Το Θέατρο του Νέου Κόσμου παρουσιάζει το έργο «Δεν έχω τίποτα» βασισμένο στο μονόπρακτο Have I none (2000) του διεθνούς φήμης Βρετανού συγγραφέα Έντουαρντ Μποντ (Edward Bond).

Χώρος λιτός. Δράση οριακή, ακραία. Λόγος κοφτός, σκληρός, εξομολογητικός. Χιούμορ. Πολύ χιούμορ. Πώς αλλιώς;

Τρία πρόσωπα. Δύο άντρες. Μία γυναίκα. Δύο καρέκλες. Ένα δωμάτιο. Κάπου, κάποτε. Πριν, τώρα ή μετά;

Χρόνος άχρονος. Ένας κόσμος σε καταστολή. Η συνείδηση διαμελισμένη, η μνήμη σβησμένη, η επαφή απούσα. Άνθρωποι πέφτουν από τις γέφυρες, άνθρωποι κρατούν μαχαίρια σαν κεριά. Μοναξιά. Σιωπή. Γέλιο τρελό.

Μέσα σε τέσσερις τοίχους ένα αντρόγυνο. Και ο τρίτος που εισβάλλει. Ο επισκέπτης. Έρχεται. Και διαταράσσει τους κανόνες.

Ένα πρόσωπο περισσότερο. Μια καρέκλα λιγότερη.

Η καρέκλα μου, η καρέκλα σου, η καρέκλα του, η καρέκλα της.

Kαρέκλα δική μου, δική σου, δική του, δική μας, δική μου, δική μου, δική μου.

Δεν έχω τίποτα. Έχω κάτι. Μία καρέκλα.

Το έργο αναφέρεται, με πολύ χιούμορ, σε μια κοινωνία του μέλλοντος σαν κλεφτή ματιά στη νοητή συνέχεια της σημερινής κοινωνίας.

Ο Έντουαρντ Μποντ είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς, διάσημος, μεταξύ άλλων, για την κατάργηση της θεατρικής λογοκρισίας στην Αγγλία με το έργο του "Early Morning" (1968) αλλά και το κινηματογραφικό σενάριο του αριστουργήματος "Blow up" του Μ. Αντονιόνι. 

Σκηνικό αποκάλυψης. Βρισκόμαστε στο δυστοπικό 2077: το παρελθόν έχει καταργηθεί και μαζί κάθε τι που απειλεί να ξυπνήσει μνήμες. Η μαζική κατανάλωση έχει αντικατασταθεί από έναν βίο λιτό, απόλυτα υποταγμένο στους κρατικούς κανονισμούς. Μαζικές αυτοκτονίες, κύματα προσφύγων από τα ερείπια των παλιών πόλεων και στρατιώτες περιπολούν τους δρόμους, ελέγχοντας από τη σωματική επαφή μέχρι τη διάταξη των επίπλων στα σπίτια.

Η Σάρα είναι παντρεμένη με τον Τζαμς ο οποίος εργάζεται στην υπηρεσία περιπολίας. Ένας άντρας εμφανίζεται στο σπίτι τους για να ισχυριστεί ότι είναι ο αδερφός της Σάρας. Aπρόσκλητος, θα διεκδικήσει τον χώρο του, θα καθήσει σε μία από τις 2 καρέκλες του σπιτιού και θα αποκαλύψει μια φωτογραφία και μαζί όλες τις μνήμες που αποτυπώνονται πάνω της. Η τάξη πραγμάτων διαταράσσεται.

Οι έννοιες της βίας, της εξουσίας και της ανθρωπιάς αναδύονται προκλητικά μέσα από τον αιχμηρό και λιτό λόγο του συγγραφέα σε ένα σκηνικό έντασης και αμηχανίας, μία σκοτεινή αλλά και καυστικά χιουμοριστική ματιά στο πιθανό μέλλον της ανθρωπότητας.

