Ξεκινώντας τις πρόβες, εργαζόμενοι πάνω στο κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη, «Donna Abbandonata ή πολύ με στεναχωρήσατε κύριε Γιώργο μου», παραγγελία «ακριβή» του Φεστιβάλ Φιλίππων, σκοντάφταμε, πέφταμε συνεχώς πάνω στον «Λάμπρο» του Διονυσίου Σολωμού, στην παραλογή του «Νεκρού Αδελφού», στα ακριτικά έπη, στο τραγούδι της σαλεμένης Κλάρας από το «Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας» του Γεωργίου Βιζυηνού, στην Κυβέλη του Γιώργου Χειμωνά, τα διαβάσαμε, τα ξαναθυμηθήκαμε, και φύγαμε τρέχοντας, μακριά, πολύ μακριά, για να τα βλέπουμε καλύτερα.

Κι έτσι πέσαμε-ξεπέσαμε πάνω σε κάτι άλλες λεξούλες, πιο δεύτερες, πιο δικές μας, πιο καθημερινές, πιο ταλαιπωρημένες, πιο ασήμαντες, πιο αγαπημένες, πιο τίποτα, πιο παραπεταμένες, πιο παραπονεμένες, κάτι λόγια σκουπιδάκια, κάτι σκουπίδια όμως ακριβά, που φτερουγίζουν στο ίντερνετ, στα φέισμπουκ, αλλά και όχι μόνο εκεί. Ανοίγονται στα πεζοδρόμια, τα πατάει η πατούσα μας, κολλάμε, κολλάνε στη φτέρνα μας, στη γλώσσα μας, στην ψυχή μας.

Μετά ήρθαν και μας βρήκαν στη σκηνή τα παλαιά και τα καινούργια αγκαλιά.

Donna Abbandonata, μια παρατημένη γυναίκα, ξεχασμένη, ματαιωμένη, προδομένη, μια γυναίκα που ήθελε, ήθελε πολύ, ήθελε. Δεν της επέτρεψαν, δεν μπόρεσε, δεν τα κατάφερε, είδε την ομορφιά, ζαλίστηκε, ταράχτηκε. Σήκωσε χέρι και επιθυμία. Την τσακίσανε.Την κουρέψανε.

Δίπλα της και μια άλλη γυναίκα, η Βάντα, η «κομμώτρια», η νέα, η ωραία, η αλλού, άλλη γλώσσα, μακρινή, που μπορεί όμως και να μην είναι υπαρκτή, να είναι αντανάκλαση του θολωμένου της μυαλού, καθρέφτης ραγισμένος. Εκεί πηγαίνει, αυτή της έχει απομείνει. Στης Βάντας χτενίζεται, γυαλίζεται, τα βάφει, τα ξαναβάφει, τα κονταίνει, τα μακραίνει, τα τρώει, τα καταπίνει. Αυτή της φτιάχνει το τραγούδι της, με το δικό της σεσουάρ το τραγουδάει, το στεγνώνει, το σκληραίνει, άλλος ρυθμός, άγριος, παράταιρος, καινούργιος, φάλτσος και σωστός, άγνωστος, που όμως μοιάζει και γνωστός.

Η Γλυκερία Μπασδέκη, γράφει ξανά την παραλογή του Νεκρού Αδελφού, αλλά ανάποδα. Αυτή τη φορά η Αρετή δεν έχει εννιά αδελφούς, δεν φεύγει να πάει να παντρευτεί μακριά στα ξένα, δεν έχει Βαβυλώνα, δεν έχει Κωνσταντίνο να θέλει, προξενητάδες δεν. Δεν ξεκίνησαν ποτέ γι’ αυτήν. Κανένας. Δεν χτύπησε ποτέ η πόρτα της. Η μάνα της και η πόλη της, σκυλιά και φυλακή της. Αυτοί της πλέκουν τα μαλλιά στου ημιορόφου τα σκαλιά.

*Η παράσταση Donna Abbandonata ή πολύ με στεναχωρήσατε κύριε Γιώργο μου, συμπαραγωγή του Φεστιβάλ Φιλίππων και του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καβάλας, θα παιχτεί στις 22-23 και 24 Αυγούστου στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου στην Καβάλα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News