτερου Μοντάζ. Στην πολυσυζητημένη «Ευνοούμενη» του Γιώργου Λάνθιμου.

Εκεί, πρωταγωνιστούσε και κέρδισε το Οσκαρ Ερμηνείας η «βασίλισσα» Ολίβια Κόλμαν. Η οποία πρωταγωνιστεί, δίπλα στον μεγάλο Αντονι Χόπκινς, στην ταινία «The Father», του θεατρικού συγγραφέα, μυθιστοριογράφου και σκηνοθέτη Φλοριάν Ζελέρ, υποψήφια συνολικά για 6 Οσκαρ (συν 4 υποψηφιότητες για Χρυσές Σφαίρες, συν έξι στα βρετανικά βραβεία BAFTA).

Ο υποψήφιος για το μοντάζ της ταινίας Γιώργος Λαμπρινός έχει να αντιμετωπίσει τέσσερις συνυποψηφίους του, αλλά πηγαίνει ήδη με αρκετά βραβεία στις βαλίτσες. Και για τον «Πατέρα» του Ζελέρ, τον οποίο είδαμε στο ελληνικό θέατρο (άλλωστε, αρχικά θεατρικό έργο, του 1970, ήταν) με τον Σταμάτη Φασουλή και τη Μαρίνα Ασλάνογλου, στο Θέατρο «Δημήτρης Χορν», το 2015-16.

Μιλούσαμε για τις διακρίσεις του Λαμπρινού. Πρώτον, λοιπόν, ήταν ξανά υποψήφιος για Οσκαρ ταινίας μικρού μήκους, το 2013, για το φιλμάκι «Avant que de Tout Perdre» (Προτού χάσω τα πάντα) του Ξαβιέ Λεγκράν, σε παραγωγή του γιου του Κώστα Γαβρά, Αλεξάντρ. (Παρακάτω, θα διαπιστώσετε πώς όλα συνδυάζονται γλυκά και κινηματογραφικά στις φετινές ελληνικές υποψηφιότητες).

Εκεί ήταν απλώς υποψήφιος. Ομως, ο Γιώργος Λαμπρινός κέρδισε τελικά το Βραβείο Σεζάρ, από τη Γαλλική Ακαδημία Κινηματογράφου, για την ταινία «Μετά τον χωρισμό» του ίδιου σκηνοθέτη, του Ξαβιέ Λεγκράν, που το 2019 ήταν υποψήφια για δέκα συνολικά Σεζάρ. Νωρίτερα κρατούσε στα χέρια του το Βραβείο «Ιρις» της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για την ταινία «Xenia» του Πάνου Χ. Κούτρα. Μια ταινία που προβάλει η COSMOTE TV μέσω του καναλιού COSMOTE CINEMA 3.

Ενώ για τον «Πατέρα» του Ζελέρ έχει κερδίσει ήδη, με το σπαθί και το μοντάζ του, το βραβείο της Ενωσης Κριτικών του Λος Αντζελες και βραβείο στα British Independent Film Awards (ΒIFA), του ανεξάρτητου βρετανικού σινεμά.

Για την ιστορία, η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του Λαμπρινού, ως μοντέρ, ήταν στο «Κεφάλαιο» του Κώστα Γαβρά.

Γεννημένος στην Αθήνα το 1977, ο Λαμπρινός έζησε τρία χρόνια στο Ηράκλειο και επέστρεψε για να φύγει, πριν από το Μιλένιουμ, για το Παρίσι, όπου κατέκτησε τη διεθνή πορεία του. Ομως, από τα 18 τον «τρώει» το σαράκι του σινεμά. Από τότε που βρέθηκε για πρώτη φορά σε μια αίθουσα μοντάζ και λίγο αργότερα θαύμασε τα μονταρισμένα πλάνα στην περίφημη «Νοσταλγία» του μεγάλου Αντρέι Ταρκόφσκι.

Αλλωστε, ο Γιώργος Λαμπρινός έχει ζήσει μέσα στο… σινεμά, την ιστορία και την ποίηση – λογοτεχνία, ως γιος του διακεκριμένου Φώτου Λαμπρινού. Ντοκιμαντερίστα («Αρης Βελουχιώτης – Το δίλημμα», 1981, «Δοξόμπους», 1987), αριστούχου του Iνστιτούτου Kινηματογραφίας της Mόσχας, σεναριογράφου, θεατρικού σκηνοθέτη και συγγραφέα – πρόσφατα μετέφρασε το βιβλίο της ποιήτριας Μαρίνας Τσβετάγιεβα «Ο δικός μου Πούσκιν» (εκδ. Ικαρος) και το αυτοβιογραφικό βιβλίο – ντοκιμαντέρ «Παλαμηδίου 10» (εκδ. Καστανιώτη). Το μήλο κάτω από τη μηλιά, που λέγαμε.