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μυλωνάς σημειώνει για το έργο: «Ένα μονόπρακτο γραμμένο το 2000, στο μιλένιουμ. Ο αιώνας αλλάζει και μαζί φέρνει για τους πολλούς την αίσθηση (ή ψευδαίσθηση;) μιας ακόμα μεγαλύτερης ευμάρειας που θα οδηγήσει στην ευτυχία. Ακολουθούν Ολυμπιακοί Αγώνες και ποδόσφαιρα στην Πορτογαλία, δάκρυα απέναντι σε μετάλλια που ανεβοκατεβαίνουν και επιβραβεύουν την εφήμερη εθνική ανάταση, γρήγορα αυτοκίνητα και διακοποδάνεια. Σε αυτό το 2000 του κορεσμού, ο Μποντ εμπνέεται μια μελλοντική κοινωνία 77 χρόνια μετά όπου τα μέλη της πονώντας από τις συνέπειες των πρότερών τους επιλογών, καταφεύγουν σε ένα νέο μοντέλο διαβίωσης: ζουν στα ίδια σπίτια, τρώνε το ίδιο φαγητό, φοράνε τα ίδια ρούχα, στα τμήματα της πόλης που δεν έχουν αναμορφωθεί κυκλοφορούν υπηρεσίες καταστολής, το παρελθόν έχει καταργηθεί, ο κόσμος αυτοκτονεί μαζικά χωρίς λόγο. Είναι οι ίδιοι οι πολίτες που επιλέγουν την ομοιογενοποίηση, την πειθαρχία, τη λιτότητα, την τάξη για να μπορέσουν να ξεφύγουν από μια ζωή όπου αν και είχαν τα πάντα, δεν τους αρκούσε τίποτα.

15 χρόνια μετά την ημερομηνία γραφής του έργου από τον Μποντ, είμαστε σε μια πραγματικότητα όπου η λιτότητα, η πειθαρχία, οι αυτοκτονίες δεν είναι επιλογή αλλά αποτέλεσμα πολιτικών πρακτικών. Περνάμε σε ένα σύστημα διαβίωσης με κοινό, ανεξαρτήτως ειδικών συνθηκών, οικονομικό μοντέλο, η δύναμη της παγκοσμιοποίησης επιβάλει, ντύσιμο, τροφή, διασκέδαση και τελικά οι όποιες παρεκκλίνουσες τάσεις δέχονται κριτική, καταστολή, συμμόρφωση.

Ο Μποντ κι εμείς μαζί θα φωνάξουμε ενάντια σε μία πραγματικότητα όπου το διαφορετικό ονομάζεται γραφικό και επικίνδυνο, θα αναζητήσουμε, μέσα από το ρηξικέλευθο αυτό μονόπρακτο, να αποδομήσουμε και ίσως και να συγκρουστούμε με τα συστατικά μιας ζωής-συνταγής που «κάνει καλό» ακριβώς γιατί διαλύει το κοινωνικό ιστό και το άτομο.».

Μετάφραση: Δημήτρης Μυλωνάς, Άννα Ελεφάντη

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μυλωνάς

Σκηνικά-κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Μουσική:Παύλος Κατσιβέλης

Επιμέλεια κίνησης: Θάλεια Δήτσα

Φωτογραφίες: Άγγελος Καλοδούκας

Αφίσα: Παναγιώτης Βωβός

Μακιγιάζ-Κομμώσεις: Λένια Saw

Διανομή: Άννα Ελεφάντη, Πάρης Θωμόπουλος, Βασίλης Κουκαλάνι

Ημέρες και ώρες: Τετάρτη έως Σάββατο 21:15, Κυριακή 19:00

Τιμές Εισιτηρίων: 12, 10, 8 ευρώ

Θέατρο του Νέου Κόσμου
Αντισθένους 7 και Θαρύπου

Τηλ.: 2109212900

*Έπειτα από κλήρωση 6 τυχεροί, που θα αφήσουν το σχόλιό τους εδώ, θα κερδίσουν από μία διπλή πρόσκληση. Δύο για την παράσταση της Πέμπτης 30 Απριλίου, δύο για την παράσταση του Σαββάτου 2 Μαΐου και δύο για την παράσταση της Κυριακής 3 Μαΐου. *

(Παρακαλούμε, κατά την υποβολή σχολίων, να χρησιμοποιείτε έγκυρο email ώστε να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε μαζί σας σε περίπτωση που κληρωθείτε. Το protagon δεν φέρει καμία ευθύνη για τυχόν αλλαγές στην ημερομηνία των προσκλήσεων. Οι υπεύθυνοι οφείλουν να επικοινωνούν με τους νικητές σε τέτοιες περιπτώσεις, στο τηλέφωνο επικοινωνίας που έχουν δηλώσει οι ίδιοι απαντώντας στο ενημερωτικό email, το οποίο αποστέλλεται από το protagon.gr μετά την κλήρωση)

Για περισσότερες προσκλήσεις, δείτε εδώ

Οι νικητές είναι:

30/4  
1.Παπαγιαννάκη Κατερίνα  
6.ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΠΑΡΙΤΣΑ 

2/5
10.ΚΑΤΙΑ
17.Ουρανία Καλιτζεου

3/5
2.ΚΑΤΕΡΙΝΑΙ ΣΑΛΟΓΙΑΝΝΗ
7.Διακάκης Κωνσταντίνος

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News