Είναι εξαιρετικά περίπλοκη τέχνη το μοντάζ, πιστεύει ο Γιώργος Λαμπρινός. Ομως, η προσοχή στη λεπτομέρεια που απαιτεί είναι –έχει πει– εκείνη που τον έσωσε από την κατήφεια του εγκλεισμού, μέσα στην πανδημία.

Κοιτάξτε τώρα μία ακόμη «σύμπτωση» (ας την πούμε έτσι). Ο Λαμπρινός στα Οσκαρ έχει να αντιμετωπίσει στις υποψηφιότητες τον μοντέρ της επίσης πολυσυζητημένης ταινίας του Ααρον Σόρκιν «Η δίκη των 7 του Σικάγου». Με συνολικά πέντε υποψηφιότητες για Οσκαρ. Η μία ανήκει σε έναν ακόμη Ελληνα της Εβδομης Τέχνης, για Οσκαρ Φωτογραφίας: τον Φαίδωνα Παπαμιχαήλ.

Και ο δεύτερος Ελληνας των φετινών Οσκαρ έχει στο ενεργητικό του μία ακόμη υποψηφιότητα για το χρυσό αγαλματάκι. Το 2014, για τη φωτογραφία στη «Nebraska» του Αλεξάντερ Πέιν. Για το οποίο ήταν υποψήφιος και για βρετανικό βραβείο BAFTA. Με τον ελληνικής καταγωγής Πέιν, δε, έχει συνεργαστεί και στο επιτυχημένο «Πλαγίως» και σε άλλες ταινίες.

Οπως έχει συνεργαστεί –λίγα παραδείγματα από τις 45 και πλέον ταινίες, στις οποίες έχει συμβάλει με την ευαισθησία και την οπτική του– με τον Τζορτζ Κλούνι στις ταινίες «Αι Ειδοί του Μαρτίου» και «Μνημείων Ανδρες» (Monument Men). Στο «Million Dollar Hotel» του Βιμ Βέντερς. Στα «Walk the Line», «Identity», «3:10 to Yuma» του Τζέιμς Μάνγκολντ. Στο «W.» του Ολιβερ Στόουν. Στο «Unhook the Stars» του Νικ Κασσαβέτη. Και, τελευταία, στο «Ford vs. Ferrari» του Μάνγκολντ.

Γεννημένος στην Αθήνα το 1962 από γερμανίδα μητέρα, είχε την τύχη να ζήσει μέσα στην τέχνη του διάσημου πατέρα του, με το ίδιο όνομα (Φαίδων Παπαμιχαήλ), δεινού σκηνογράφου και σχεδιαστή παραγωγής, αρχικά του Τζον Κασσαβέτη.

Στα έξι του, η οικογένειά του μετακόμισε στο Μόναχο, όπου και σπούδασε στην εκεί Σχολή Καλών και Εφαρμοσμένων Τεχνών. Λάτρης της εικόνας και της φωτογραφίας από μικρός, σήκωσε για πρώτη φορά επαγγελματικά τον φακό ως φωτορεπόρτερ. Μέχρι που με τη μετακόμισή του, το 1983, στη Νέα Υόρκη μπήκε στα χωράφια της κινηματογραφικής τέχνης της φωτογραφίας.

Το πρώτο του ασπρόμαυρο φιλμάκι «Spud» τού έφερε και το πρώτο του βραβείο Φωτογραφίας στην Ιρλανδία, στο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Κορκ. Αυτή η βράβευση ήταν η αφορμή για να τον καλέσει στο Λος Αντζελες ο Τζον Κασσαβέτης. Και καθώς συνέχισε επίμονα να γυρίζει πολλά πειραματικά φιλμάκια, έφτασε να συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη Ρότζερ Κόρμαν, ως διευθυντής φωτογραφίας σε επτά ταινίες του μέσα σε δύο χρόνια.

Ο Φαίδων Παπαμιχαήλ έχει διαρκή συνείδηση της ελληνικής καταγωγής του και του «ιδιαίτερου τόπου» του. Που είναι το Λεωνίδιο, στην Αρκαδία, όπως έχει πει σε αρκετές συνεντεύξεις του. Εκεί όπου θέλει να γυρίσει και να εγκατασταθεί κάποτε. Για να τα λέμε και αυτά…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News